Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur
Yüklə 3,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
111 www.vivo-book.com
112 www.vivo-book.com
Nəzərimi cəlb edən ilk Ģey qoxu olur. Dəri və zəif sitrus ətriylə birgə cila iyi gəlir. ĠĢıq zəif, boğuqdur. Mənbəyi görünmür, dağınıq parlaqlıq hardansa tavan karnizindən gəlir. Tünd-qırmızı rəngdə boyadılmıĢ divarlar və tavan yetərincə geniĢ otağın müĢahidə ölçüsünü azaldır, döĢəmə köhnə ağacdan, lakla örtülüdür. Düz qapının qarĢısında divara xaçvari Ģəkildə fiksasiya kəmərləri üçün cilalı qırmızı ağacdan iki hamar lövhə vurulub. Tavanın altında böyük dəmir qəfəslər asılıb, onların sahəsi səkkiz kvadrat futdan az olmaz, qəfəslərdən iplər, zəncirlər və parıldayan qandallar asılıb. Qapının yanında, divarda iki uzun, sürahiyə oxĢar oyma Ģüvül və nərdivan var. Üstəlik, sayagəlməz hər cür bellər, qamçılar, qırmanclar və lələklərdən düzəldilən əcaib-qəraib alətlər. Digər tərəfdə ağacdan çox böyük qırmızı komod durur, yeĢikləri köhnə muzey Ģkafları kimi ensizdir. Maraqlıdır, onların içində nə var? Amma doğrudanmı mən bunu bilmək istəyirəm? Uzaq küncdə – tünd- qırmızı dəri üzlü skamya və onunla yanaĢı divara vurulmuĢ taxta, bilyard kiyləri üçün altlığa oxĢayan dayaq; diqqətlə baxdıqda, onun üstündə müxtəlif uzunluqlu və qalınlıqlı əl ağacları görmək mümkündür. Əks küncdə – oyma ayaqlı, cilalanmıĢ ağacdan masa və iki bənzər kətil. Lakin otağın böyük hissəsini çarpayı tutur. O, ikiadamlıq taxtdan böyükdür, dörd rezin künclərində barokko üslubunda sütunları və yastı taxt- rəvan var. Görünür, XIX əsrə aiddir. Örtük altından daha nə cürsə parlaq zəncirlər və qandallar görünür. Çarpayıda mələfələr yoxdur, yalnız qırmızı dəri üzlüklü döĢək və topa halında digər ucda yığılmıĢ qırmızı ipək balıĢlar. Çarpayının ayaq tərəfindən bir neçə futluq məsafədə, sadəcə otağın ortasına, üzüçarpayıya qoyulmuĢ böyük tünd-qırmızı divan var. Çox qəribədir: Divanı üzüçarpayıya qoymaq... Və bu an ağlıma batır ki, divan əslində otaqdakı bütün mebel arasında ən sıradan bir əĢyadır və mən bu fikirdən gülümsəyirəm. BaĢımı qaldıraraq görürəm ki, tavana təsadüfi
113 www.vivo-book.com
qaydada yaylı qarmaqlar bərkidilib. Yalnız güman etmək qalır ki, onlar nə iĢə yarayır. Nə qədər qəribə olsa da, bütün bunlar – oyma ağaclar, tünd divarlar, zəif iĢıq və tünd-qırmızı dəri otağa sakit və romantik görkəm verir… Yəqin ki bu, elə Kristian Qreyin versiyasında romantikadır. Gözlədiyim kimi o, diqqətlə məni izləyir, amma onun görünüĢündən heç nə anlamaq mümkün deyil. Mən otağı dolaĢıram, o da arxamca gəlir. Məni bir lələkli əĢya maraqlandırdı və mən qətiyyətsiz Ģəkildə əlimlə ona toxunuram. O, yumĢaq dəridən düzəldilib və qamçıya oxĢayır, ancaq ondan qalındır. Hər bir lələyin ucuna kiçik plastmas muncuq bərkidilib. – Bu flogger adlanır, – Kristianın