Baba ocağı
205
da akta qol çəkməlidir. Hafiz çox məşhur atıcı idi,
dəfələrlə yarışlarda uzaq məsafədən yumurtanı,
hətta çöpü vurmaqla birincilik qazanmışdı. Hamas
bilirdi ki, atışma olarsa Hafiz təkbaşına ermənilərin
axırına çıxa bilərdi. Sonra adbaad kəndin sayılan
kişilərini Cəlil paşanın evinə çağırdılar. Bu əsnada
Niydehin silahlı quldurları kəndə daxil oldular.
Təsadüfən Cəlil paşa da gəlib çıxdı. Cəlil paşa evinə
girmiş quldurları görəndə başa düşdü ki, ermənilər
onları tələyə salıblar. Ermənilərdən biri guya
zarafatla Cəlil paşaya dedi ki, bəs Cəlil paşa, sən
evdə yoxdun, biz dost kimi ərk edib sandığı
sındırdıq, oradan qənd götürüb çay qoyub içdik.
Sonra ermənilərdən ikisi öz aralarında da-
nışdılar. Biri dedi ki, “bir saatlıq dostluğun içinə
lənət, burada nələr olacağını heç Allah da bilməz”.
Cəlil paşanın qulağı bu sözləri aldı. Cəlil paşa yəqin
etdi ki, bu məsələ göründüyündən daha ciddidir.
Bundan xeyli əvvəl erməni dostu Yaqubun xəbər-
darlığını xatırladı, ürəyində özünü danladı, kənd
adamlarının ona inanmamasına təəssüf etdi. Nijdehin
adamları qapının ağzını kəsib durmuşdular, bir-bir
kəndin sayılan adamlarını tapıb gətirir, tərkisilah edib
otağa toplayırdılar.
Ermənilər Cəlil paşanın evinə Pirdavdanın əsas
adamlarını yığmışdılar. Hamı, o cümlədən Cəlil paşa
da bu oyu nu n nə ilə nəticələnəcəyini gözləyirdi. Bu
zaman silahlı ermənilərdən biri içəri girib məlumat
Nizami Muradoğlu
206
verir ki, kənddə olan kişilərin hamısını yığmışıq, bircə
Mir Yəhyadan başqa. Deyirlər ki, Mir Yəhya haradasa
səngərdədir.
Hamas Cəlil paşanı arxayın salmaq məqsədi ilə
dedi:
- O kimdi Cəlil paşanın yanında. Biz hamımız
oturmuşuq burda onu gözləyirik. Cəlil paşa, dur get,
tut onun qulağından gətir bura, müqaviləmizi
imzalayaq, söhbətimizi edək, çıxıb gedək!
Bu göstəriş sanki Allah tərəfindən Cəlil paşaya
açılan yoluydu. Cəlil paşa,- baş üstə, mən bu dəqiqə
tapıb gətirərəm,- deyib bayıra çıxdı.
Cəlil paşa fürsətdən istifadə edib tələsik Qasımlı
məhəlləsinə gəldi, vəziyyəti Mir Yəhya ağaya, çavuş
Əliyə və orada yığışanlara izah etdi.
Cəlil paşa evdən çıxandan sonra Hamas səhv
etdiyini başa düşdü və Cəlil paşanın ardınca silahlı
göndərdi. Silahlı quldur, səngərə yaxınlaşanda Bilalla
rastlaşdı, silahını çəkib Bilalı vurdu, eyni zamanda
Bilal da onu vurdu, hər ikisi öldü. Bilalın anası
Güləbətin qarı nalə çəkdi, oğlunu vuran dığanın
qarnını yırtıb ciyərini çıxartdı, aparıb qancıq itin
qabağına atdı ki, it yesin, erməni hökmdən düşsün.
Güləbətin arvad inanırdı ki, belə bir iş görərsə, mütləq
arzuları çin olacaqdı.
Hamas göstəriş verdi, qapıları bağlayıb Cəlil
paşanın evinə od vurdular. Bayıra çıxmağa cəhd
edənləri yerindəcə güllələdilər. Tüstü-duman diri-diri
Baba ocağı
207
yananların fəryadına bürünüb göylərə bülənd oldu.
