147
Beynəlxalq münasibətlərdə tanınma, rəsmi-hüquqi,
faktoloji və müddət amili baxımından üçü cür olur: de jure
(tam rəsmi tanınma); de-fakto – qeyri-tam hüquqi və rəsmi
tanınma; ad-hoc –müəyyən müddətə tanıma və s.
Xarici siyasətdə, beynəlxalq münasibətlərdə münaqişə,
böhran və müharibə amili
Siyasət maraqların təmin edilməsinə istiqamətləndiyindən,
hərəkətlər edilərkən əksər hallarda hamı tərəfindən qəbul
edilmiş ədalət normalarına əməl olunmur. Siyasət maraqların
çarpazlaşmasını da özündə əks etdirən hərəkət sahəsidir.
Burada reallıq, ortaya çıxan gerçəklik idellığı, nəzəri qaydaları,
yaxşı düşüncələri çox zaman üstələyir. Real ədalət ideal
ədalət prinsipini pozur. Xarici siyasətdə, eləcə də daxili
siyasətdə fəaliyyət həyata keçirilərkən bir növ subyektlər
tərəfindən “yolundan çıxmalar” baş verir. Nəticədə tərəflər
arasında müəyyən narazılıqlar baş qaldırır. Dövlətlər öz xarici
siyasətlərini həyata keçirərkən mütləq qaydada müəyyən
siyasət cərəyanlarının qovuşmaları və qarşılaşmaları ilə
rastlaşırlar. Müəyyən məkanlarda və qlobal məzmunda bir
dövlətin siyasəti digər dövlətlərin siyasətləri ilə qarşılaşır. Bu
qarşılaşmadan toqquşmalar və üst-üstə düşmələr (kəsişmə)
halları və vəziyyətləri meydana gəlir.
Dövlət ayır-ayrı məkanlarda eyni səviyyədə və formada
siyasət həyata keçirmək imkanlarına malik deyil. Bu
məkanların bir çoxunda dövlət daha güclü, digərində isə
nisbətən zəif maraq nümayiş etdirir. Bu baxımdan da siyasi
münasibətlər sistemi müxtəlif rəngarəngliyi özündə ehtiva edir.
Elə məkanlar da olur ki, çoxlu sayda dövlətlər müəyyən bir
məkanda təqribən eyni məzmun və tərkibli maraq nümayiş
etdirmək niyyətlərinə malik olurlar. İki və ya da daha çox
dövlət müəyyən obyektlər üzrə (məsələn, strateji iqtisadiyyat
sahələri, strateji hərbi sahələr, strateji mövqeyə malik olan
148
tranzit yollar, milli və mədəni, etnik məsələlər və s.) eyni
məzmunlu maraq nümayiş etdirmək niyyətində olur. Buradan
da hərəkət istiqamətləri və axınıları üzrə gücün tətbiqi amili
meydana gəlir. Münaqişələr, böhranlar, müharibələr və digər
qarşıdurmalar daha çox bir çox dövlətlərdə olan resurs
çatışmazlığından da baş verir. Dövlətlər öz resurslarını təmin
etmək üçün normal qaydalarla yanaşı, həm də müəyyən təzyiq,
təcavüz metodlarına da əl atırlar. Bu anda gərginlik meydana
gəlir. Gərginlikdən də münaqişə, böhran, müharibə və digər
qarşıdurma vəziyyətləri ortaya çıxır.
Qeyd olunuduğu kimi, hər bir dövlət obyektlər üzərində
sahib olmaq üçün müxtəlif təzyiq metodlarından istifadə edir.
