_________________ AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________
204
A l d Õ Ԥ l ԥ s g ԥ r :
YadÕna salanda boy-büsatÕnÕ,
Xԥstԥ könlüm minir ɟúqin atÕnÕ,
Gah axtarÕr yɟrin yɟddi qatÕnÕ,
Gah çÕxÕr asamana, dɟdin, nԥ dɟdi?
A l d Õ Z ö h r ԥ :
Nakԥs müxԥnnԥtin boynu vurulsun,
Vay düúsün öyünԥ, úivԥn qurulsun,
Mԥhԥrrԥmin o÷lannarÕ qÕrÕlsÕn,
QalmasÕn yurdunda niúana! – dɟdi.
A l d Õ Ԥ l ԥ s g ԥ r :
Aúiq oldum bir nainsaf millԥtԥ,
Qolu ba÷lÕ mԥni vɟrdi cԥllԥtԥ.
Incilԥ, Zԥbura, Söhvԥ, Tövrԥtԥ,
And vɟrrԥm Qurana, dɟdin, nԥ dɟdi?
A l d Õ Z ö h r ԥ :
Sɟyraqublar aralÕ÷Õ qatdÕlar,
Zülmünԥn boynuma kԥmԥnd atdÕlar,
Atam, anam mԥni pula satdÕlar,
Onnar yɟtiúmԥsin imana, – dɟdi.
A l d Õ Ԥ l ԥ s g ԥ r :
Könül gԥrԥk istԥdiyin istiyԥ,
Dostun sözün dosta gԥrԥk dost dɟyԥ.
Rԥhm ɟlԥdin mԥn günahkar xԥstiyԥ,
Dԥrdimi lo÷mana dɟdin, nԥ dɟdi?
A l d Õ Z ö h r ԥ :
Zöhrԥyԥm, sinԥmdԥ dԥrdü qԥm çoxdu,
Üstümԥ tökülԥn pɟykandÕ, oxdu.
Dünyada ԥdalԥt, haqq divan yoxdu,
Yɟtirԥ dԥrdimi dԥrmana, – dɟdi.
_________________ AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________
205
A l d Õ Ԥ l ԥ s g ԥ r :
Kԥs dolandÕrmasÕn xam xԥyalÕnÕ,
Can qoyan istԥmԥz dünya malÕnÕ.
YazÕq Ԥlԥsgԥrin ԥrzi-halÕnÕ,
Sԥrvi-xuramana dɟdin, nԥ dɟdi?
Zöhrԥ söznԥn dɟdiyi kimi, dilcavabÕ da bula÷a nɟcԥ gɟtmԥyinnԥn, nɟcԥ görüúmԥyinnԥn
danÕúdÕ. Ԥlԥsgԥrin ürԥyi bir az sakit oldu. DanÕúÕ÷ÕnÕn sonunda Zöhrԥ dɟdi:
– Ԥlԥsgԥr, SԥhnԥbanÕ dɟyir ki, nԥ olaydÕ, bu günnԥrdԥ Ԥlԥsgԥri görԥydim. Ԥyԥr durub
bir az gԥzsԥn, ɟúiyԥ-bacÕya çÕxsan, bԥlkԥ SԥhnԥbanÕynan görüúԥ bilԥsԥn.
Dɟyԥllԥr umud çox yaxúÕ úɟydi; ԥyԥr xԥstԥnin sa÷alma÷Õna özünün umudu olmasa,
hԥkimin dԥrmanÕ kömԥk ɟlԥmԥz.
Aradan bir nɟçԥ gün kɟçdi. Ԥlԥsgԥr ԥya÷a durdu, yavaú-yavaú qapÕya-bajÕya çÕxdÕ,
yoldaúlarÕ, tay-tuúdarÕ onu yazÕn ԥtirri havasÕnda çöllԥrԥ, çԥmԥnnԥrԥ apardÕlar, gözü-könlü
açÕldÕ, sapasa÷ oldu.
Günnԥr kɟçdi, hԥftԥlԥr dolandÕ, bir gün kԥndin qÕzdarÕ bulaq baúÕnda sözü bir yɟrԥ
qoydular ki, sabah da÷a pɟncԥr yÕ÷ma÷a gɟtsinnԥr.
