Microsoft Word A. Cemil secilmis eserler temiz variant secilmis eserler 111. doc
Yüklə 1,18 Mb. Pdf görüntüsü
|
Сечилмиш ясярляри 247 YANĞIN Bir ana sönürdü Don mahalında - Çağırdı yanına övladlarını. Toplayıb gücünü ağır halında Böldü ədalətlə qalan varını. Birinə ev düşdü, birinə maşın, Birinin bəxtinə palazlar düşdü. Üzünə baxmadı qardaş qardaşın - Qəfildən araya Arazlar düşdü. Hələ soyumamış ananın cismi Qızışdı davası naxələflərin. Gəldi qohumların böyük bir qismi, Açıldı düyünü çox «kələflərin»… Yığışdı ananın hüzr yerinə Nə qədər dilənçi, yolçu var idi. Gələnlər qarışdı biri-birinə — Ananın hamıya borcu var idi… Birisi söylədi: - mərhum keçən il Qapıma gəlmişdi puldan ötəri. Birisi bağırdı: - Yox, belə deyil… …Şahidlik eylədi «nisyə dəftəri». Heç görən yox idi qara tabutu — Kimi ağladırdı, o ana kimi?.. Çoxdan pozulmuşdu matəm sükutu - Dəyə qaynayırdı toyxana kimi… Адил Ъямил 248 Didişib, döyüşüb çıxdılar yola, Ananın güzarı torpağa düşdü. Hər şeyi təzədən böldü üç bala, Böyüyü hamıdan qabağa düşdü… Savaşıb, tutaşıb usandı onlar, Min dəfə bölündü evin var-yoxu. Çılpaq döşəməyə uzandı onlar — Hərəni bir küncdə apardı yuxu… …Şəklini tutmuşdu pəncərə tağı, Qara çərçivədən baxırdı ana. Böyründə alışan o şam sayağı Elə bil əriyib axırdı ana. Qəfil çınqı düşdü şam şöləsindən, Mizin üstündəki parça alışdı. Qonşular diksindi qonşu səsindən Davası döyülən xalça alışdı… Alışdı, Qu tüklü balışlar yandı. Ev-eşik büründü tüstü-dumana. Divarda sayrışan naxışlar yandı, Qara çərçivədən baxırdı ana… Alov hücum çəkdi südrəng maşına, Dəmir də az qaldı od tutub yana. Gəldi qardaşların ağlı başına… …Qara çərçivədən baxırdı ana. Rostov vilayəti, 1984 Сечилмиш ясярляри 249 İNSAN OĞLU Özbaşına, özxoşuna Ölə bilmir insan oğlu. Olum nədir, ölüm nədir… Hələ bilmir insan oğlu. Ömür yolu yaman kəsə, Gün doğmasın yaman kəsə. Bəxti onu güldürməsə Gülə bilmir insan oğlu. Mat görüblər çox mətini, Ölüncəymiş ən çətini… Hər şey bilir, qismətini Bilə bilmir insan oğlu. Dar eləyib gen düzünü, Qaralayıb gündüzünü… Yeri bölüb, göy üzünü Bölə bilmir insan oğlu. Bir yuxudur bu ömür-gün, Yollar yoxuş, ürək üzgün. Elə çıxıb gedir bir gün Gələ bilmir insan oğlu… 1986 Адил Ъямил 250 İSTƏYİR Dağ başında dan sökülür — Səhər göz açmaq istəyir. Ucalığa uçan xəyal Təzə iz açmaq istəyir. Dünya köhnə inadında İşıq zülmət qanadında… Zirvədəki qar altında Güllü yaz açmaq istəyir. Bu dərəli-dağlı yolu, Bu qaralı-ağlı yolu, Taleyimə bağlı yolu Bəxtim tez açmaq istəyir. Sevinc qəmi silər olub, Ağlar gözüm gülər olub. Mən olandan nələr olub Könlüm söz açmaq istsəyir… 1984 Сечилмиш ясярляри 251 ÇAĞIR MƏNİ, GÖY QURŞAĞI Çağır məni, Göy qurşağı, Doğulduğum kəndə gəlim. Çağır o «dəcəl uşağı» — Sən gələndə mən də gəlim. Çağır məni, Göy qurşağı, Buluddan bax, yağışdan çıx. Gündoğandan günəş baxsın — Bir ilahi baxışdan çıx… Çağır məni, Göy qurşağı, Göydən yerə düşən «cığır». Öz rənginin alovunda İlmə-ilmə bişən «cığır». Çağır məni, Göy qurşağı, Yandır məni, yanar qövsüm. Üz tutmuşam işığına — Sən yanmasan yanar köksüm. Çağır məni, qövsü-qüzeh, Çağır o «dəcəl uşağı». Dünya bir uşaq itirib Başı üstdə Göy qurşağı. Dünya bir uşaq itirib, Dünyanın bir uşağı yox. Şəhər göyü göynəyimdir — Burda göy var, qurşağı yox… Адил Ъямил 252 Çağır məni, Göy qurşağı, Uşaq yaşlı dünənimə. Bircə dəfə dönə bilim Xatirəyə dönənimə. Yalan-gerçək, gözəl-göyçək Nağıllara inanım mən. Olum Koroğlu dəlisi – Hər səfərdə sınanım mən. Olum igid Məlikməmməd – Divlərə meydan oxuyum. Ya da olum keçəl Əhməd – Şeytana papış toxuyum… …Hanı mənim o illərim - Məni məndən alan olub. Bir vaxt yalan gerçək idi, İndi gerçək yalan olub. Hanı mənim o illərim, Aldana bilmirəm daha. Qara elə qaradırsa Mən dana bilmirəm daha… Çağır məni, qövsü-qüzeh, Çağır o «dəcəl uşağı». Dünya bir uşaq itirib Başı üstdə göy qurşağı… 1985 Сечилмиш ясярляри 253 ZİRVƏDƏ DOĞULAN KƏNDÇİ BALASI Zirvədə doğulan kəndçi balası, Əkinçi balası, cütçü balası, Bir vaxt o zirvədən mən də baxmışam, İndi sən baxdığın kəndə baxmışam… Zirvədə doğulan kəndçi balası, Qızaran yanağın dağın laləsi, Qaynayan gözlərin qoşa çeşmədi, Bu gözlər önündə çeşmə heç nədi… Zirvədə doğulan kəndçi balası, Qalxırsan belində odun şələsi, Batırsan dağların qar tarına sən, Dönürsən zirvənin qartalına sən… Üzündə kol-kosun cırmaq yerləri, Qoynunda sünbülün qılçığı gedir. Xoşbəxtsən — çırpınla isinən evə Sənin ayağının palçığı gedir… Vecinə deyil ki, deyil ki, sənin Qayada cüyür var, dağda əlik var. Sən kəndçi balası, cütçü oğlusan, Amma yerişində şahanəlik var… …Yerinə olaydım kəndçi balası, Dünyada tək sənə həsəd çəkirəm. Zirvədə doğulub böyümüsən sən, Mən isə zirvəyə həsrət çəkirəm… 1985 Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|