Сечилмиш ясярляри
157
QAYNA, MƏNİM İSTİSUYUM
Yüz illər bundan əvvəl ərəblər İstisuyu «dirilik suyu» kimi tuluqlara
doldurub, dəvələrə yükləyib öz ölkələrinə apararmışlar…
Qiymətini billə-bilə,
Damcı-damcı, gilə-gilə
Tuluqlara dodurdular
Dəvələrə yüklədilər,
Ölkələrə daşıdılar -
O şəfakeş nəfəsindən
Nəfəs alıb yaşadılar…
Qaynağından tüstü çıxan
İstisuyum.
Buz içindən isti çıxan
İstisuyum.
Sən bu qaynar nəfəsinlə
Neçə qışı əritmisən,
Daş tıxanıb boğazına
Sən o daşı əritmisən,..
Bu
Dəlidağ şahiddir ki,
Sən bir atəş bulağısan -
qaynar gözün
Damcı-damcı alovlanır…
Qayna, mənim İstisuyum, -
Bir halda ki, qara daşlar
qardaşlaşıb
İlhamını cilovlamır…
1978
Адил Ъямил
158
GƏLƏNDƏ YAZ
İnsanların damarında
Sevincindən daşır qanı.
Puçurlayıb çiçək açır
Ağacların «yaşıl qanı» -
Gələndə yaz.
Qərib quşlar qürbət eldən
Dönüb gəlir yuvasına,
Gül-çiçək ətri qarışır
Bu dünyanın havasına -
Gələndə yaz.
Çaylar sığmır yatağına -
Burdan vurub ordan çıxır.
Bir ilıqca nəfəs üçün
Novruzgülü qardan çıxır -
Gələndə yaz.
Daş da çıxır daşlığından;
Torpağa can - nəfəs gəlir!
Ömür-gün də təzələnir,
Qəlbə təzə həvəs
gəlir -
Gələndə yaz!..
1981
Адил Ъямил
160
ÇAYKƏND
Çaydanmı çıxmısan
Çaykəndim mənim?
Evi çay daşından,
ay kəndim mənim.
Çaylaq daşlarından hörüldüyündən
Çayın şırıltısı axar yuxuna,
Çayın parıltısı baxar yuxuna….
Asma körpülərdən asılan əlim
Çayına bir daş da ata bilmədi.
Xallı balıqların
sakit ömrünə
Qorxunu-ürkünü qata bilmədi.
Havası çatmayan balıq ürəyim
Balıq günahına bata bilmədi…
…Çaykəndin çayını coşqun görəndə
Demədim süpürüb aparar məni.
Dedim kənddən keçir, aparsa nə qəm -
El-oba əlindən qoparar məni.
Ovcumu doldurdum içəm o çaydan
Əllərim
çəkildi gümüş suyuna -
Bildim ki, nə imiş gümüş suyu, nə…
Sısqa bulaqların çay taleyində
Dinlədim ətirli dağ nəğməsini,
Çəkdim nəfəsimə dağ nəfəsini.
Amma çay kəndinə var gileyim də:
Bu kənddə sevənlər «sevirəm» deyib
Utan-utana eşitdirsələr
Utancaq məhəbbət pıçıltısını,
Haraylı-həşirli bu dağ çayının
Gərək azaldasan qıjıltısını.
1983
Сечилмиш ясярляри
161
«GÖYÇƏ GÜLÜ»
Elə çalma, Yaqub dayı,
Saz alışar, pərdə yanar.
Elə çalma, elə billəm
Saz günəşdir — yerdə yanar…
Elə çalma, Yaqub dayı,
Kənar eylə tilsimini…
İki
dünyaya vermərəm
Mən o sazın bir simini.
Ey anamın tək qardaşı,
Ey dağların laçın oğlu,
Bu havanı elə çalma,
Havalanar bacın oğlu…
Yetmiş yeddi hava imiş
Yeddi simin mələrtisi.
Bir pərdədə birləşərmiş
Yeddisinin mələrtisi…
Elə çalma, Yaqub dayı —
Sən çalanda «Göyçə gülü»
Yer yarılır, göy çəkilir,
Saz ağlayır, Göyçə gülür…
1983
Адил Ъямил
162
***
Niyə solub bu güneylər,
Yoxsa bu il yaz olmayıb?
Çiçəkləri
dolu döyüb,
Dərdi, qəmi yazılmayıb…
Qara bulud ötüşməyib,
Yara palıd bitişməyib.
Göbələklər yetişməyib,
Çiyələklər qızarmayıb.
Şimşək keçib yuxusundan,
Tufan «tutub» yaxasından -
Yazıq meşə qorxusundan
Bircə qarış uzanmayıb..
Bulud
kimi dolan mənəm,
Göy talası talan mənəm.
Çiçəkləri solan mənəm -
Ulu dağlar bozarmayıb…
1979
Сечилмиш ясярляри
163
BU YOLLAR
Övladlar yolundan çıxmasın deyə
Ata ocağından keçir bu yollar.
Üzləri ağardan qara torpağın
Yaşıl bucağından keçir bu yollar.
Dərə darlığından, bulaq başından,
Meşə kölgəsindən, qaya qaşından,
Obanın qoynundan, dağın döşündən,
Elin qucağından keçir bu yollar.
Çatar mənzilinə bu yoldan ötən,
Tapılmaz
bu yolda əriyən, itən.
Azad yolçularıq, nə yaxşı, Vətən,
Sənin bu çağından keçir bu yollar!