Адил Ъямил
110
QATARDAN GÖRDÜYÜM GENİŞ DÜZLƏRƏ
Bir belə genişlik qonsa gözümə
Heç vədə ağrıyan ürəyim olmaz.
Fərəhim çırtlayıb çıxar üzümə,
Tanrıdan ikinci diləyim olmaz.
Bir belə genişlik qonsa gözümə
Arzumu bəsləyər meşə kölgəsi.
Qanadım qırılıb düşməz dizimə,
Döndərməz yolumu ömür döngəsi.
Bir belə genişlik qonsa gözümə
Uyub sükutuna uyuyaram mən.
Bir belə genişlik qonsa gözümə
Dəryada balıqtək böyüyərəm mən…
1982
Сечилмиш ясярляри
111
KAĞIZ GÜLÜ
- Ay gül alan, gəl, gül apar,
Gül qalmadı əllərimdə…
Gözəldir bu kağız güllər,
Bax, o çəmən güllərindən.
Su istəmir – su verəsən,
On il saxla – solan deyil.
Özü yalançıdır deyək,
Rəngləri ki, yalan deyil…
…Tərifləyir kağız gülü,
Tərifləyir şişman qarı.
Çəmən gülü alındıqca
Baxır peşman-peşman qarı.
O bilməyir çəmən gülü
Sevilir ki, ətirlidir…
Ömrü-günü az olsa da
Qiymətlidir, qədirlidir…
Qəfildən bir yağış yağır,
Ağ «ləçəyin» ağı solur.
Göz aldadan gül kimi «gül»
Parça-parça kağız olur…
1982
Адил Ъямил
112
ADINI BİLMƏDİYİM AĞACLAR
Gün aydın,
adını bilmədiyim ağaclar!
Gün soyudan kölgənizə gəlmişəm,
Bu yaşılca «ölkənizə» gəlmişəm.
«Zirvənizdə» çalağanlar
yuva yapıb -
Görünür çalma kimi…
Budağınız bar gətirib,
Meyvəniz alma kimi…
Dad-tamınız bilinməz,
Mənim üçün, inciməyin, ağaclar,
Siz hamınız naməlum,
Siz hamınız bilinməz…
Nəfəsinizi içib,
Kölgənizi geyib gedirəm.
Adını bilmədiyim ağaclar,
Adımı deyib gedirəm…
1982
Сечилмиш ясярляри
113
ÖLMƏZLİK
(Ballada)
Pyatiqorsk şəhərində, Maşuq dağının ətəyində böyük rus şairi
M.Y.Lermontovla Martınovun duelə çıxdığı yerə hər gün minlərlə adam
axışır. Lermontov poeziyasının pərəstişkarları onun duel yerində ucalan
mərmər abidəsi üzərinə tər çiçəklər qoyaraq cəmi iyirmi yeddi il yaşamış
nakam şairin ruhunu yad edirlər…
Ey çiynində Rusiyanın
Dərdini daşıyan şair.
Görüşünə gül gətirdim,
Gül ömrü yaşayan şair!..
Öz elindən, öz obandan
Sən qovuldun yad ellərə,
Tale tənha qayıq kimi
Çırpdı səni sahillərə.
Soyuq Sibir də isindi
Sənin sönməz söz oduna.
Vətən üçün yana-yana
Özün düşdün öz oduna…
Şölələndi misra-misra
Gəncliyinin alov çağı.
İradəni daş elədi
Zindanların daş qucağı.
Azadlıqdan ayrılmadın
Sürgündə sən, məhbəsdə sən.
Bir nəğməkar bülbül oldun
Rusiyatək qəfəsdə sən.
Адил Ъямил
114
Nəğmələrin hökm elədi:
Hökmranlıq bəsdi daha.
Ey qaranlıq dəliləri,
Bu qaranlıq bəsdi daha…
Bu nəğməni saraylarda
Lal oxudu, kar oxudu.
Əldən-ələ keçən şeri
Axır gəlib çar oxudu…
…Öz elindən, öz obandan
Sən qovuldun yad ellərə.
Tale tənha qayıq kimi
Çırpdı səni sahillərə…
***
Körpəlikdən sevdiyin
Qafqaza gəldin yenə.
Qovdular «qışa» tərəf,
Sən yaza gəldin yenə.
Başın üstdə yelləndi
Bəyaz bulud layları.
Ayağına dolandı
Kazbekin dolayları.
Çağladı çaylar kimi
Qəlbinin arzuları,
Yollarını ağartdı
Terekin ağ suları.
Сечилмиш ясярляри
115
Gözlərinin içinə
Baxdı Çərkəz gözəli.
Ayılanda gördün ki,
Qəlbində eşq közərir…
Çöllükdə çevrə cızıb
Rəqs edəndə çeçenlər
Xəyalından keçdi hey
Bütün olub-keçənlər…
Sən Qafqaz dağlarının
Zirvəsində quş oldun,
Qanadlanıb uçurkən
Bir gülləyə tuş oldun…
Naxələflər əliylə
Bir qansıza oldun ov…
Zorla səni duelə
Çəkdi mayor Martınov.
Sən barışmaq naminə
Atəş açdın havaya,
O isə gülləsini
Ötürmədi havayı…
Dayandı şeir yazan
Ürəyinin vurğusu,
Mən yaşda məhv elədi
Səni dövrün qurğusu.
Nəğməli bir ömürdən
Bu dünyada baha nə?!
Bir nəğməkar susdurdu
Xırdaca bir bəhanə…
Адил Ъямил
116
Bu bəhanə aylarla,
İllərlə yol gəlirmiş,
Lermontovun keçdiyi
Yollarla yol gəlirmiş…
Sənə verilən ömrü
Xalqınla böldün, şair.
Qafqazı sevdiyindən
Qafqazda öldün, şair…
Yox, yox, «öldün» demərəm,
Dilim gəlməz bu sözə.
Hər misranın başında
Dayanırıq üz-üzə…
Ürəklərdə özünə
Özün heykəl qoymusan.
Sevməkdən doymamışdın,
Sevilməkdən doymusan!..
Pyatiqorski, 1982
Dostları ilə paylaş: |