Microsoft Word A. Cemil secilmis eserler temiz variant secilmis eserler 111. doc
Yüklə 1,18 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- SƏKKİZLİKLƏR
Адил Ъямил 262 ÖZÜNÜ GÖSTƏRİR Qar üstündə görünməyir qaraltı, Ordan-burdan daş özünü göstərir. Yoldur, izdir, dağdır, düzdür qar altı, Buz nəfəsli qış özünü göstərir. Boz qayalar qardan qoyub papağı, Gümüşdəndir ağacların qolbağı. Tökülübdür meşələrin yarpağı — Yarpaq kimi quş özünü göstərir. Buz bulaqdan su gətirir qız-gəlin, Sənəklərdə su yerinə buz gəlir… Xəyalımda bu yerlərə yaz gəlir — Kotan əkir, xış özünü göstərir… Uşaq ikən dağa-düzə çıxardım, Cığırı çəp, yolu kəsə çıxardım. Bu yoxuşu birnəfəsə çıxardım, Yavaş-yavaş yaş özünü göstərir… 1984 Сечилмиш ясярляри 263 SÖYÜDLƏR ÇİÇƏKLƏMİR Elə ki, yaz gəlir, bahar yetişir Üzür «süd gölündə» həyət-bacalar; Çiçək işığında quşlar ötüşür, Çiçək «dumanında» azır bağçalar, Söyüdlər çiçəkləmir. Ağaclar oyanır öz yuxusundan, (Gülməli görünür toxa ac dərdi…) Keçir təbiətin yaz yuxusundan Ağaclar içində bir ağac dərdi – Söyüdlər çiçəkləmir. Titrəyir yarpağı, əsir yarpağı - Sonsuzluq soyudan ev-eşik kimi… Barsız budaqları gözünün dağı – Yellənir, yellənir boş beşik kimi… Söyüdlər çiçəkləmir. …Salsan da taleyin qışına məni Özün qışa düşüb sönmə, ürəyim. Çevir döyüntünün başına məni, Söyüd ağacına dönmə, ürəyim – Söyüdlər çiçəkləmir… 1984 Адил Ъямил 264 SU DAŞI Saf su axtaranda tək bircə içim Daş-qaşa tutalar gərək bu daşı. Bulanıq suları durultmaq üçün Keçirib «süzgəcdən» süzər su daşı. Vurulub daşdakı bu möcüzəyə Təmizlik eşqiylə çıxasan yola; Bulanıq duyğular durulsun deyə Hər kəsin ürəyi «su daşı» ola… 1984 SƏKKİZLİKLƏR Ətəyi yaşıl dağın Zirvəsi çal kimidir. Yamacda qara qaya Yanaqda xal kimidir. Burda halım, əhvalım Bir özgə hal kimidir. Torpaq elə şirindir Bulaqlar bal kimidir… *** İlmə-ilmə közərir Çəmənin gül naxışı. Yağış şəkli çəkibdir Qayada sel naxışı. Ağlı-qaralı olub Ömrümdə il naxışı. Qəlbimdən qəm axıdıb Gözümün göl naxışı. 1984 Сечилмиш ясярляри 265 BULUDLAR ÜSTÜNDƏ BİR QARTAL SÜZÜR Buludlar üstündə bir qartal süzür, Elə bil bu meşə, bu dağ onundur. Təbiət ərkinə, nazına dözür — Qıy vurub qonduğu budaq onundur. Şığıyıb günəşin nurundan içir, Qarğa qalxa bilmir o ucalığa. Üzüb dalğa-dalğa buluddan keçir, Dönür göy səmada «qara balığa». Bu səma, bu günəş, bu yer durunca Beləcə özünü öyəsidir o. Haqqı var öyünə, haqqı var bunca — Yerin də, göyün də yiyəsidir o… 1984 Адил Ъямил 266 YURD YERİNDƏ Ulu dağlar, sənə açım sirrimi - Yaylağında yaylamağa gəlmişəm. Duman kimi o sürünən sürünü Çoban kimi haylamağa gəlmişəm. Dilə gəlib demirsən ki, heç mənə Niyə sənə belə uzaq kimiyəm. Naşı-naşı boylanıram çəmənə, Köhnə yurdda təzə qonaq kimiyəm. Bir nəsilin od-ocağı deməkdir Yurd yerində hər dəyə, hər alaçıq. Burda hamı elə açıqürəkdir Quşqonmayan zirvəyə də yol açıq. Ulu dağlar, qayıtmışam keçmişə, Ömrün ötən aylarına gəlmişəm. Bu günümü tay tutmuşam keçmişə — «Dədə Qorqud» boylarına gəlmişəm. 1984 Сечилмиш ясярляри 267 GÖYLƏRİN SEVGİSİ Göylərin sirrinə yaxşı bələdəm, Qara buludların yükü yağışdır. Aranda yer yanır su həsrətindən, Yaylaqda çobanın kürkü yağışdır. Qovuşan görmüşəm göy ilə yeri, Göydən yerə yağan sevgi yağışdır. Göyərən nə varsa göylərə möhtac; Sonu günəşdirsə, ilki yağışdır. Sünbüllər su içir qara buluddan, Xeyir-bərəkətin kökü yağışdır. Üzümə nur yağdı göyün üzündən, Yağışdan yazırdım, bu ki yağışdır… 1984 Адил Ъямил 268 BELƏ QƏRİBSƏMƏ Kəndimizin camaatı dədə-babadan Qaradağlı yaylağını özünə yurd yeri seçib. Son illər, Qaradağlı biçənək yeri kimi qorunduğundan el- oba köhnə düşərgəsindən ayrılaraq təzə yurda düşməli olub. Yaylağın insan nəfəsinə, qoyun-quzu mələrtisinə öyrəşən «Novlu bulağı» tək-tənha qəribsəyir, darıxır… Sən ki bu dağların öz balasısan, Belə qəribsəmə, gözüm giləsi. Gözündən axanlar, gözümdən axdı — Eynim açılası, üzüm güləsi. Mən də çəkməliyəm çəkdiyin dərdi, Yalqız yaşanılan ömür hədərdi… Suyundan doldurub qızlar gedərdi — Zil qara gözləri üzüm giləsi. Yarpızın, çiçəyin çıxıbdı dizə, Hanı gülüzlülər gülündən üzə?.. Bu yurda bir dəfə el gəlibdisə Yenə gələsidir, yenə gələsi… O yaxın günəş də uzaqdan baxır, Başına gələni başına qaxır. Ay bulaq, gözündən havayı axır Çiçəkli dağların şəhdi, şirəsi. Bu dünya dərdini yazana möhtac, Bu dağlar bir dəli ozana möhtac. Mən də bir insanam — insana möhtac, Yaman dolaşıqdır bu yer kürəsi… 1984 Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|