Адил Ъямил
224
BÖYÜYƏNDƏ
Böyüyəndə özümə yaxşı oyuncaqlar alacağam…
Xəyalə
Ağlın böyüyəcək sən böyüyəndə -
Gəlincik gülməli gələcək sənə.
Unutma, uşaqlıq qalır arxada,
Oyuncaq gətirmir gələcək sənə.
Arzun böyüyəcək sən böyüyəndə,
Ay-ulduz olacaq oyuncaqların.
Yada düşməyəcək oyuncaq üstdə
Məni küçələrdə qoyan çağların.
Sözün böyüyəcək sən böyüyəndə,
Ağlından gələcək dilindən gələn.
Mən bunu səndən də yaxşı bilirəm —
Yaxşılıq olacaq əlindən gələn.
Atan qocalacaq sən böyüyəndə,
O vaxt baxacağam səndə özümə.
Bu qəmli təsəlli su çiləyəcək
Könül atəşimə, ürək közümə…
1985
Сечилмиш ясярляри
225
DÜNYA, MƏNİ DARA ÇƏKMƏ
Gah gündüzəm, gah gecəyəm,
Dünya, məni dara çəkmə.
Açılası bir qönçəyəm,
Ağ günümə qara çəkmə.
Bu boranda, qarda nə var -
Boran – başsız, qar – dənəvər…
Qərib mənəm – yurda nə var,
Dağlar, məni ora çəkmə.
Birisinin cah-cəlalı,
O birinin dərd-məlalı…
Kimə qalıb dünya malı,
Tamah, məni vara çəkmə.
Sinəm dolu, dilim laldır,
İnsan ömrü bir xəyaldır…
Günəş, məni göyə qaldır,
Torpaq, məni gora çəkmə.
1984
Адил Ъямил
226
QƏLBİMİN SELİYƏM, GÖZÜMÜN GÖLÜ
Mən öz ürəyimdən başlayan seləm,
Ürəyim təntisə selim səngiyər.
Vaxtını itirmir vaxtında ölən -
Həyat şirin olsa ölüm ləngiyər.
Mən öz gözlərimə yığışan göləm -
Gözümə yığmışam ağrı-acımı.
Bilmirəm nə üçün yarandım belə -
Ağrıyan ürəyim ağrı acımı?
Qəlbimin seliyəm, gözümün gölü,
Gör hardan başlayıb, harda bitirəm.
Mən də bu aləmdə bir novruzgülü-
Baharın eşqiylə qarda bitirəm…
1986
Сечилмиш ясярляри
227
HEÇ NƏ
Bəşər ağacıyam, torpaq köklüyəm,
Torpağa tay olmaz yanımda heç nə.
Budağım xor baxsa kökümə bir gün
İlkim də heç nədir, sonum da heç nə.
Mən elə dərdliyəm - bənzərim yoxdur,
Xalqa əsər edən əsərim yoxdur…
Sıyrılsam qınımdan kəsərim yoxdur,
Çəkilsəm qınıma - qınım da heç nə.
Ayrılsam ilhamın qol-qanadından,
Düşsəm inadımın bədöy atından,
Danışa bilməsəm elin adından
Adım da heç nədir, sanım da heç nə…
1986
Адил Ъямил
228
***
Ömür bölüm-bölümdür,
Yuxu da bir ölümdür.
Kirpiyim keşik çəkir
Gözümün sərhəddinə -
Bu sərhəddi pozmağa
Bu yuxunun həddi nə…
Bu gecənin ömrünü
Bada verən deyiləm.
Yuxu kimi yağıya,
Yada verən deyiləm.
Üzümün ünvanında,
Gözümün ümmanında
Kor yuxu köç salmağa
Ada verən deyiləm,
Bu gecənin ömrünü
Bada verən deyiləm.
Bəsdir yatdım il boyu -
Xəyallarla qol-boyun…
Ömrüm yarı yoldadır,
Yatıbmışam yol boyu.
Yatıbmışam sən demə,
Zəndimə bax, zəndimə…
(Baxıb yatdığın ömrə
Oğulsansa təntimə…)
Сечилмиш ясярляри
229
Düşünürkən özüm - düz,
İşim - niyə tərs gəldi?
Ulu səslər içindən
Qulağıma səs gəldi;
- Ay oğul, hər yatana
Buta verən deyiləm…
1985
Адил Ъямил
230
BƏLƏDÇİNİN TƏQDİMATI
- Gördüyünüz bu qalanı
Bir zaman türklər dağıdıb;
Çölünə bax - oyum-oyum,
İçinə bax - parça-parça.
İlim-ilim itdiyindən ilmələri
Məhlim deyil divar-xalça.
Bu körpünü türklər basıb -
Əyilməyən tağı varmış,
Yenilməyən çağı varmış…
…O, danışır…düşünürəm
Nə yaxşı ki, yer üzündə
Türklər kimi «yağı» varmış -
Yoxsa yersiz bu böhtanlar
Hansı millətin adına,
Ünvanına yapılardı?
Özü uçan bu qalanın,
Özü gələn bu bəlanın
Kökü harda tapılardı?..
Kutaisi, 1985
Сечилмиш ясярляри
231
NƏ YAXŞI
İlahi, nə yaxşı şair doğuldum -
Hər gün soğan kimi soyan var məni.
Kiminsə hardasa düşməniyəmsə
Deməli hardasa sayan var məni.
Vermişəm ömrümü qələm-kağıza -
Söz ömrüm uzundur, öz ömrüm qısa…
Salıb «söhbətimi» dildən ağıza
Özündən xəbərsiz yayan var məni.
Payız yağışında, yay qurağında,
Dəniz sahilində, çay qırağında,
Ulduz işığında, ay çırağında
Uzaqdan uzağa «duyan» var məni.
Yolçuluq çətinmiş nədən bu yolda,
Tapılan bu yolda, itən bu yolda.
Olumdan ölümə gedən bu yolda
İkicə şahıya qıyan var məni.
Sinəmə dağ boyda «dağlar» qoyaraq,
Könlümə «amanlar-ahlar» qoyaraq,
Gülən taleyimi «ağlar» qoyaraq,
Gözümün yaşında «yuyan» var məni.
Mini dostum olub, yüzü düşmənim,
Özünə düşməndir özü düşmənin.
Deyirəm kor olsun gözü düşmənin -
Öpüb göz üstünə qoyan var məni…
1984
Dostları ilə paylaş: |