Dövlətlər geosiyasi maraqları uğrunda hərəkətlər edərkən daha
çox qarşıdurmaları yaratmaq risqlərini artırırlar. Müxtəlif
istiqamətlərdən gələn təzyiq üsullarının obyektlər üzərlərində
qarşılaşması böhranlara, münaqişələrə və mübahisələrə
gətirib çıxarır. Gərginliklər meydana gəlir. Gərginliklər zamanı
siyasət
elementlərinin
hərəkətləri
arasında
müəyyən
toqquşmalar ortaya çıxır. Gərginliklər ədalətin pozulmasından
və qaydaların öz axarı ilə mövcud olmasından kənara çıxmadan
meydana gəlir. Beynəlxalq hərəkətlər öz sistemili və taraz
qaydasında tənzim olunmursa, bu anda balans pozulur və
qarşıdurmalar yaranır. Qarşıdurmaların yaranmasında güc amili
əsas rol oynayır. Güclü tərəf daha çox hərəkət etmək
imkanlarına malik olur. Qarşıdurmalar zamanı maraqların
təmin olunması uğrunda edilən hərəkətlər bir növ öz
“relsin”dən çıxır. Buradan da münaqişələr formalaşır. Müna-
qişələr kompromislərin olmamasından, resurs çatışmaz-
lığından, maraqların “şişməsindən” və digər bu kimi neqativ
hallardan ortaya çıxır. Qeyri-razılaşmalar münaqişələrin uzun
müddətə davam etməsini meydana gətirir. Gərginliklərin
aradan qaldırılması üçün mütləq qaydada tərəfləri kompromisə
gətirən vəziyyətlərin ortaya çıxması tələb olunur. Belə
vəziyyətlər gərginlikləri üzərə çıxarır. Münaqişələrə (tərəflərə)
149
uzun müddət üçün qüvvə tətbiq edilmədikdə (bu qüvvələr
kənardan, kənar böyük dövlətlərdən olmalıdır) donmuş və ya
da gərgin olaraq davam etməkdə olan vəziyyətlərə gətirib
çıxarır. Münaqişələr uzandıqca həmin vəziyyətlərin idarə
olunması prosesləri baş verir. Dövlətlər artıq bu münaqişəni
özlərinin geosiyasi maraq tərkibinə çevirirlər və müna-
qişələrdən həm məxsus olduğu dövlətlərə və xalqlara qarşı
(məkanda yaşayan xalqlara və məkana sahib olan dövlətlərə
qarşı) təzyiq vasitəsi kimi istifadə edirlər, həm də özlərinin
məkanlarda olan üstünlüklərindən “dartan” qüvvə kimi
faydalanırlar. Münaqişələr, böhranlar və müharibələr tarazlıq
kəskin şəkildə pozulduqda baş verir. Belə hallar məhz tarazlığı
şərtləndirən vəziyyətlərin əksini təzahür etdirir.
Tarazlığın özündən də böhranlar meydana gələ bilir. Belə
ki, uzun müddətə davam edən tarazlıqla razılaşmamalar baş
verir. Qeyri-pozitiv əsaslarla “inkişaf” prosesləri ortaya çıxır.
Bu anda geosiyasi rəqabət yaranır və geosiyasi rəqabət tərəfləri
əvvəlcə qəbul olunmuş normalara əməl etməməyə sövq edir.
Tarazlı münasibətlərdə olan dövlətlərin maraq kəmiyyətləri
artdıqca tarazlıq pozulur və qeyri-tarazlı vəziyyət meydana
gəlir. Nəticədə müharibə və münaqişə, eləcə də böhran
vəziyyətləri ortaya çıxır. Dövlətlər münaqişələrdən istifadə
etməklə öz iddialarını təmin etmiş olurlar. Ümumiyyətlə,
qlobal məzmun kəsb edən, qlobal gücləri qarşı-qarşıya qoyan
münaqişələr və böhranlar müəyyən anlarda həmin güc
subyektlərinin məkanlar üzrə potensiallarının genişlənməsinə
xidmət edir.
Böhranlar və digər qarşıdurmalar əsasən sistemin taraz
şəkildə işləməsi üçün tələb olunan lazımi resursların
çatışmazlığından da ortaya çıxır. Resurs çatışmazlığı inkişafın
qarşısını alır və hərəkətlərin lazımi qaydada edilməsi üçün
qüvvə və enerji qıtlığı baş verir. Bu anda sistem üçün tələb
olunan lazımi resurslar çatışmır və müvafiq resurslar daha çox
enerji təminedici rolunda çıxış edir.
Dostları ilə paylaş: |