xəfif səsi eĢidilir. Flogger… hm-m. Mən Ģokdayam. TəhtəlĢüurum dəhĢətdən qaçıb getdi, ya da nokautdan yerdə sərilib, yaxud ümumiyyətlə, dənizin dibində batıb. Mən mat qalmıĢam. Gördüklərimdən yaranmıĢ hisslərimi sözlə ifadə eləmək gücündə deyiləm. Həm də bu cür durumda nə demək olar ki... aĢkarladıqda ki, potensial məĢuqun baĢıxarab bir sadist, yaxud mazoxistdir? Qorxuludur… hə. Bu ən güclü hissdir. Amma, qəribə olsa da, ondan qorxmuram, fikirləĢirəm ki, razılığım olmadan o, mənə barmağının ucuyla da toxunmaz. BaĢımda saysız-hesabsız suallar dolaĢır. Niyə? Necə? Nə vaxt? Tez-tezmi? Çarpayının yanından keçərkən barmağımla mahir ustanın yonduğu sütunlara toxunuram. Sadəcə sənət əsəridir. – Bir söz de, – saxta sakitliklə Kristian deyir. – Sən insanlara nəsə edirsən, yoxsa onlar sənə nəsə edir? Onun ağzı əyilir, ya gülüĢdən, ya da rahatlıqdan. – Adamlarla? – o, cavabda iki saniyə ləngiyir, cavabı düĢünür. – Mən bunu qadınlarla edirəm, özü istəyən qadınlarla. Heç də anlaĢılmır. – Əgər könüllülər varsa, məni bura niyə gətirmisən? – Mən bunu səninlə etmək istəyirəm, həm də çox istəyirəm. – Ay-y. – ağzımla havanı uduram. Niyə?
114 www.vivo-book.com
Mən otağın sonuna yollanıram və düĢüncəli halda hündür, qurĢağıma qədər olan skamyaya əl gəzdirirəm. Qadınları incitmək onun xoĢuna gəlir. Bu fikirdən ürəyim bulanır. – Sən sadistsən? – Mən – dominantam, – onun baxıĢları göz görə-görə məni yandırıb- yaxır. –
Bu nə deməkdir? – deyə sakitcə soruĢuram. – Bu o deməkdir ki, sən könüllü Ģəkildə özün üzərində hakimiyyətimi təsdiqləyirsən. Hər Ģeydə. EĢitdiyimi dərk etməyə çalıĢıram. – Bunu niyə etməliyəm? – Mənə həzz vermək üçün, – deyə baĢını yana əyərək o pıçıldayır və mən onun gülüĢünün kölgəsini görürəm. Ona həzz vermək! Ġstəyinə bax a! Ağzım açıla qalıb. Kristian Qreyə həzz vermək. Və birdən anlayıram ki, məhz bunu istəyirəm. Ġstəyirəm ki, lənət Ģeytana, o, məndən məst olsun. KəĢfə bax! – BaĢqa sözlə, istəyirəm ki, sən mənə həzz vermək istəyəsən, – o xəfifcə deyir. Səsi mənə hipnotik təsir edir. – Nə cür? – boğazım quruyub. YaxĢı, ―həzz‖ sözünü baĢa düĢürəm, Amma bunun kraliça Elizabet dövrünə aid iĢgəncə otağına nə aidiyyəti var? Cavabı bilməliyəmmi? – Mənim qaydalarım var və mən istəyirəm ki, sən onları öz faydan və mənim həzz almağımdan ötrü icra edəsən. Əgər səndən razı qalsam, mükafat alacaqsan. Həzz almasam, səni cəzalandıracağam, sən də bunu yadda saxlayacaqsan, – deyə o pıçıldayır. Mən qamçılar üçün altlığa baxıram. – Bəs bu nədir? – qamçılardan birini öz ətrafımda gəzdirirəm. – Stimulverici vasitələr. Mükafat və cəza. – Deməli, öz iradəni mənə sırımaq sənə xoĢ gəlir? – Sən mənə etibar etməlisən və könüllü Ģəkildə tabe olmalısan. Nə qədər itaətkar olsan, mən bir o qədər həzz alacam, bu çox sadədir.
Yüklə 3,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|