Microsoft Word A. Cemil secilmis eserler temiz variant secilmis eserler 111. doc
Yüklə 1,18 Mb. Pdf görüntüsü
|
Адил Ъямил 194 DAŞ HAQQINDA DÜŞÜNCƏLƏR Torpaqdımı daşın kökü, Daşın nəsli hardan başlar? Düşünürəm, elə bəlkə Daş dövründən gəlib daşlar. İldırımlar qoparmayıb Bu torpaqda bitən daşı. İnsan yoxkən daşlar olub Yer üzünün vətəndaşı. Bu torpağa ömür qıyan Bizdən əvvəl daş olubdur. Baxıb vətənin daşına İnsan vətəndaş olubdur… Bir məramlı yolçulara Nədənsə «yoldaş» dedilər. Bir qarından çıxanlara Nədənsə «qardaş» dedilər. Közərtili, qızartılı Ocaq daşı, od daşı var. Yer üzünün daş yaddaşı, Yaddaşların yad daşı var. Yaman gündə sipər olub Bu torpağın bürcü, daşı. Həsrət çəkən iki qəlbi Qovuşdurub elçi daşı. Сечилмиш ясярляри 195 Ulu babam keçmişimi «Daş» fırçayla daşa çəkib. Bu dünyadan gedəndə də İnsan daşı başa çəkib… Deməyin ki, bu daşların Damarında qan işləməz. Daş urzalı, urvalıdır — Daşsız dəyirman işləməz… Daş ömrünə bələd olub Bu daşları daşımışıq; Daş üstdə daş evə dönüb - Daş içində yaşamışıq… Şan-şöhrətli şəhərlərin Daş naxışlı küçəsi var. Daş köksündən bulaq çıxır, Daşda qızıl külçəsi var… Ömrümüzə-günümüzə Gün calayıb daş beləcə. Gözlərimin yaddaşında Daş qalaydı kaş beləcə… Heyiflər ki, belə deyil, Belə deyil daş başatan. Bəzən daşı gözdən salır Çəpərimə o daş atan… Bəzən «daşa dəyir» başım, Bəzən çörək «daşdan çıxır». Belə vaxtlar insan ağlı Havalanıb başdan çıxır. Адил Ъямил 196 O zaman ki, daşqəlblilər Yollarımı daşa salır, Gecəm keçir… yuxum köçür, Kirpiyimdən daş asılır… İstəyirəm bu daşları O daşlarla daşa basım — Yolumuzda qara daşlar Fürsət tapıb yaşamasın… 1984 Сечилмиш ясярляри 197 KÖNLÜMÜN SEVİNCİ, QƏMİ BU TORPAQ Marağa üzündən, Təbriz gözündən Hələ öpməmişəm, öpəsiyəm mən. Ayağım dəyməyən o torpaqları Həsrətli gözümə təpəsiyəm mən. Çəkilmir başından duman xalqımın, Günlərdən Gün payı uman xalqımın… Qoynu qasırğalı ümman xalqımın Küləklər sovuran ləpəsiyəm mən. Yaylağım qovuşmaz, yaylam bitişməz, Baharı gətirən bayram bitişməz… İki parçalanmış laylam bitişməz - Bölünmüş beşiyin körpəsiyəm mən. Qaradağ, Qarabağ — qədim mahalım, Al sınıq könlümü, qoyma yuxalım. Yetər Savalana, yetər bu halım — Yurdumun niskilli Kəpəziyəm mən. Yaramı açmayın - aranı açın, Qəribdir qardaşım, yalqızdır bacım… Bu tayda göyərən yaşıl ağacın O tayda qaralan kölgəsiyəm mən. Ömrümdən-günümdən baxan Arazdır, Araz aramızdan axan Arazdır. Desələr günahkar o xan Arazdır, Arazı gözümdən səpəsiyəm mən… Адил Ъямил 198 Könlümün sevinci, qəmi - bu torpaq, Sünbülə döndərər dəni bu torpaq… «Çiyninə aşırıb» məni bu torpaq — O taylı, bu taylı heybəsiyəm mən… 1984 Сечилмиш ясярляри 199 ÇİNAR ATASI Övladsız bir kişi qapısında dörd çinar ağacı əkib… Bu da tale payı, ömür töhfəsi - Dörd çinar dörd bala əvəzi imiş. O evə qarışan çinar nəfəsi Demə oğul-uşaq nəfəsi imiş. Çinarlar əridər qəmin qarını, Soyuq sonsuzluğun yanar atası. Boylanıb boyuna «övladlarının» Bir boy da ucalar çinar atası. Hər axşam o ata orda dincələr, Öpər dörd çinarın budaqlarını. Hər səhər yeriyib üstünə gələr Yeriyə bilməyən «uşaqlarının». Soyuqda, sazaqda çinar atası O dörd balasını donmağa qoymaz. Hər çinar çin olan övlad butası - Quşu da üstünə qonmağa qoymaz. Beləcə yaşayar göz qabağında Çinar qiyafəli «qardaş-bacılar». Körpəsiz bir evin sakit çağında Açılar pəncərə, qəfil açılar… Öpülər, sevilər çinar budağı - Budaq da insana qanad olarmış. Çəkəndə köksünə tale bu dağı Ağac da insana övlad olarmış… Адил Ъямил 200 …Bu da tale payı, ömür töhfəsi - Dörd çinar dörd bala əvəzi imiş. O evə qarışan çinar nəfəsi Demə oğul-uşaq nəfəsi imiş… 1986 Сечилмиш ясярляри 201 SÖZÜMÜN CANI VAR Şeir də varlıqdır bu yer üzündə, Sözün də canı var, söz də canlıdır. Bir iz qoymaq üçün nəğmə izində Şairlər həmişə həyəcanlıdır. Şerimə yer verib gözümün üstdə, Gözümdən qoymuram bir göz qırpımı. Ən zəif şerimin, sözümün üstdə Ürəyim döyünür, ruhum çırpınır… Sağlığında ölən bir insan kimi Yüksüz kəlmələrin yükü ağırmış… Misradan-misraya cərəyan kimi Duyğu yayılırmış, fikir axırmış… Yoxdur, söz yolunun yoxdur hamarı - Demirəm bu yollar yoxuş gətirməz… Kəsilsə şerimin misra «damarı» Qanım damarımda duruş gətirməz… Mən uca tuturam sözün ərkini, Qanım da şerimin qanında imiş. Div canı şüşədə olduğu kimi Öz canım sözümün canında imiş… 1983 Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|