Mənim dünyaya öyrədəcək yeni bir sözüm yoxdur
Yüklə 1,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Arnold
21 istəkdən vaz keçirdim. Artıq ət yeməmək mənim üçün bir vicdan görəvi kimi ortaya çıxırdı. • Bir məzhəbi yeni qəbul edən insanın həyəcanı o məzhəbin kültürü içində doğmuş olan insanların həyəcanından daha artıq olur. Bitkisəl yeməklərə inanmaq o zaman İngiltərədə yeni bir hərəkət idi. Bu, mənim üçün yeni idi. Çünkü söylədiyim kimi İngiltərəyə getdikdən sonra ət yeməyə inanırdım və sadəcə anama verdiyim sözə görə ət yemirdim. Bu kitabı oxuduqdan və iradəmin güclənməsindən sonra məhəlləmizdə bitkisəl yeməklər klubu açmaq istədim. O məhəllədə yaşayan Arnolddan istədim ki, klubun başqan yardımçısı olsun. “Vigiterian” kitabının yazarı Doktor Uldfild də klubun başqanı oldu. Mən özüm də klubun müdürü oldum. • Bitkisəl Yeməklər Klubunun yönətim quruluna seçildikdən sonra söz verdim ki, qurulun bütün toplantılarına qatılacağam. Ancaq sürəkli özümü bu toplantılarda lal kimi hiss edirdim. Bu, danışmaq istəmədiyimdən deyildi. Necə və nə danışacağımı bilmirdim. Bu utanqaclıq duyqusu İngiltərə həyatımda heç bir zaman məni tərk etmədi. Hətta ictimai bir müla qata getdiyim zaman, orada bir neçə kişinin olması mənim susqunluğuma səbəb olurdu. • Mənim utanqaclığım bəziləri tərəfindən məsxərə edilsə də, bunun mənim üçün yararlı olduğunu da deməliyəm. İngiltərə həyatımdakı utanqaclığım indi mənim sevincimə səbəb olur. Bu utanqaclığın ən böyük faydası mənim üçün az və öz danışmağı öyrənmək idi. Sözlərdə qənaət etmə düşüncəsini mənə öyrətdi. • 1890- cı ildə Parisdə böyük bir sərgi düzənlənmişdi. Oraya getmək üçün bəzi hazırlaqlar haqqında bilgi 22 əldə etmişdim. Çünkü Parisi görmək arzularımdan biri idi. Parisə getməyi qafama taxmışdım. Parisdə diqqətimi çəkən 300 metr yüksəkliyində olan bütünüylə poladdan yapılmış İfel bürcü idi. Başqa ilginç şeylər də var idi, ancaq İfel bürcü mənim diqqətimi daha çox çəkmişdi. • O sərgidən xatirimdə İfel bürcündən başqa bir şey qalmadı. Çünkü 2-3 kərə ifelin zirvəsinə çıxdım. İfel bürcünün birinci qatında bir yeməkxana var idi. O rada yemək yediyimi isbat etmək üçün yeddi şəling paramı boşuna xərclədim. Bir də Parisin əski kisələri xatirimdədir, unudulmur. Notrdam kilsəsinin möhtəşəm memarlığı diqqətimi çox çəkmişdi. O an hiss etdim ki, milyonlarca insanın qəlbində Tanrı sevgisi olmasaydı bu kilsənin yapımı üçün paralarından vaz keçməzdilər. • Bir neçə söz də İfel bürcü haqda deməliyəm. Bilmirəm indi bu bürcün nə faydası var. Ancaq o zaman müxaliflər və müvafiqlər tərəfindən İfel haqqında bəzi fikirlər söylənirdi. Tolstoyun bürclə ba ğlı olumsuz şeylər söylədiyini xatırlayıram. Tolstoy deyirdi ki, İfel bürcü bəşərin ağlının məhsulu deyildir, dəliliyinin ürünüdür. Ayrıca, Tolstoy deyirdi ki, tütün ən pis zəhərdir. Çünkü tütünə alışan bir şəxs elə bir cinayət edir ki, bir sərxoş heç vaxt o cinayəti edə bilməz. Alkolik içkilər adamı axmaqlaşdırır, ancaq tütün adamın zehnini qaranlıqlaşdırır və xətalı saraylar yapımına olanaq sağlayır. İfel bürcünü quranlar da bu kimi təsirlər altında olmuşlar. İfel bürcünün yapımında heç bir estetik sənət dərinliyi yoxdur. Bu bürcün memarlıq sənəti baxımından heç bir dəyəri yoxdur. İnsanların ona olan meyli onun yeni və bu qədər 23 yüksək olmasından dolayıdır. Bu bürc sərginin oyuncağı idi. Biz insanlar içimizdə çocuqluq duyqusunu daşıdığımız müddətcə oyuncaqlara meylli oluruq. Bürc bu gerçəyi gözlər önünə sərirdi ki, bizlər hamımız hələ də birər oyuncaqlarla məşğul olan çocuqlarıq. Bəlkə də İfel bürcünün bu baxımdan faydalı olduğunu söyləmək mümkündür. • 1891- ci ildə son sınavlarımı verib vəkillər mərkəzinə dəvət aldım və gəmi ilə vətənə doğru hərəkət etdim. • Böyük qardaşım mənə çox ümidlər bağlamışdı. Zəngin olma duyqusu onda çox güclü idi. Çox mərhəmətli idi və yanlışlıqları bağışlaya bilirdi. Bu özəlliyin onun sadə təbiəti ilə birləşməsi bir çox dürüst dostlar ının ətrafında olmasına səbəb olmuşdu. Qardaşım dostlarının yardımı ilə mənə yaxşı vəkillik işi tapacağını düşünürdü. Mənim işlərimin yaxşı yürüyəcəyinə və daha çox para qazanacağıma inandığından dolayı əlindən gələni əsirgəmirdi. • Ancaq mənim Bəmbəidə 4-5 aydan artıq qalmam mümkün deyildi. Çünkü orada qalmam üçün yetərincə gəlirim yox idi. Mən həyata böylə başladım. Çox tez bir zamanda vəkilliyin yaxşı bir iş olmadığını anladım. Çünkü mənə görə vəkillikdə elm və bilgi az, ancaq nimayişkaranəlik çoxdur. Mən öz işimdə ağır sorumluluq hiss edirdim. • Ümidsiz bir durumda Bəmbəini tərk edib Rackuta getdim. Orada özü m üçün bir iş yeri tərtib etdib normal bir həyata başladım. Vəkillik işimdən ortalama ayda 300 rupiyə qazanırdım. • Bu zaman ticari bir mərkəz Purbəndərdən qardaşıma bir məktub yazaraq böylə bir önəridə Yüklə 1,87 Mb. Dostları ilə paylaş:
|