Microsoft Word A. Cemil secilmis eserler temiz variant secilmis eserler 111. doc
Yüklə 1,18 Mb. Pdf görüntüsü
|
Адил Ъямил 130 AYLI GECƏ NAĞILI Aylı gecələrin ayrı rəngi var; Belə gecələrdə salxım söyüdün Yamyaşıl yarpağı gümüşü olar. Gümüşü söyüdün ağ kölgəsində İki sevgilinin görüşü olar. Aylı gecələrin ayrı səsi var; Belə gecələrdə yalquzaq görüb Səhər açılınca ulamaz itlər. Belə gecələrdə qarışıq salıb Yada quyruğunu bulamaz itlər. Aylı gecələrin ay işığından, Bir də ki, gümüşü çay işığından Diksinə-diksinə keçib getmişəm. Qorxmuşam göy üzü qaranlıqlaşa Ayın işığından gözümə çəkib Çayın işığından içib getmişəm… 1980 Сечилмиш ясярляри 131 SOYUQLUQ Yolun ortasında bu qış səhəri Bir insan nəfəsi getdi… gəlmədi. Eşidən olmadı, bilən olmadı Onun vəsiyyəti neçə kəlmədi, Yolunu gözləyir neçə balası, Nə imiş fağırın dərdi, bəlası - Anlayan olmadı, bilən olmadı. Hər belə «küçədə öləndən» ötrü Özünü «öldürən», ölən olmadı. Adamlar baxırdı ölü adama (Soyuq daş üstündə can verən kəsə Hamı soyuq-soyuq baxırdı nəsə…) Birisi deyirdi: «İçənmiş yəqin, Görünür ürəyi partlayıb onun». O biri deyirdi: «Yolu keçəndə Üstündən maşınlar adlayıb onun». Bir hava çalırdı hərənin ağzı… Bilən yox idi ki, onu öldürüb Yardıma gec gələn həkimin nazı… 1979 Адил Ъямил 132 HƏLƏ HARASIDIR Taledən yarımaq baxtıma düşsə, Dünyanın gül-çiçək vaxtına düşsə Dağlar aşasıyam, yollar yorası — Hələ harasıdır, hələ harası. Mənim sevincimin gözü durulsa, Mənim həsrətimin qolu burulsa Bağlar salasıyam, evlər qurası — Hələ harasıdır, hələ harası. Qızıl səhərlərə düşən iz ollam, Yanar səhralarda bir dəniz ollam; Kəsilməz dalğamın ardı-arası — Hələ harasıdır, hələ harası. Şimal havasına yad nəfəsimlə, Alov nəfəsimlə, od nəfəsimlə Çaylar yarasıyam, buzlar qırası — Hələ harasıdır, hələ harası. “Arzu dağlarında”ovçu olmamış, Bu uzaq yollara yolçu olmamış Gözün yol çəkməsin, gözüm qarası, Hələ harasıdır, hələ harası?.. 1979 Сечилмиш ясярляри 133 AZADLIĞA ÇIXAN İNSAN Əvvəl günəşə baxdı, Sonra torpağa. Havadan çəkdi ciyərlərinə Doyunca. Getdi meşə boyunca. Bir əlini uzatdı Qurumuş ağacda Göyərən yalqız yarpağa. Bir əlini uzatdı Arzuları çiçəkləyən Ürəyinin başına. Günəşdən içə-içə, Havadan uda-uda, Torpağa bata-bata Azad-azad çıxıb getdi - Azadlığa çıxan insan. O gedəndə mən görürdüm: Heç özü də bilmirdi ki, Hara gedir, Çünki daha azad idi… 1980 Адил Ъямил 134 ŞİMAL AYISI Bu gün qəm görmüşəm o qərib səsdə Heyrətə gəlmişəm heyvanxanada; Bir meymun oynayır iki qəfəsdə, Bir ayı dayanıb bircə xanada. Boylanır ayıya insan yığını, Bu baxış ağırdır sanki ölümdən. Ayının okean azadlığını Qəfəs əsirliyi alıb əlindən. Dayanıb taleyin dustağı kimi, Elə bil düşünür gələcəyini. Kədəri ağırdır duz dağı kimi, Bəlkə də düşünür öləcəyini… Ağ ayı itirib ağ günlərini, Eh, daha dənizə, suya uzaqdır. Quraqlıq qırıbdır «yelkənlərini» - Ayı bu görkəmdə necə yazıqdır… Kədəri üzdədir, kini dərində, Görən kimi gəzir ağ ayı, kimi? İnsan dənizinin üfüqlərində Çırpınır narahat qağayı kimi… 1979 Сечилмиш ясярляри 135 QONŞUMUZ CƏFƏR Hələ uşaq ikən, balaca ikən Yuxudan oyanıb hamıdan erkən Günəşə boylanan kənd evlərinin Pəncərə gözünü vurub tökərdi - Qonşumuz Cəfər… Dəyməzdi xətrinə tək bircə nəfər, Belə söyləyərdi kənd adamları: «Uşaqdır – ağlı kəsmir…» Böyüdü, ərsəyə çatdı bu Cəfər… Günlərin bir günü — gecəyarısı Basıb papağını gözünün üstə Özünü qonşuya atdı bu Cəfər; Gülsənəm qarıdan səs çıxanacan Özünü sarıyıb tut ağacına Qızının qolundan tutdu bu Cəfər… O gündən bərəlmiş gözlərində qan Qorxulu yuxular yatdı bu Cəfər. Belə söylədilər kənd adamları: «Cavandır — beyni qandır…» ...İndi qocalıbdır qonşumuz Cəfər, Qonşu toyuğuna «kiş» demir daha, Heç kəsə «atından düş» demir daha; Təkcə öz-özünə danışmağı var. Bir də xatırlayıb ötən günləri Qəfildən od tutub alışmağı var — Belə söyləyirlər kənd adamları: «Qocalıb — ağlı gedib…» 1978 Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|