Mən nifrətlə aynadakı əksimə baxıram. Saçlarım niyə dağınıqdır biz kimi durur
Yüklə 3,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
115 www.vivo-book.com
– YaxĢı, bəs mən bundan nə qazanacağam? O, demək olar ki, günahkar görkəmlə çiyinlərini çəkir. – Məni.
Ġlahi!.. Kristian əlini saçlarında gəzdirir. – Sənin görünüĢündən heç nə anlamaq olmur, AnasteyĢa, – o, acıqlı halda deyir. – Gəl fikirlərimizi cəmləmək üçün aĢağı enək. Burda sənə sakit baxa bilmirəm. O, əlini mənə uzadır, amma indi onu tutmağa qətiyyətim çatmır. Keyt dedi ki, o təhlükəli adamdır və o, tamamilə haqlı idi. O, bunu hardan öyrənib? Kristian həyatım üçün təhlükə mənbəyidir, çünki mən ―hə‖ deməyə hazıram. Amma varlığımın bir hissəsi bunu istəmir. Varlığımın bir guĢəsi təsəvvürünə gətirdiyindən qıĢqıraraq bu otaqdan qaçır. Özümü tamamilə itirmiĢəm. – Sənə zərər yetirməyəcəm, AnasteyĢa, – onun boz gözləri yalvarır və mən anlayıram ki, Kristian həqiqəti deyir. Əlimi uzadıram, o məni otaqdan çıxarır. – Gəl sənə daha bəzi Ģeyləri göstərim, – aĢağı qayıtmaq əvəzinə, Kristian oyun otağından (buranı belə adlandırır) çıxaraq, sağa dönür və dəhlizlə gedir. Bir neçə qapıdan keçirik və nəhayət, sonuncuya çatırıq. Bura yataq otağıdır: ortada, bircə rəngli ləkəsi olmayan ikiadamlıq böyük çarpayı. Hər Ģey: divarlar, mebel, yataq dəsti tam ağdır. Durum soyuq və sterildir, amma ĢüĢə divar arxasından Sietlin heyrətamiz mənzərəsi açılır. – Sənin otağın. Onu öz istəyinə uyğun bəzəyə bilərsən. – Mənim otağım? Ġstəyirsən ki, bura köçüm? – dəhĢətimi gizlədə bilmirəm. – Bütün müddətə deyil. Deyək ki, Cümə günü axĢamından Bazar gününə qədər. Bunu müzakirə edə bilərik. Əgər istəsən, əlbəttə, – deyə inamsız Ģəkildə o əlavə edir. – Mən burda yatacam? – Hə. – Tək?
116 www.vivo-book.com
– Hə. Axı mən artıq sənə demiĢəm ki, həmiĢə tək yatıram. Hə, bircə o hadisə istisna olmaqla, sənin küpünə qədər içdiyin gün, – deyəsən, o, sözünü sonadək demir. Dodaqlarımı kip sıxıram. Sadəcə baĢıma girmir: məni, tamamilə köməksiz qızı xilas eləmiĢ və ürəyim bulanarkən mənə dayaq olmuĢ mehriban, qayğıkeĢ Kristian, sən demə, əzazil adam, zəncirlər və qamçılar həvəskarı imiĢ... – Bəs sən harda yatırsan? – Mənim otağım aĢağıdadır. Gedək, sən, yəqin ki, acmısan. – Nəsə iĢtaham itdi, – deyə qıcıqlı cavab verirəm. – Sən yemək yeməlisən, AnasteyĢa, – məni astaca dürtmələyir və əlimdən tutaraq özüylə aparır. Yenidən nəhəng zalda peyda olub həyəcan və qüssədən əzab çəkirəm, sanki uçurumun kənarındayam və qərar qəbul etməliyəm: aĢağı tullanım, ya yox? – BaĢa düĢürəm ki, səni qaranlıq bir yola sövq edirəm, AnasteyĢa. YaxĢı-yaxĢı fikirləĢ. Bəlkə, nəsə soruĢmaq istəyirsən? – deyir o və əlimi buraxaraq mətbəxə gedir. Ġstəyirəm. Amma nədən baĢlamalı? – Sən məxfiliyin qorunması haqqında müqavilə imzalamısan, ona görə də istədiyini soruĢ, cavab verəcəm. Mən barın yanında durmuĢam və Kristianın soyuducudan içində müxtəlif pendirlər və iki iri salxım yaĢıl və qırmızı üzüm olan boĢqabları necə çıxardığına baxıram. O, boĢqabları masaya qoyur və fransız begetini doğramağa baĢlayır. – Otur. O, bar kətillərindən birinə iĢarə edir və mən onun əmrinə tabe oluram. Əgər razılaĢsam, buna alıĢmaq lazım gələcək. Və qəfildən anlayıram ki, Kristian tanıĢlığımızın ilk anından belə davranıb. – Sən hansısa kağızlardan danıĢırdın? – Hə.
