Microsoft Word A. Cemil secilmis eserler temiz variant secilmis eserler 111. doc
Yüklə 1,18 Mb. Pdf görüntüsü
|
Адил Ъямил 150 ÖMÜR DEDİKLƏRİ Ömür dedikləri bir dəli çaydır - Axar məcrasını tapana qədər. O elə vergidir, o elə paydır Bir gün bağışlanar, bir gün də gedər… Əsrlər adlayar paslı bir dəmir, Bəşərin yaşıcan daşın ömrü var. Yüz il də ömürdür, bir an da ömür, Ömrün yaşı varsa, yaşın ömrü var. Nankor bir məxluqun üstünə gəlsə Bəzən əcəlin də «əmri» uzanar. Hər kəs öz ömrünü yaşaya bilsə Yaxşı adamların ömrü uzanar. Daşın daş ömrü var, insanın insan - Tapılmaz insanla daşda oxşayış. Yaşatmaq çətindir, yaşamaq asan - Olsa da ömürdə, yaşda oxşayış… Tikanı mənasız görəndən sonra Heyifim gəlməyir gülün ömrünə. Bir də doğularsan öləndən sonra - Qatsan öz ömrünü elin ömrünə… 1981 Сечилмиш ясярляри 151 DÜŞMƏNLƏRİM Mənim düşmənim güclüdür – Gücüm çatana dəymərəm, Dişim batana dəymərəm, Çöldə yatana dəymərəm. Mənim düşmənim dostumdur – Üzümə gülər – ağlamaz, Dərdimi bilər – ağlamaz, «Öl» desəm «ölər» – ağlamaz… Mənim düşmənim mən özüm – Heç özümü qorumadım, Heç özümdən yarımadım; Göyərmədim, qurumadım… …Düşmənlərim, düşmənlərim… Dost olub peşman oldunuz, Əlinizdən o gəldi ki, Axırda düşmən oldunuz… 1980 Адил Ъямил 152 ADƏT Toya da, vaya da adət etmişik, Qışa da, yaya da adət etmişik, Adətlər içində yaşayırıq biz, Adət məcəlləsi daşıyırıq biz. Adətlər ədədi silsilə kimi Uzanar ən uzun mənzilə kimi, İstəyər dünyanı gəzə adətlər, Köhnəyə qoşular təzə adətlər - Bu da bir adət… Gecələr gecənin qaranlığına, Gündüzlər günəşə adət etmişik. Qanımız qiymətli qanunlara da Hər yerdə, həmişə adət etmişik. Adət etməmişik baharda qışa, Adət etməmişik vədəsiz yaşa. Başımız-beynimiz öyrəşməyibdir Ağıllı beyinə, kamallı başa. Adət etməmişik can, nəfəs verək, Barı, heç olmasa son nəfəs verək Qəfəsdə çırpınan yaralı quşa. Adət etməmişik, eləmərik də Havayı yaxşılıq eləməyə biz. Özünüz bilirsiz, mən deməsəm də - Adət etməmişik daha nəyə biz… 1981 Сечилмиш ясярляри 153 YAYLAQ XATİRƏSİ Bulaq başı idi bizim yurd yeri, Bulağa qonşuydu alaçığımız. Şığıyan buludu qovardı geri Keçədən yapılan «qalacığımız». Büdrəmək bilməzdik dumanda, sisdə, Quş kimi qonardıq dağın döşünə. Yuxuya gedərdik göy otlar üstdə - Döşəyə dönərdi yaşıl döşəmə… Helləyib dərəyə yıxardıq bəzən Çobanın o qaya «gündəliyini». Elə alaçıqdan yığardıq bəzən Cincilim, qırxbuğum kətəliyini. Vaxtsız «biçilərdi» biçənək yeri - Qoyunlar qoruqda ot tıxardılar. Biçməyə qoymayıb bir çərək yeri Körpə quzular da otuxardılar… Haçan ki, gün batıb, şər qarışardı İnəyin, buzovun mələrtisindən Qoyunun, quzunun mələrtisindən Elə bil göy ilə yer qarışardı… O yurda isnişən atımızı da Əvəlik şaxına bağlardı atam. Altı uşaq idik… altımızı da Ovcunun içində saxlardı atam… Адил Ъямил 154 O illər yatdığım yuxu kimidir, Qismətin qəsdinə durub neyləyim. Anamın yaydığı yuxa kimidir Kövrələn ürəyim, yuxa ürəyim… …Bulaq başı idi bizim yurd yeri; Bulağa qonşuydu alaçığımız. İlləri adlayıb qayıdam geri - Yenə dağlar ola olacağımız.. 1983 Сечилмиш ясярляри 155 QƏRİB QUŞLAR, PƏNCƏRƏMDƏN ÇƏKİLİN Musiqisi Novruz Aslanınıdır Bu gecəni gözüaçıq yatmışam, Fikir adlı bir ümmanda batmışam… Görürsünüz ürəyimi tutmuşam - Qərib quşlar, pəncərəmdən çəkilin. Yollar yorub açmadığım iz - qərib, Ürəyimi yuva bilən söz - qərib… Nə dilərsiz mən qəribdən siz qərib - Qərib quşlar, pəncərəmdən çəkilin. Damarımda axıb gedən duyğusuz, Ya nənəmin, ya babamın ruhusuz… Gözlərimdən çəkilməyən yuxusuz - Qərib quşlar, pəncərəmdən çəkilin. Asılmayın eyvanımın tağından, Qopun gedin ürəyimin dağından… Boylanmayın mənə belə yaxından - Qərib quşlar, pəncərəmdən çəkilin. Necə sovum bu dümanı, bu çəni, Necə qovum göydən yerə «köçəni»?! Oxumayın ürəyimdən keçəni - Qərib quşlar, pəncərəmdən çəkilin. Bu dünyada budağı yox köksüzün, Mən insanam - yer mənimdir, göy sizin… Göy üzünü sizə verdim – hey süzün, Qərib quşlar, pəncərəmdən çəkilin. Kəlbəcər, 1983 Адил Ъямил 156 ÇİÇƏKLƏNMƏ Göyərib gölmə-gölmə, Allahın boz yolu da. Fərəhdən çiçəkləyib Qaratikan kolu da… Gerçəklər yalan olub, Yalanlar gerçəkləyib. Bir baba qollarında Bir uşaq çiçəkləyib… Qarlı görüb zirvəni Bənövşələr büzüşüb. Dağlara düşən şehin İşığı kəndə düşüb. Yazın «əlində» gəlib Qışın «qanlı köynəyi». Beləcə çiçək-çiçək Sanki çıxır canından Təbiətin göynəyi… 1983 Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|