Адил Ъямил
276
DÜNYA BELƏ QURULUB
Ay allahsız Albəndə,
Bir nəmər ver nalbəndə
Atını tez nallasın,
Mənzilinə yollasın.
Verməsən bu nəməri
Çaparsanmı kəhəri? –
Dırnağından qan sızar,
Baxmaz sən tək qansıza…
At igidin altında
Uçar göyün qatında…
Uçmağa qanad istə,
Nallat, sonra at istə –
Qırğı kimi şığısın,
Şimşək kimi şaxısın,
Cilovunu gəmirsin,
Qəzəbini sümürsün,
Göylər kimi kişnəsin,
Onu minən düşməsin…
Ay Allahsız Albəndə,
Çək çatını, çevik ol,
Tez kəhəri sal bəndə…
Öz atının xətrinə
Hörmət elə nalbəndə.
Dünya belə qurulub –
Key-key baxma, kal bəndə…
1986
Сечилмиш ясярляри
277
NEÇƏ İLDİR
Biz səninlə üz-üzəyik,
Göz-gözəyik neçə ildir.
İki budağa ayrılan
Bir özəyik neçə ildir.
Sən mənimçün, mən səninçün
Gah köhnəyik, gah təzəyik
neçə ildir.
Baş-başa verib alışan
Cüt kösöyük neçə ildir.
Nə olsun bir yanırıq biz,
Tüstümüz ki, ayrı çıxır.
Yollarımız ayrı yoldur,
Cığırımız ayrı cığır…
Bir otağın havasından
Nəfəs alıb yaşayırıq.
Görən bizə nə deyirlər,
Görən kimə oxşayırıq…
Bu minvalla, bu əhvalla
Keçib gedir iş günümüz.
Belə ögey doğmalıqdan
Baş gərəkdir baş açasan.
Mən səninçün qıfılbəndəm,
Sən mənimçün tapmacasan…
1984
Адил Ъямил
278
ŞƏHƏR XORUZLARI
İşıq qaranlığı qovar küçədən,
Ayıra bilməzlər sübhü gecədən,
Seçilib kənddəki xoruz-beçədən
Şəhər xoruzları vaxtsız banlayar.
İşıqla zülmətin barışığında,
Gecəylə gündüzün qarışığında,
Neon lampasının qar işığında
Şəhər xoruzları vaxtsız banlayar.
Qorxmayıb başının kəsilməyindən,
Nazik boğazının üzülməyindən,
Məxməri qanının süzülməyindən
Şəhər xoruzları vaxtsız banlayar…
1984
Сечилмиш ясярляри
279
HAMI «SƏNƏTKAR» OLUB
Şair oldun
Gərək saçın uzun olsun.
Vacib deyil beş kəlmə
Sözün olsun…
Rəssam oldun
Gərək saqqal qoyasan.
Vacib deyil hər rəngin
Çalarını duyasan…
Baxıram sənətə,
Baxıram sənətkara,
Hamı «sənətkar» olub —
Gəlməyir sənət kara…
1985
Адил Ъямил
280
İRƏLİ GƏLİR
Çadır basır çubuğu
Çətən irəli gəlir.
Özgənin təkanıyla
Yetən irəli gəlir.
Yerişi, duruşunda,
Vəzifə vuruşunda,
Yaltaqlıq yarışında
Ötən irəli gəlir.
Sinə dönsə körüyə
Ürək çətin kiriyə.
Baş var dönmür geriyə,
Bədən irəli gəlir.
Nadanın çıxışıyla,
Bəzəyi, naxışıyla,
Vətəndaş «baxışıyla»
Vətən «irəli gəlir».
Qoy ağlasın gülənlər,
Ərz eləsin bilənlər —
Başımıza gələnlər
Nədən irəli gəlir…
Сечилмиш ясярляри
281
MEŞƏ ADAMI
Sən quşlara dən səpmədin, qırma səpdin,
Bir süfrəyə qurban verdin bir guşəni.
Çöl-çəməni çapovultək çalıb-çapdın,
Kabab üçün kömür etdin göy meşəni.
Təbiəti sən təzədən rəsm elədin,
O dərəni xəlvət bilib harınlaşdın.
Mədən daşı, kəsəyi də həzm elədi,
Sən təpədən dırnağacan qarınlaşdın.
Bir də gördün yanın-yörən teyxa ətdir,
Elə bildin ən mötəbər zümrədəsən.
Bir səs gəldi: - «gözəl insan»,
məsləhətdir
O meşədə heyvan kimi ömr edəsən…
1986
Адил Ъямил
282
İNANMAQ OLMUR
Özünün canına and içir,
Qızının canına and içir,
Yüzünün canına and içir –
İnanmaq olmur.
Qəlbində yaxşı-pis yarışır,
İşığı, kölgəsi qarışır.
Gah küsür, gah da ki, barışır –
İnanmaq olmur.
Boğazı kəndirdən çıxsa da,
Ölüsü «qəbirdən çıxsa da»,
Kükrəyib səbirdən çıxsa da
İnanmaq olmur.
Üzündə insanlıq nuru yox,
Odu var, közü var, qoru yox.
Tam deyil – yarı var, yarı yox…
İnanmaq olmur.
Ürəkdən gəlməyir kəlməsi,
Gülməli görünür gülməsi.
Qaçsa da ömrünün ilməsi
İnanmaq olmur.
Hər yerə uzadır burnunu,
Əl açır – ver onu, ver bunu.
Qadındır – otarır qarnını,
İnanmaq olmur…
1985
Dostları ilə paylaş: |