Сечилмиш ясярляри
269
UŞAQLIQ DOSTLARIMA
Bir çay qırağında, bir çəmən üstdə
Öpdük bir-birinin gözündən o gün.
Xətri əziz olan xatirələrin
Doymadıq dadından-duzundan o gün.
Düşdü yadımıza yaxın uzaqlar,
Yandı bağrımızda odsuz ocaqlar.
Uşaqlar atası olan «uşaqlar»
Danışdı oğlundan, qızından o gün.
Bizim üzümüzdə dan sökülürdü,
Bizim gözümüzdə dünya gülürdü.
Hardasa, uzaqda qəm tökülürdü
Bir qərib aşığın sazından o gün.
Köçürüb gözünə doğma diyarı
Vilayət baxırdı Vaqifə sarı…
Güldürmək istəyib İsfəndiyarı
Ramiz də çıxmışdı cızından o gün.
Ətəyi sıldırım bir dağdan keçdik,
Çaya körpü salan budaqdan keçdik.
Kökümüz işləyən torpaqdan keçdik —
Düz bir il yaşadıq azından o gün.
Ürkütdük üz-gözü şehli çiçəyi,
Titrədi saplağı, əsdi ləçəyi.
Dumana bələndi kənd girəcəyi
Bu yelli yerişin tozundan o gün.
Ömür ötəridir, günlər qaçaqdır,
Belə gün ömürdən bir umacaqdır.
Dostlar, xatirətək boylanacaqdır
Mənim bu balaca yazımdan o gün…
Адил Ъямил
270
QIŞIN OĞLAN ÇAĞI
Qışın oğlan çağı kəndə gedirəm,
Hər daşın, ağacın büllur tacı var.
Əriyib yox olur qar işığında
Könlümdə nə qədər ağrı-acı var.
Quşlar civildəyib baxır yuvadan,
Dovşan koldan çıxır, əlik kahadan.
Mən yaxşı bilirəm, belə havada
Ovçunun ov ilə «gizlənpaçı» var…
Qıy vuran qartallar gümüş qanadlı,
Gümüşü qayalar göyrüş qanadlı.
Vüsal həvəsliyəm, görüş qanadlı —
Yolumu gözləyən ana-bacı var.
Qar geyib, nur geyib yamaclar, yallar,
Bilinmir cığırlar, görünmür yollar.
Karıxar boynuma dolanan qollar —
Görəndə Adilin qartək saçı var…
1984
Сечилмиш ясярляри
271
BƏS NİYƏ
Buludlar söz verib uçub gəlməyə,
Bəs niyə gəlmədi, niyə gəlmədi?
Palıdlar söz verib qaçıb gəlməyə,
Bəs niyə gəlmədi, niyə gəlmədi?
Bulaqlar söz verib çıxsın yoluma,
Bəs niyə çıxmadı, niyə çıxmadı?
Çaylar da söz verib axsın yoluma,
Bəs niyə axmadı, niyə axmadı?
…Nahaqdan inciyib, küsməyim gərək
Buluddan, palıddan, çaydan, bulaqdan.
Nə qədər yaxına çəksə də ürək
Uzaqlar həmişə baxır uzaqdan…
1984
Адил Ъямил
272
ETÜD
Dolanıram yal-yamacı,
Yanım-yörəm kəklikotu.
Yol üstündə yandırıbdır
Şah palıdı təklik odu…
1984
Сечилмиш ясярляри
273
YAYLAQ
Gedən ömrüm kimi mən gedər oldum,
Baxarsan bulaqda əksimə, yaylaq.
Çəmənə qıymayıb, çığırdan keçdim,
Qoymadım güllərin diksinə, yaylaq.
Uçan xəyalımı Murova çaldım,
Çırpınıb özümü alova çaldım.
Ağlayıb astadan bir hava çaldım,
Vurdum təzənəmi tək simə, yaylaq.
Görüşdük – gümandan gümana düşdüm,
Ayrıldıq – dumandan dumana düşdüm.
Yollara mən dəli-divanə düşdüm,
Saldın güzarımı tilsimə, yaylaq.
Keçdim yamac boyu, keçdim yal boyu,
Çiçəklər gözünü sıxdı yol boyu.
Oynadım səninlə olub qol-boyun –
Baxanda şimşəyin rəqsinə, yaylaq.
Bil ki, nəfəs alan mənəm eşqinlə,
Adiləm, qoynuna dönəm eşqinlə.
Gör necə böyüdü sinəm eşqinlə –
Sığışdın sən mənim köksümə, yaylaq.
1984
Адил Ъямил
274
DAHİLİK AZARI
Çölündən içi görünür,
Forması da çox formaldır.
Dahilər normal doğulmur —
Bu «dahi» də anormaldır.
Kağız-qələm, dəftər-kitab
Əlindən zinhara gəlib.
Yazdıqları yığıldıqca
«Maklatura» kara gəlib.
İş yerində işgüzardır,
Otaqda «otaq» düzəldib.
«Təriflərin» xumarında
Özünə yataq düzəldib.
Dərdi, qəmi qəribədir,
Nəşəsi də qeyri-adi.
Adi peşə sahibinin
Peşəsi də qeyri-adi.
Gah kövrəlib yana-yana
Aşıqdan, sazdan danışır.
Gah alnını qırışdırıb
Müasir cazdan danışır.
Əlləri göydə oynayır,
Xəbər verir əlli yerdən.
Ehtirasla söhbət açır
Bethovendən, Qliyerdən.
Сечилмиш ясярляри
275
Elə odlu danışır o,
Elə bil ki, oddan çıxıb.
Baş qarışıb «dahiliyə»
Arvad-uşaq yaddan çıxıb.
Öz evini özü yıxıb,
Gözgörəti əzab çəkir.
Bir qucaq gündəlik yazıb –
Özüylə haqq-hesab çəkir.
Öz qanını içə-içə
Öz ömrünə zəli olub.
Dahi olmaq arzusuyla
Yazıq dönüb dəli olub.
1984
Dostları ilə paylaş: |