Microsoft Word Baba ocaq Aylis 27. 10. 14. doc
Yüklə 1,75 Mb. Pdf görüntüsü
|
Baba ocağı 213 erməni dəyirmanına su tökənlər də varıydı. Bu da dünyanın qəribə işlərindəndi. Teymur isə osmanlı təlimatçıyla Unusa gedirdi. Pəzməriyə çata-çatda Teymurun və osmanlı təlimatçının ayaqları soyuqdan dondu, daha yeriyə bilmədilər. Qarşıdan yüklü ulağı qabağına qatıb gələn bir kişi göründü. Baş verən hadisələrdən xəbərsiz unuslu kişi yüklü ulaqla Qafana getmək istəyirdi. Teymur Qafanda baş verən hadisələri kişiyə danışandan sonra unuslu kişi geri qayıtdı. Teymur kişidən xahiş etdi ki, unuslu Molla Həsənə Teymurun və osmanlı təlimatçının yolda qaldığını çatdırsın. Bir qədər keçmiş Molla Həsən iki atlı ilə gəlib Teymurgili yolda tapdı və onları ata mindirib Unusa apardı. Mola Həsənin evində isti yarma aşı yedikdən sonra Teymur və təlimatçı bir qədər toxtasalar da, hərəkət edə bilmirdilər. Donub taxtaya dönmüş ayaqları şişir və əziyyət verirdi. Ədif bəyə təlimat- çısının Unusda xəstə olduğu haqqında xəbər göndərildi. Sabahı günü Ədif bəy qara kəhərin, Rövşən bəy ağ atın belində birlikdə Unusa gəldilər, xəstələri Unusdan Dırnıs kəndinə Kəblə Şükür ağa- nın evinə köçürdülər. Burada kənd həkimi qazanda isti su hazırladı, xəstələrin ayaqlarını isti suda yumşaldıb dərisini soydu, sonra məlhəm sürtüb bağladı. Nizami Muradoğlu 214 Kəblə Şükür ağa xəstələri ayrıca otaqda yerləşdirib, onlara baxıcı təyin etdi. Kənd həkiminin gündəlik qayğısı və baxıcının xidmətləri sayəsində iki həftəlik müalicədən sonra xəstələr ayağa qalxa bildilər. Ədif bəy Teymura türk hökuməti və koman- danlıq adından bir türk beşaçılanı bağışladı. Baba iki gün öncə getdiyi Ordubaddan Oxçu kəndinə evlərinə qayıdırdı. Axşamın toranlığı kənddə baş verənləri tam aydınlığı ilə görməyə imkan verməsə də, uzaqdan burnuna yanıq qoxusu gəlirdi. Yatsa yuxusuna da girməzdi ki, iki gün öncə sağ-salamat qoyub getdiyi ailəsinin yanıb kül olmuş cəsədləri ilə rastlaşacaqdı. Amma işə bax ki, insanın ağlına gəlməyənlər çox zaman başına gəlir. Babagilin evləri dağın döşündə yolun kənarın- daydı. Baba evə yaxınlaşanda evdən hələ də tüstü qalxırdı. Ətrafdakı evlərin, demək olar ki, hamısı tamamilə yanmışdı. Baba yanmış evin qapı yerindən içəriyə keçib kömür kimi kösəvləşmiş cəsədlər ilə qarşılaşdı. Həyətdə isə güllələnmiş köpəyin cəsədi, mal-heyvanı sürülüb aparılmış boş tövlə qaralırdı, ins-cins deyilən kimsə yoxuydu. Bir daşın qırağında yerə çöküb nə edəcəyini bilmirdi. Qəhər boğazında donmuşdu, ağlaya bilmirdi, gözlərindən yaş da Baba ocağı 215 çıxmırdı. Öz-özünə sual verirdi. Nəyə görə belə olmalıydı? Niyə?.. Kəndin mərkəzi hissəsindən yeni alovların yüksəldiyi bir anda diqqətini cəlb etdi. Bayaqkı sakitlik birdən-birə pozuldu, qarışıq, boğuq səslər uzaq məsafəni ötüb gəlirdi. Erməni quldurlarının gülüşləri, bəzən də mahnı oxumaları da eşidilir, qulaqlarını yandırırdı. Baba ehtiyatla qonşu evlərin hamısını nəzərdən keçirdi, hamısı dağıdılmış və yandırılmışdı. Həyətlərdə, küçələrdə insan cəsədləri, evlərdə yanmış kömürlənmiş cəsədlərdi. Hər ehtimala qarşı dəyənəyə oxşar bir ağac parçası tapıb əlinə götürdü. Gördüyü dəhşətli mənzərədən beli əyilirdi, elə bil dünyanın ən ağır yükünü Babanın çiyinlərinə yükləmişdilər. Burada qalmaq əzabdan başqa heç nə vermirdi. Bacardıqca buradan uzaqlaşmaq, xilas olmaq lazımdı. Amma hara getsin, ne etsin, bilmirdi. Hara getdiyini bilmədən gedirdi. Ançaq elə bil dünyanın bütün baç-xəraçını ondan istəmişdilər. Bütün yol boyu fikirləşirdi: "Niyə belə olmalıydı? Axı, bu ailənin günahı nə idi? Bu kəndin günahı nə idi? Bütün günü öz həyət- bacasında işləyib, çalışan bu insanların günahı nə idi? Bu boyda düşmənçilikmi olar? Bu boyda qansızlıqmı olar? Axı biz ermənilərə nə etmişdik ki, bizim millətin başına bu qədər müsibətlər gətirirlər?" Atasının, anasının, qardaşının-bütün ailəsinin yanıb kül olmuş cəsədlərini gözünün önündə Nizami Muradoğlu 216 çanlandırır, onların yanında olmadığından, onlarla birlikdə məhv olmadığından sanki xəçalət çəkirdi. Bundan sonra o nə etməli idi? Arxada ölüm çəhənnəm ağzını açaraq alov püskürür, qarşıda isə nə olduğundan xəbərsizdi. Yol boyu yumruğunu çəkic kimi daşlara çırpmaqdan əlinin oturaçağı çırılmış, laxtalanmış qan sağ əlinin biləyinədək süzülüb yayılmışdı. Əsəbləri o qədər gərgin idi ki, əlinin ağrısını hiss etmirdi. Hər yerdə elə hərəkət etməyə çalışırdı ki, bütün bu dağları bürüyən erməni quldurlarına rast gəlməsin. Ançaq taledən qaçmaq mümkün deyildi. Baba həmişə çöldə-bayırda olduğundan ən kiçik bir hənirtini belə hamıdan əvvəl sezərdi. Kək- liyin pırıltısından onun hansı qayanın dibindən uçduğunu fəhm edər, dağ keçisinin hənirtisindən onun hansı istiqamətdə hərəkət etdiyini müəyyənləş- dirə bilirdi. İndi qulağı insan ayağının uzaqdan gə- lən səslərini almışdı. Baba çox ehmallı bir tərzdə qulağını yerə söykədi. Ayaq səsləri ona tərəf yaxınlaşırdı. Bir qaya seçib onun arxasında oturdu, nəfəsini içinə çəkib ətrafı dinlədi. Gələn bir erməni qulduru idi. Çiynində rus beşaçılanı var idi. Özündən razı və arxayındı. Babanın beynindən sürətli bir fikir keçdi – bir an içərisində erməni quldurunu zərərsizləşdirib silahına sahib olmaq. Hər hansı bir ehtiyatsızlıq ölümə bərabər idi. Yeganə yol hüçum etməkdi. Sol əlində Yüklə 1,75 Mb. Dostları ilə paylaş:
|