Microsoft Word A. Cemil secilmis eserler temiz variant secilmis eserler 111. doc
Yüklə 1,18 Mb. Pdf görüntüsü
|
Адил Ъямил 298 DOĞMA TORPAQ, YAD HEYKƏLLƏR Bu torpağa heykəl qoyan Eloğlumun heykəli yox. Qaçaq Nəbi qaçaq düşüb, Koroğlunun heykəli yox. Alışıram korun-korun, Bulud boylu tüstümə bax. Qan içənin, baş kəsənin Başa çıxan büstünə bax. Heykəlləşib düşmən ömrü – Sağım cəllad, solum cəllad. Bu heykəllər qarşısında Az qalıram olum cəllad… Birisi «zirvədən» baxır – Təpiyinin altda Bakı. Sanki Azərbaycanımdır Onun qanlı ovcundakı… Birisi yol ayrıcında – Dörd tərəfi gələn, gedən. Qərinələr yola salır Tərpənməyən bu tunc bədən. Birisi də «buxarlanıb», Yer üstündə yeri qalıb. Heykəli qoyulan kəsin Demə özü diri qalıb… Сечилмиш ясярляри 299 Bəsdir heykəl qoyduğumuz Yad oğluna, yad qızına. Ocağımın istisinə Niyə gəlib yad qızına?.. Dədəm Qorqud göz didəmiz, Didəmizin heykəli yox. Ana torpaq bağışlasın – Dədəmizin heykəli yox. Şir ürəkli Babəkimin, Xətaimin heykəli yox. Parçalanmış o tayımın, Bu tayımın heykəli yox. Bəsdir heykəl qoyduğumuz Bu torpaqda yad oğluna. Bircə qarış yer verməzmi Odlar Yurdu od oğluna?.. 1989 Qeyd: Gülər Həsənlinin 1989-cu ildə musiqi yazdığı bu şeir efirdə yayımlanarkən Bakıda sözügedən milli heykəllərimizin heç biri yox idi. İndi Xətainin, Koroğlunun, Dədə Qorqudun heykəlləri paytaxt şəhərimizə xüsusi yaraşıq verir. Адил Ъямил 300 QIRXINCI OTAQ Qırxıncı otağın astanasında Dizlərim titrəyir… fikrə getmişəm. Qırxıncı otağa gəlib çıxınca Hiyləyə əl atıb, məkrə getmişəm… Gərək itiləyim kor hiddətimi, Bir bülöv daşına çəkim hirsimi. Bəlkə tapasıyam səadətimi – Açsam bu qapını, qırsam tilsimi… Özüm də bilmirəm nə üçün məndən Aralı düşəni aradım orda. Açmaq istəyirəm bağlı qapını – Elə bil gözləyir muradım orda… Qəfildən sıyrılıb çıxsam özümdən, Təpilsəm içəri bir külək kimi, Mən dözə bilmərəm, bilmərəm, Allah, Görsəm bu otağı boş ürək kimi. Dözmərəm eşqinə illər verdiyim Bu bağlı otağın boşluğuna mən. Qibləmi çevirrəm, üz çevirmərəm Rəhmsiz rüzgarın «xoşluğuna» mən. Sirrimin, sehrimin qıfılbəndimi Qarşımda tağ atan tağlı qapılar? Beləcə bilmirəm açımmı sizi, Yoxsa açmayımmı, bağlı qapılar? Сечилмиш ясярляри 301 Nə deyim, bəlkə də siz açılsanız Tərsinə fırlanan çərximi görrəm. Özümü özümə yetirər fələk – Qırxıncı otaqda qırxımı görrəm… 1988 Адил Ъямил 302 KEÇƏNƏ GÜZƏŞT Günlərimiz günəşsiz də keçinir, Öyrəşmişik bu dumana, bu çənə. Ətri xoşdur, xətri xoşdur torpağın – Güllə dəyir zəmisini biçənə. Ötən qışdan, gələn yazdan qorxuram, Dar dərədən, daş boğazdan qorxuram. Haça dilli boşboğazdan qorxuram – Aman, Allah, yorulmayır bu çənə. Yollarımız dolanbacdır – düz gəlmir, Silahlanıb gələnlərə söz gəlmir… Üzülürük… üz vurmağa üz gəlmir – Qanımızı şərab kimi içənə. Köçkünümə, qaçqınıma nə deyim, Boş yuvalar mənim torpaq itiyim… Kimə qalır dağım, dərəm, gədiyim, Əvəzində nə verirlər köçənə?.. Güllələri gül-çiçəklə qarşıla, Top-tüfəngi duz-çörəklə qarşıla. Sən qonağı bu ürəklə qarşıla – Fağır millət, güzəşt eylə keçənə… 1990 Сечилмиш ясярляри 303 GÜN VAR, AY VAR Alaqlar aldı zəmini Sarı sünbül tel olunca. Üyütdüm dünya qəmini Qönçəm dönüb gül olunca. Kösövlər baş-başa yandı – Ayrılıqlar qoşa yandı… Gözüyaşlı yaşa yandım – Qıvrılırdı kül olunca. Vuran ürək nəsə deyir, Onu duyan kəsə deyir… Ömür yolu kəsə deyil – Gün var, ay var – il olunca. Can yanğısı üzdən olmaz, El qayğısı sözdən olmaz. Ağ bulaqlar gözdən olmaz – Qara torpaq gil olunca. Yanar çölüm, yanar içim – Körpülər var qoymaz keçim… Min illərdən gələn köçüm Nələr çəkib el olunca. Sinəmizi dağladıblar, Gözümüzü bağladıblar, Anamızı ağladıblar – Ana dilim dil olunca… 1988 Адил Ъямил 304 NƏĞMƏSİZ QALAN NƏĞMƏKAR Qara yanvar çoxlarımızın saçını ağartdı, belini bükdü, ürəyini parçaladı. Bu qəfil bəlanın caynaqları hərəmizdən bir şey apardı. Gör- kəmli müğənnimiz, sevgili yurddaşımız Zeynəb xanımın da səsini «oğurladı» o qanlı gecə… Həmin gecənin səhərisi duzlu-məzəli, lirik və ritmik mahnıların əvəzsiz ifaçısı Zeynəb Xanlarova şəhidlərimizin ilinə kimi oxumayacağına and içdi. Bu andın müqəddəsliyi xalqımızın nəğ- məkar qızını il boyu nəğməsiz qoydu… Niyə oxumursan, niyə, a bülbül, Axı bağçaların xəzan vaxtıdır. Saralıb-solursa bu çiçək, bu gül Fələyin bizə bəxt yazan vaxtıdır. Sənə də əyandır, mənə də əyan – Kimlər ağladandır, kimlər ağlayan… Sinəsi üstündə simlər çağlayan Koroğlu timsallı ozan vaxtıdır. Dəyişib çığırı, yolu dünyanın, Ağaca boy vermir kolu dünyanın. İşıqlı, kölgəli ulu dünyanın İşığı kölgəyə yozan vaxtıdır. Belə susmaq ilə nədir mətləbin – Yoxsa yoxa çıxdı ilhamın, təbin?.. …O gecə vurulub səsi Zeynəbin – Yara sağalınca susan vaxtıdır. Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|