mülklərini nəsildən- nəslə keçirə, sata, bağışlaya, hər hansı şəkildə alqı-satqıya qoya
bilərdilər.Yeganə şərt torpağı alan şəxsin ali müsəlman zümrəsinin nümayəndəsi olması
idi. Qazax, Şəmsəddil, Borçalı ağalarının da müsadirə edilmiş bütün torpaqları çarın
onlara qaytarıldı. Reskriptə görə bundan sonra rəiyyət, rəncbər, xalisə, nökər,əkər və
başqa müxtəlif adların yerinə kəndlilərə ümumi bir ad “mülkədar tabelisi” adı verilirdi.
6 dekabr 1846-cı il reskripti ilə rus höküməti ali müəslman zümrəsinin torpaq
hüquqlarını təsdiq etdi və ona münasibətini qəti şəkildə müəyyənləşdirdi. Hökümət ali
zümrənin simasında özünə bölgədə sosial dayaq yaratmaq siyasətində ilk ciddi addımını
atdı.
1847-ci il “Kə
ndli Ə
sasnamə
lə
ri”. Azərbaycanın sahibkar kəndində bəy-kəndli
münasibətlərinə tam hüquqi aydınlıq gətirmək və bu münasibətləri rəsmi şəkildə
tənzimləmək üçün çar höküməti 1847-ci ilin aprelin 20-i və dekabrın 28-də “Kəndli
Ə
sasnamələri” adlanan sənəd qəbul etdi. Bu sənəd Şuşa, Şamaxı, Şəki, Bakı, Quba və
Lənkəran qəzalarının bəy kəndlilərinə, həmçinin Qazax, Şəmşəddil və Borçalı
məntəqələrinin ağa kəndlilərinə aid idi. Bu sənədə görə 15 yaşından yuxarı kişi xeylağı
olan kəndli 5 desyatinə qədər torpaq payı ilə təmin olunmalı, bunun əvəzində kəndli
taxil məhsulunun ondabirini, çəltik, meyvə-tərəvəz məhsulunun üçdə birini malcəhət
vergisi şəkilində bəyə ödəməli idi. Kəndli torpağı bəyin iş eyvanı, toxumu və
alətlərindən istifadə edərək becərirdisə, malcəhət məhsulun beşdəbirini təşkil edirdi.
Otlaqlardan istifadə edən kəndlilər bəyə çöpbaşı vergisi ödəməli idilər,bəy
təsərrüfatında biyara çıxmaq üçün hər kəndli ailəsi bir kişi ayırmalı idi. Biyara çıxan
kəndli ildə 18 gün əkin-biçin işi aparmalı idi. Kəndli biyara çıxmaq istəmirdisə,
ə
vəzində pul ödəməli idi. Bütün kəndlilər hamılıqla ildə iki gün bəyin təsərrüfatında
ə
vrəz adlanan işi yerinə yetirməli idi. Bəyin ev işlərini görmək üçün hər on kəndli ailəsi
bir kişi ödəməli idi. “Əsasnamələr”lə bəylərə kəndlilər üzərində polis və məhkəmə
hüququ, kəndlilərə isə yaşayış yerini dəyişib başqa kəndlərə keçmək hüququ
verilirdi.Başqa bəyin kəndinə keçmək istəyən kəndli bütün vergi və mükəlləfiyyətləri
ə
vvəlcədən ödəməli və onu qəbul edəcək bəyində razılığını almalı idi. 1847-ci il
“Kəndli Əsasnamələri” ali müsəlman zümrəsi ilə kəndlilər arasındakı qarşılıqlı
münasibətləri rəsmiləşdirərək qanuni şəklə saldı.
45. XIX ə
srin I yarısında Ş
imali Azə
rbaycan mə
də
niyyə
ti
Maarif. XIX əsrin birinci yarısı Şimali Azərbaycanda maarif işində yeni bir
dövrdür. Bu dövrdə qabaqcıl ziyalılar Azərbaycanda xalq maarifini yüksəltməklə
xalqın savadlanması qayğısına qalır,yeni tipli təhsil ocaqları açmaq üçün hakim
dairələrə müraciətlər edirdilər. Həmin dövr Azərbaycan ziyalıları arasında A.Bakıxanov
və M.F.Axundov xüsusi yer tuturdular.
