Адил Ъямил
164
QIŞDA BAHAR
Orda - ilin qış günü,
Orda - qışın xoş günü
Çiçəklərin gözündən
Al günəş boylanırdı.
Ləçəklərin gözündən
Od-alov paylanırdı.
Zərrə-zərrə ümidi
Zərrə-zərrə işığı
Torpağa bağışlayıb,
Torpağı naxışlayıb
Yoxa çıxmışdı günəş.
Yox, yoxa çıxmamışdı —
Dağa çıxmışdı günəş…
Zaqalata, fevral, 1980
Сечилмиш ясярляри
165
BİR DƏ YA QİSMƏT
Qismətim olmur ki, görəm yazını -
Dağlar mənə yaxın, mən uzaq kimi.
Çəkim ciyərimə dağ havasını,
Yayılsın canıma sarı yağ kimi.
Öpüm nərgizlərin xumar gözündən,
Qızarsın lalənin üzündə ismət.
Haçan bir də keçəm Meydan düzündən,
Haçan yolum düşə bir də, ya qismət…
Ağlayım dağılmış quş yuvasına,
Uçan «divarını» hörəsi olum.
Qarışıb meşənin yaz havasına
Bir yuva ömrünə dayaq olmağa
Çevrilib bir ağac pöhrəsi olum.
O Cinli qayanı nişangah edim,
Cinləri «dağılsın» qayanın qəfil…
Bulaq laylasına yuxuya gedim,
Tərtər qıyyasına oyanım qəfil.
Dalğası durulan çay «güzgüsündə»
Yenə «kefli» görüm o balıqları.
Meşə kölgəsində, qaya üzündə
Axtarım elləri, obalıqları.
Gözümü açanda görüm ki, indi
Evlər «addımlayır» üzü sabaha;
Mənim ürəyimə sığışan kəndim
Dağların köksünə sığmayır daha…
1983
Адил Ъямил
166
ÇİÇƏKLƏR ÜŞÜYÜR
Payız küləyinin buz nəfəsiylə
Çiçəklər üşüyür soyuq talada.
Bu soyuq çəməni öz nəfəsiylə
İsidə bilməyir Allahtala da…
Çiçəklər üşüyür, üşüdür məni
Bu soyuq talanın soyuq havası.
Bir təzə ümidlə yaşadır məni
Körpə çiçəklərin «həyat davası».
Çiçəklər ağlayır gözündə şəbnəm —
Axı çiçəyin də çiçək dərdi var…
Çiçəyin baxtına biçilib bu qəm,
Tikana dəyməyə kimin həddi var?..
1979
Сечилмиш ясярляри
167
DAĞ HAVALI DÜŞÜNCƏLƏR
Qovuşduğum bu yaşıllıq
Kəndimizin meşəsidir.
Qayaları oyub çıxan
Palıdların rişəsidir.
Dağ başında meydan salan
Buludları heydən salan,
İldırımı göydən salan
Qayaların tişəsidir.
…Deyirlər ki, çoban Nağı
Küsdürübdür Murovdağı…
Barışmasa göy qurşağı
Göy tağından düşəsidir.
Gədikləri daşdan aşmaq,
Zirvələri başdan aşmaq,
Bu dağlarda başqalaşmaq
Dağ oğlunun peşəsidir.
1976
Адил Ъямил
168
TƏRTƏR ÇAYI
Taleyimdən bir çay axar,
Axıb gedər xısın-xısın,
Çiçəkləyər yosun-yosun.
Gileyimdən bir çay axar –
Çay deyilmiş bu pir olmuş;
Kəndimizə gedən yolmuş…
Ürəyimdən bir çay axar –
Mən bu çaya təşnəyəmmiş,
Mən bu çaysız heç nəyəmmiş…
1979
Сечилмиш ясярляри
169
HEYİF
O dəli ildırım ilan diliylə
Palıdın bağrını yeyib ki, yeyib.
Saralmış saplaqdan sallanıb bahar,
Ağaclar payızı geyib ki, geyib.
Saralıb yaşılbaş sonalar burda -
Ovçu ova çıxsa yanılar burda…
Harasa köç edən durnalar burda
Vida nəğməsini deyib ki, deyib.
Dərəyə sığmayır çayın gileyi,
Torpağı yalayır payız küləyi.
Əsir ağacların yarpaq ürəyi -
Saralan çöllərə heyif ki, heyif…
1979
Адил Ъямил
170
BU MEŞƏ BƏNZƏMİR BİZİM MEŞƏYƏ
Meşəyə kollardan «sərhəd» çəkiblər,
«Sərhəd» kollarının başı qırxılı.
Əlləşib əl ilə meşə əkiblər
Torpağı ütülü, daşı qırxılı,
Bu meşə bənzəmir bizim meşəyə.
Əl ilə göyərən ağac bitimi
Meşə görən üçün meşə deyilmiş…
Çoxları çox yerdə görməmiş kimi
Ağac sıxlığına «meşə» deyirmiş -
Bu meşə bənzəmir bizim meşəyə.
…Bəzən ağaca da ağac tay deyil,
Bu kök ağacların kökü dayazdır.
Ucalan ağaclar ucaboy deyil,
Düzünü axtarsan uzundrazdır -
Bu meşə bənzəmir bizim meşəyə.
Çinarlar bu yana çin-çin düzülüb,
Qovaqlar o yana «qovulub» qəsdən.
«Baş alan» budağın başı üzülüb
Xal düşən yarpaqlar «sovulub» qəsdən -
Bu meşə bənzəmir bizim meşəyə.
Ey vəhşi təbiət, qanımda qansan -
Fayda yox bəslənmiş quş iliyindən…
Qoynundan yarımçıq çıxarmış insan
Təbiət çıxanda vəhşiliyindən -
Bu meşə bənzəmir bizim meşəyə…
1982
Dostları ilə paylaş: |