SԥhnԥbanÕ bunu bilԥn kimi Zöhriyԥ xԥbԥr vɟrdi. Zöhrԥ Ԥlԥsgԥrԥ dɟdi, Ԥlԥsgԥr Paúaynan
barabar hɟç kim yɟrinnԥn durmamÕú ÇalmalÕ da÷Õna tԥrԥf üz qoydular. Gԥlhagԥl gԥlib gün
çÕxan vaxtÕ da÷a çatdÕlar. Paúa göy otun üstündԥ uzandÕ, gün kürԥyinin arasÕnÕ qÕzdÕranda
úirin yuxuya gɟtdi. Ԥlԥsgԥr gözdԥrini tikdi kԥnddԥn gԥlԥn yola. Bir saat gözdԥdi, iki saat
gözdԥdi, bir dԥ gördü ki, qÕzdar karvanÕnÕn ucu göründü. Ԥlԥsgԥr diqqԥt ɟliyԥndԥ
SԥhnԥbanÕyÕ tanÕdÕ. O saat könlü cuúԥ gԥldi, sazÕ köynԥyinnԥn çÕxartdÕ, zilini zil, bԥmini
bԥm, sinԥsindԥ müstԥkԥm ɟlԥdi.
Bu zaman sazÕn sԥsinԥ Paúa ayÕldÕ, soruúdu ki:
– Ԥlԥsgԥr, nԥ oldu ki, qoymursan yatam?
Ԥlԥsgԥr dɟdi:
– Qulaq as, gör nԥ olub:
Dürdanԥni sԥngi-siyah içindԥ
Hԥsrԥt gözüm görԥn kimi tanÕdÕ.
Konul bɟyvafadÕ, hɟç salmÕr yada,
Göz doymur, gözünün mɟhribanÕdÕ.
_________________ AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________
206
Paúa yɟrinnԥn dikԥlԥndԥ gördü ki, qÕzdar gԥlir. Ԥlԥsgԥr aldÕ sözün o biri bԥndini:
YanaqlarÕ güldü, olubdu xԥndan,
Cismidԥ mԥlԥkdi, nԥsildԥ insan,
Simi-zԥnԥxdandÕ, mirvari – dԥndan,
Innabi lԥblԥri can dԥrmanÕdÕ.
AdÕm Ԥlԥsgԥrdi, ԥslim Göyçԥli,
Ԥlԥst alԥmindԥ dɟmiúԥm “bԥli!”
Hԥm aúÕ÷am, hԥm dԥrviúԥm, hԥm dԥli,
CanÕm gözԥllԥrin yol qurbanÕdÕ.
QÕzdar ordan durub birbaúa QÕvla bula÷ÕnÕn üstünԥ – Ԥlԥsgԥrgilin yanÕna gԥldilԥr.
Ԥlԥsgԥr çoxdan bԥri SԥhnԥbanÕnÕ görüb kԥlmԥ vɟrib, kԥlmԥ almamÕúdÕ. QÕzdar çatar-çatmaz
Ԥlԥsgԥr ԥya÷a durdu, sazÕ sinԥsinԥ basdÕ, görԥk SԥhnԥbanÕnÕ nɟcԥ qarúÕladÕ:
Tԥrlan tamaúalÕ, maral baxÕúdÕ,
Qԥlԥm qoyub, asta-ata xoú gԥldin!
Yolun sada÷asÕ canÕnnan basdÕ,
Qurban sԥnin kimi dosta, xoú gԥldin!
QÕzdar Ԥlԥsgԥri ortalÕ÷a aldÕlar. HamÕ baúa düúdü kü, o, bu sözü SԥhnԥbanÕya dɟyir.
SԥhnԥbanÕ utandÕ÷Õnnan yɟrԥ baxÕrdÕ, qÕzdarÕn da çoxu SԥhnԥbanÕya baxÕb gülümsünürdülԥr.
Ԥlԥsgԥrin yadÕna SԥhnԥbanÕnÕn ona “yar” dɟmԥsi düúdü. AldÕ görԥk nԥ dɟdi:
Biz ki ilqar kɟçirmiúik aradan,
“Amin”, dɟsԥn, tɟz düzԥldԥr yaradan.
Konlum yasdan çÕxÕd, qԥlbim qaradan,
Gülԥ-gülԥ bu hԥvԥsdԥ xoú gԥldin!
Gözԥllԥr sultanÕ, ay mԥlԥkzada!