XIX əsrin birinci yarısında Şimali Azərbaycanda təhsil ocaqları,əsasən
məscidlərin nəzdindəki məktəblər və mədrəsələr idi. 1858-ci ildə Şamaxı
quberniyasında 4700 nəfərin təhsil aldığı 299 məktəb və mədrəsə var idi.Şimali
Azərbaycan işğal edildikdən sonra milli maarifçilərin səyi ilə Azərbaycan-rus
məktəbləri yaradıldı.Bu tipli məktəblər XIX əsrin 30-cu illərində Şuşada, Nuxada,
Bakıda, Gəncədə, Şamaxıda və Naxçıvanda açılmışdı. Sonrakı illərdə bu məktəblərdən
ə
lavə dörd sinifli məktəblər də açıldı. Bu tədris müəssisələrini açmaqda çar hökumətinin
ə
sas məqsədi yerli inzibati idarələrdə müstəmləkə siyasətini yürütməkdə ona kömək edə
biləcək tərcüməçilər, mirzələr-bir sözlə, etibarlı milli kadrlar yetişdirmək idi.
Elm. XIX yüzilliyin birinci yarısında Azərbaycanda çox inkişaf etmiş elm
sahələrindən biri tarix elmi idi. Həmin dövrdə yaşayıb yaratmış Mirzə Adıgözəl bəy,
Mirzə Camal, Kərim Ağa Fateh, Seyid Əbdül Həmid bu gün də əhəmiyyətini saxlayan
bir sıra qiymətli tarix əsərləri yaratmışlar. Əsasən xanlıqlar dövrünün tarixinə həsr
edilmiş həmin əsərlərdən fərli olaraq A.Bakıxanovun “Gülüstani- rəm”ində qədim
dövrdən başlamış XIX yüzilliyin əvvəllərindək Şirvanın tarixi öz əksini tapmışdır.
Azərbaycanlı alimlər rus şərqşünaslığının əsasının qoyulması və inkişafında da mühüm
rol oynamışlar. XIX yüzilliyin başlanğıcında Mirzə Cəfər Topçubaşov Peterburq
universitetində Şərq dillərini tədris etmiş, ran ədəbiyyatı kafedrasının müdiri olmuşdur.
Görkəmli şərqşünas alim Mirzə Məhəmmədəli Kazımbəy Qazan universitetində ran
ə
dəbiyyatı, türk-tatar dilləri müəllimi, professoru, fakültə dekanı olmuşdu. Şərqşünaslıq
sahəsində 100-dən çox əsər yazmış M.Kazımbəy Azərbaycan dilinin qrammatikasını
nəşr etdirmişdi. Məşhur səyyah-alim Hacı Zeynalabdin Şirvani Şərq ölkələrinin çoxunu
gəzmiş, 36 il müddətində 60 min km qədər yol qət etmiş, əsərlərində gəzdiyi, gördüyü
ölkələrin xalqlarının iqtisadi-mədəni həyatını, məişət və adətlərini təsvir etmişdir. XIX
yüzilliyin 30-cu illərində Azərbaycan mətbuatının əsası qoyulmuşdu. 1832-ci ildə
Tiflisdə həftədə bir dəfə “Tatar xəbərləri” qəzeti çıxmağa başlamışdı. 1850-ci illərin
sonlarında Şamaxı quberniyasında iki kiçik mətbəə fəaliyyət göstərirdi.
Ə
dəbiyyat. XIX yüzilliyin birinci yarısında Azərbaycan ədəbiyyatı iki-
romantikvə realist cərəyan istiqamətində inkişaf edirdi. Görkəmli mütəfəkkir Mirzə Şəfi
Vazeh (1794-1852) Gəncədə memar ailəsində anadan olmuşdu. M.Ş.Vazeh lirik şerlər
yazmış, əsərlərində azadlıq müjdəçisi kimi çıxış etmişdir. A.Bakıxanov da Qüdsi