Адил
Ъямил
202
YANLIŞ NAXIŞ OLANDA
Hindistana birbaşa yol açmaq istəyən X.Kolumb azaraq
Cənubi Amerikaya gəlib çıxmış və bu da yeni bir
qitənin kəşfinə səbəb olmuşdur.
Alıb uzaqlardan sorağımızı
Min cürə xəyala düşməyimiz var.
Azıb yolumuzu, yolağımızı
Bu yoldan o yola düşməyimiz var.
Yaxşı ki, yer üzü genişlik geyib,
Yaxşı ki, arabir azırıq biz də.
Deməli nə varsa dahilər deyib,
Azıb yolumuzu yazırıq biz də.
Bəzən düz yolumuz dolanbac olur -
Bir qız gözlərində azıb gedirik…
Beş kəlmə xoş sözə insan ac olur,
Biz yazıq gəlirik, yazıq gedirik.
Azsa da dumanda, itsə də çəndə
Çəməndən pətəyə arı yolu var.
Bütövlər
büt olur böyüklüyündə,
Yarımçıq ürəyin yarı yolu var.
Azırıq - bəxtimiz üzə güləndə,
Azırıq - az gedib, üz gedirik biz.
İş elə gətirir aza biləndə
Mərama, məqsədə düz gedirik biz.
Адил Ъямил
204
ÖMÜRDƏN ETÜDLƏR
Mən neylərəm təzə dərdi -
Köhnə dərdim təzətərdi…
Qəm yükünü çəkməsəydi
Ömür yaman tez ötərdi.
***
Bir qanun var yaranışdan -
Gün yazdandır, boran qışdan.
Dönük insan vəfasızdır
Yurda dönən qaranquşdan…
***
Gah yamacda, gah zirvədə
Çörək kəsdik biz bir vədə.
Lakin ürək süfrə deyil
Açaq onu hər süfrədə.
***
Yüz canlının canı məndə -
Demə o can hanı məndə?
Mən üzdəki mən deyiləm,
Gizlin məni tanı məndə.
***
Bal arısı bal çəkməkdə,
Həsrət gözüm yol çəkməkdə.
Yazı yazan tələsibdir
Qismətimə qol çəkməkdə.
Адил Ъямил
206
BU ARZU CIĞIRI, ÖMÜR YOLUDUR
Üzümü tutmuşam işıqgələnə -
Gedirəm, gedirəm çata bilmirəm.
Sevinc elə qaçır - yad olur mənə,
Dərd elə doğmadır - ata bilmirəm…
Hərənin öz dərdi,
öz sevinci var,
Yad gözlər islanmaz göz «yağışımdan».
Dolanır başımda fikir - buludlar,
Misralar göyərir söz yağışımdan…
Könlümdən keçənlər uzaqdan keçir -
Oduma-közümə tutuşmur nəsə…
«Xəyal gah arandan, gah dağdan keçir»,
Çatışmır, ömrümdə çatışmır nəsə.
Yanıram, sönürəm - külüm közərmir,
Odum buxarlanıb tüstümdə qalır.
Gecələr sübhəcən yuxum da gəlmir -
Əlim ürəyimin üstündə qalır...
Bu gidi dünyanın al-dəyişləri
Nifrət bərəsində əlimə keçir.
Kövrək
ürəyimin titrəyişləri
Əlimdə tutduğum qələmə keçir…
Nə yaxşı ürəyim sözlə doludur,
Nə yaxşı boşürək doğulmamışam…
Bu - arzu cığırı, ömür yoludur,
Bu yolun üzünə ağ olmamışam…
Beləcə bir ömür yanan ocağam,
Beləcə kim bilər kiməm, nəyəm mən.
Ya yarpaq sabahlı bir tumurcuğam,
Ya da açılmamış dəfinəyəm mən…
1984
Сечилмиш ясярляри
207
DÜŞÜNƏN HEYKƏL
Hər yanı al-əlvan çiçək çələngi,
Füzuli düşünür daş paltarında.
Qürbətdə o qədər üşüyübdü ki,
Doğma vətəndə də qış paltarında.
Əllərim çırpınır, çatmır əlinə —
Əli əlimizdən üzülü babam.
Nə qədər
boylanaq daş heykəlinə,
Nə qədər dinməsin Füzuli babam?..
Ölməzlik közərir söz ocağında —
O, ölməz sənətin özülü imiş.
Ən gözəl şerini yazan çağında
Hər şair bir azca Füzuli imiş…
Ayrılıb o gündən, gəlib bu günə -
Dönük dövranıyla küsülü babam.
Dalıb xəyallara düşünür yenə…
Görən nə düşünür Füzuli babam?..
1986
Адил Ъямил
208
DÜNYAMIZ GÖZ QABAĞINDA
Sevgisindən, sevincindən
Dərdi çoxdur əsrimizin.
Silkələnir sütunları
Qalamızın, qəsrimizin.
Qəm çilənən çöllər boyu
Əkin yanır, biçin yanır.
Sinəm dönür şum yerinə -
Çölüm yanır, içim yanır.
Zülmə tabe
insan oğlu,
Dərdə dözən əsrdaşım,
Dünyamız göz qabağında -
Nə sirri var, nə sirdaşı…
Yeri aşkar, göyü aydın -
Dünyamız göz qabağında.
Zaman
yaman sıxır bizi -
Ömrümüz qoz qabığında.
Sıxılırıq, sınıxırıq,
Sevinirik bir günlüyə.
Alışırıq sıxıntıya,
Öyrəşirik gərginliyə.
Beşikdəki körpənin də
Saçlarında ağ tüklər var.
Yazıq əsrim, nə biləsən
Aşılmayan gədiklər var…