Özün kimi gözԥl yoxdu dünyada.
Sԥn ki Ԥlԥsgԥri salÕbsan yada.
O sԥbԥbdԥn gözüm üstԥ xoú gԥldin!
_________________ AzΩrbaycan Milli KitabxanasÕ_______________
207
Do÷rudu, bu söz tamam yɟtiúdi, ԥmԥ Ԥlԥsgԥr SԥhnԥbanÕya bircԥ “xoú gԥldin!” ɟlԥmiúdi,
ürԥyindԥ dɟmԥli sözü çoxuydu. Zöhrԥ qÕzlara dɟdi ki, oturun dincԥlԥk. Ԥlԥsgԥr dԥ bir az
oxusun, könlümüz açÕlsÕn.
Pullu Mԥhԥrrԥmin qÕzÕ Cavahar dillԥndi:
– Burya saza qulaq asma÷a gԥlmiúik?! Durun pɟncԥrimizi yÕ÷aq.
Hԥr kԥsin könlü istԥsԥ, kԥnddԥ saz çaldÕrÕb, qulaq asar.
Cavahar bɟlԥ dɟyԥndԥ SԥhnԥbanÕ bildi ki, nԥ tԥhԥr olsa, kԥndԥ gɟdԥn kimi ԥhvalatÕ xԥbԥr
vɟrԥcԥk; bir dԥ ya qismԥt, Ԥlԥsgԥri bir dԥ görԥ, ya görmüyԥ. Odu ki, qÕzdarÕn mԥclisi
da÷Õlaca÷Õnnan qorxdu, ölümünü gözünün qԥba÷Õna gԥtirdi, Cavahara bɟlԥ cavab vɟrdi:
– Ԥúi, pɟnԥr qaçmÕr ha!... Kԥnddԥ bu qÕzdar hardan bir yɟrԥ toplanÕb mԥclis quracaq?!
Kԥndԥ aúÕq gԥlԥndԥ dԥ çox vaxt kiúilԥr gɟdib qulaq asÕr, hɟç qÕzdarÕ yada salan da olmur.
SԥhnԥbanÕnÕn bɟlԥ dɟmԥyinԥ qÕzdarÕn çoxu tԥrԥfdar çÕxdÕ, yɟrrԥrinnԥn tԥrpԥnmԥdilԥr.
Ԥlԥsgԥr bu dԥfԥ “Tԥcnis” havasÕynan aldÕ, görԥk nԥ dɟdi, SԥhnԥbanÕ nԥ ɟúitdi:
Sԥnnԥn ötrü ömrün barÕn bɟcԥrdim,
Mübarԥk dԥstinlԥ dɟ bir üz, bir üz!
Ölüb bu dünyadan hԥsrԥt gɟdirԥm,
Qoysan üzüm üstԥ dɟ bir üz, bir üz!
øpԥk nazbalÕúa Mina dayandÕ,
Hԥcԥr nalԥ çԥkdi, Minada yandÕ.
Hԥsrԥtinnԥn dԥrdim minԥ dayandÕ,
Sԥn gԥlsԥn, ԥysilԥr dɟ bir üz, bir üz.
Düzdü, Ԥlԥsgԥr SԥhnԥbanÕnÕn qarúÕsÕnda çox hԥvԥsnԥn oxuyurdu, ԥmԥ ona yɟtiúmԥyԥ
umudu yoxuydu. Bilirdi ki, Pullu Mԥhԥrrԥm nɟçԥ ki, sa÷dÕ, iki sɟvgilini qovuúma÷a qoymaz.
Ԥlԥsgԥr aldÕ, görԥk sözün axÕrÕncÕ bԥndindԥ nԥ dɟdi:
Bayqu hԥsrԥt çԥkdi, yara yɟtmԥdi,
Tԥbib nɟútԥr vurdu, yara yɟtmԥdi.
YazÕq Ԥlԥsgԥr, ԥlin yara yɟtmԥdi,
Çalxan qԥm bԥhrindԥ, dɟ bir üz, bir üz.
Sözԥ diqqԥtnԥn qulaq asan, qÕzdar gördülԥr ki, SԥhnԥbanÕnÕn gözdԥrinnԥn yaú süzülmԥyԥ
baúdÕyÕfdÕ. Zöhrԥnin dԥ ürԥyi davam gԥtir-
Dostları ilə paylaş: |