117 www.vivo-book.com
– Nə sənədlərdir? – Məxfiliyin qorunması haqda müqavilədən baĢqa bizim nə edəcəyimiz və nə etməyəcəyimiz barədə saziĢ də mövcuddur. Mən sənin imkan çərçivələrini, sənsə mənimkini bilməlisən. Hər Ģey qarĢılıqlı razılaĢma ilə olacaq. – Birdən razı olmasam? – Ola bilər, – ehtiyatla deyir o. – Amma münasibətlərimiz olmayacaq? – deyə soruĢuram. – Yox.
– Niyə? – Çünki bu, məni maraqlandıran yeganə münasibətdir. – Niyə? O, çiyinlərini çəkir. – Mən doğuĢdan beləyəm. – Sən niyə beləsən? – Niyə adamlar belədir, elə deyil? Buna cavab vermək çətindir. Niyə kimsə pendiri xoĢlayır, kimsə yox? Sən pendir xoĢlayırsan? Missis Cons, mənim qulluqçum, Ģam yeməyinə saxlayıb… Kristian bufetdən böyük, ağ boĢqabları çıxarır və onlardan birini qarĢıma qoyur. Biz pendir haqda danıĢırıq … Cəfəngiyat. – Mən hansı qaydalara əməl etməliyəm ki? – Onlar yazılıdır. Yeməyi bitirdikdən sonra müzakirə edərik. Yemək. Bircə tikəni belə uda bilmirəm. – Mən həqiqətən ac deyiləm. – Eybi yox, – deyir Kristian. Ġndi aydındır bu diktatorluq onda hardandır. – Sənə yenə Ģərab süzüm? – Hə, zəhmət olmasa. O, qədəhimi doldurur və yanımda əyləĢir. Mən tələsik bir qurtum içirəm. – Bəs məzə?
118 www.vivo-book.com
Bir salxım üzüm götürürəm. – Bu səndə çoxdan var? – Hə.
– Buna razılaĢan qadınları tapmaq asandırmı?.. Kristian qaĢlarını çatır. – Sən dediyimə inanmayacaqsan, – deyə quru cavab verir. – Onda niyə mən? Mən həqiqətən anlamıram. – AnasteyĢa, təkrarlayım, səndə nəsə var. Mən səni rahat buraxa bilmərəm, – o, kinayə ilə gülür. – Mən odun baĢına dolanan pərvanə kimi sənin yanına uçuram, – onun səsində məkr duyulur. – Səni çox istəyirəm, xüsusən indi, dodağını diĢlədiyin an. – Kristian dərindən köks ötürür və udqunur. Ġçimdə nəsə bir-birinə qarıĢır – o, məni istəyir… bir qədər qəribədir, doğrudur, amma yenə də: bu gözəl, təkrarsız, əxlaqsız kiĢi məni istəyir. – Məncə, hər Ģey əksinədir, – donquldanıram. Pərvanə mənəm, o atəĢ. Və mən yanıb kül olacam. – Ye!
– Yox. Mən hələ heç nəyi imzalamamıĢam və istədiyimi edəcəyəm, əgər etirazın yoxdursa. Onun baxıĢlarında rahatlıq duyulur, dodaqlarına gülüĢ qonur. – Necə istəyirsiniz, miss Stil. – Bu qadınların sayı nə qədər idi? – ağzımdan qaçırdım, düĢünmədən, amma mənimçün maraqlıdır. – On beĢ. O… elə də çox deyil, gözlədiyimin əksinə olaraq. – Bu, uzun müddət çəkib? – Bəziləri ilə uzun. – Kimsə ciddi xəsarət alıb? – Hə.
Aha, bax a! – Ciddi? Yüklə 3,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|