Nijdehin quldurları evlərə girib yağmalayır, evlərdə
tək-tək qalmış əlsiz-ayaqsız qocaları, ağbirçək qadınları
və uşaqları güllələyirdilər. Mir Yəhya ağanın və çavuş
Əlinin qurduğu səngərdə atışma gedirdi. Nəzərəli,
Güləbətin arvad vuruldu. Nijdehin adamları səngəri
üç tərəfdən mühasirəyə almışdılar. Mir Yəhya ağa başa
düşürdü ki, sursatları azalır, adamları qırılır, Nijdehin
quldurları isə həlqəni getdikcə daraldırdılar.
Qurtuluş yolu ancaq burada olanları aradan
çıxartmaqdı. Mir Yəhya ağa, Cəlil paşa, çavuş Əli
ayaqüstü məsləhətləşib qərar qəbul etdilər. Göstəriş
verildi, sağ qalanlar bir-bir evdən çıxıb meşəyə
girdilər və dağ yoxşa dırmaşmağa başladılar. Kəndin
sağ qalan adamlarının köçü başladı, Ailə başçısını
itirmiş qadınların əksəriyyəti balaca uşaqların hamısını
götürə bilmirdilər, yol uzaq, hava soyuq, arxadan da
düşmən gülləni yağış kimi yağdırırdı. Dörd-beş və
hətta daha çox uşağı olanlar vardı, məcbur olub ən çox
iki uşağını özüylə apara bilirdi, qalanını evdə qoyub
çıxmalı olurdu. İki uşağını evdə qoyub çıxanlardan biri
də Zeynəbiydi. Zeynəb 7-9 yaşlarında iki qızını evdə
qoyub çıxmaq məcburiyyətində qaldı. Beş yaşlı oğlunu
arxasına bağladı, bir əlinə silah aldı, o biri əliylə də on
iki yaşlı böyük qızının əlindən yapışıb yola düşdü.
Zeynəb gənc yaşlarından dul qalmışdı, əri cavan
ikən xəstələnib ölmüşdü, təkiydi, heç nəyə ümidi
gəlmirdi. Fikirləşirdi ki, kənddən bir qədər
Nizami Muradoğlu
208
aralandıqdan sonra böyük qızını və oğlunu bir
daldanacaq yer tapıb gizlədər, sonra da digər iki
qızının ardınca gələr. İki gün öncə bişirdiyi fətirin
arasına yağ sürtüb qızlarına vermişdi, tapşırmışdı ki,
samanlıqda gizlənib bayıra çıxmasınlar.
Qar getdikcə şiddətlənir, soyuq neştər kimi
kəsirdi. Sam yeli əsir, tufan cövlan edir, camaatı qırıb
tökürdü. Nə qədər ermənilər qırmışdısa, bir o qədər
də insanlar yallarda soyuqdan donub ölürdü.
Uşaqlar yollarda buz bağlayır, donur, adamların
əlini, ayağını soyuq aparırdı. Zeynəbin bir ayağını,
Mehrinisənin (Elçibəyin anası) bir ayağını, Qaraşın
iki ayağını, Cavad kişinin dabanını soyuq apardı.
Köçdən salamat qalanlar Pəzməri və Unus
kəndlərinə gəlib çatdılar. Bir müddət burada tanış
adamların, qohumu olanlar qohumlarının yanında
qalandan sonra Əylisə gəldilər.
Zeynəb və digər uşaqları Pirdavdanda qalanlar
ağır duruma düşdülər, uşaqlarını gətirmək
məqsədilə daha geri qayıda bilmədilər.
Əylisdə ermənilər öz evlərində oturmuşdular,
Ədif bəy burada sabitliyi qoruyub saxlamağa
çalışırdı. Rövşən bəy Əylis türkləriylə birlikdə
Nuhgədihdən gələn qaçqınları ancaq yerləşdirirdilər.
Ermənilər qaçqınların yerləşdirilməsinə nəinki
köməklik göstərmir, əksinə bu gün-sabah And-
ranikin qoşununun yenidən Əylisə gələcəyi haqqında
şaiyələr yayırdılar. Belə olan təqdirdə qaçqınlar burada
Dostları ilə paylaş: |