20
Salman söylədi:
– Ey mənim ağam, istəyirəm, mənə həzrəti-Zəhra(s.ə)-nın qiyamətdəki fəzilətindən xəbər
verəsən.
Peyğəmbər (s) gülərüzlə ona baxıb buyurdu:
– Canım əlində olan Allaha and olsun ki, Fatimə (s.ə) həmin qadındır ki, dəvəyə minərək məhşər
ərsəsindən gəlib keçər. Onun mübarək başı Allah qorxusundan bir görüntü, gözləri isə Tanrı
nurundandır. Cəbrayıl o dəvənin sağında, Mikayıl solunda, Əli (ə.s) qabağında, Həsən və Hüseyn
(ə.s) arxasınca gələrlər. Allah-təala onun qoruyucusudur. Məhşər səhnəsindən keçən zaman
Allah-təala tərəfindən nida gələr:
«Ey xəlaiq, gözlərinizi qapayın və başınızı aşağı salın. Bu, sizin Peyğəmbərinizin qızı, imamınız
Əli(ə.s)-nin zövcəsi, Həsən və Hüseyn (ə.s)-in anasıdır».
Sonra başında iki ağ çadır sirat körpüsündən keçər.
Fatimə(s.ə) behiştə daxil olan zaman İlahinin onun üçün hazır etdiyi nemətlərə baxıb deyər:
«Mehriban və bağışlayan Allahın adı ilə, həmd və şükr olsun o Allaha ki, qəmi və kədəri bizdən
uzaqlaşdırdı. Əlbəttə, bizim Allahımız bağışlayan və mehribandır. O Allah ki, bizi öz lütfü ilə ali
məqamda qərar veribdir, o məqama heç bir əzab və əziyyət yetişməyəcək».
Ondan sonra Allah-təala Fatimə(s.ə)-yə vəhy edər:
«Ey Fatimə, istədiyini məndən dilə ki, sənə əta edib sevindirim».
Fatimə(s.ə) ərz edər:
«İlahi, sən mənim ümidimsən. Sənin dərgahından istəyim budur ki, mənim və ailəmin dostlarını
cəhənnəm atəşindən azad edəsən».
Allah-təala ona cavab verər:
«Ey Fatimə, izzət və cəlalıma and olsun ki, yerin və göylərin xilqətindən iki min il qabaq özümə
and vermişəm ki, sənin və ailənin dostlarını cəhənnəm əzabından azad edim».
Fatimə(s.ə)-nin zöhd və təqvasından nümunələr.
Seyyid ibn Tavus Əbu Cəfər Əhməd yazdığı «Zöhdünnəbi» kitabında qeyd edir ki, bu iki ayə
(«Hicr», 43, 44) nazil olan zaman:
«Cəhənnəm bütün yolunu azmışların qayıdacaq yeridir. Onun yeddi qapısı vardır ki, hər qapıdan
da müəyyən olunmuş dəstələr keçər».
Peyğəmbər (s) bərkdən ağladı. Əshabı da bunu görcək ağlamağa başladı. Ancaq səhabələr
Həzrətin ağlamağının səbəbini bilmirdilər və həzrəti-Mühəmməd(s)-in halı elə dəyişmişdi ki, heç
kəs ondan söz soruşmağa cürət etmirdi.
21
Peyğəmbər(s) həmişə Fatimə(s.ə)-ni görəndə xoşhal olardı. Buna görə də səhabələrdən biri
Fatimə(s.ə)-nin hüzuruna gələrək onu Atasının yanına çağırmaq üçün evə daxil olanda gördü ki,
Fatimə(s.ə) dəyirmanda arpa üyüdə-üyüdə bu ayəni oxuyur:
«O şey ki, Allah yanındadır, xeyir və əbədidir».
Həmin səhabə kişi xanıma salam verərək Rəsuli-əkrəm(s)-in halından Zəhra(s.ə)-nı agah edir.
Fatimə(s.ə) cəld ayağa qalxıb on iki yerdən xurma lifi ilə yamaqlanmış köhnə çadrasını başına
örtüb yola düşür. Evdən çıxanda Salman onu görüb ağlayır və deyir:
–Vay halınıza! Rum və Kəsra (İran) qeysərləri sundus, ipək parçalardan hazırlanmış libaslar
geyib gəzdikləri bir halda, Peyğəmbər(s)-in qızı on iki yerdən yamaqlanmış nimdaş çadra örtür!?
Fatimə(s.ə) Peyğəmbər(s)-in hüzuruna gəlib ərz etdi:
-Ey Allahın Rəsulu, Salman mənim libasıma təəccüb edir. Bununla belə səni haqqa məbus edən
Allaha and olsun ki, beş ildir, Əli(ə.s)-nin evində gecələr qoyun dərisindən olan fərşin üstündə
yatır, gündüzlər isə onunla dəvəmizə ələf veririk. Daha bilmir ki, bizim mütəkkəmiz də xurma
lifindəndir.
Bu zaman Peyğəmbər(s) Salmana buyurdu:
__Mənim qızım qabaqcıllardan və Allah dərgahında ön səfdə duranlardandır.
Belə olduqda Fatimə(s.ə) söylədi:
__ Atacan, qurbanın olum, ağlamağının səbəbi nədir?
Peyğəmbər(s) Cəbrayılın nazil etdiyi yuxarıdakı iki ayəni xanım Zəhra üçün də oxudu.
Fatimə(s.ə) cəhənnəm adını eşidən kimi üzü üstə yerə düşüb təkrar-təkrar dedi:
__Vay olsun, vay olsun o şəxsə ki, cəhənnəmə daxil olar.
Salman ayəni eşidən zaman dedi:
__Kaş qoyun olardım, sahibim məni kəsib dərimi soyardı, amma mən cəhənnəm sözünü
eşitməyəydim.
Əbuzər də dilləndi:
__Kaş anam məni bu dünyaya gətirməzdi və mən də cəhənnəm adını eşitməzdim.
Həzrəti-Əli(ə.s) buyurdu:
__Kaş yırtıcılar bədənimi didib parçalayardılar, kaş anam məni doğmayaydı və cəhənnəm adını
eşitməzdim.
Sonra əlini başına qoyub ağlaya-ağlaya dedi:
__ Səfərin uzaqlığından, qiyamət səfərinin azuqəsinin azlığından Allah özü bizi qourusun.
22
Günahkar adamlar cəhənnəmə tərəf gedirlər. Alov onları udur. Sanki onlar unudulmuş xəstələrə
bənzəyirlər. Günahkarlar müalicə olunmayan yaralılar, heç kəsin cəhənnəm əzabından azad edə
bilməyəcəyi əsirlərdir. Bunların qidası od-alovdur. Alovun təbəqələri arasında o tərəf-bu tərəfə
çevrilər, dünyada pambıqdan geydikləri yumşaq, zərif paltarlar əvəzinə cəhənnəmdə alova
bürünər, Yer üzündə həyat yoldaşları ilə qucaqlaşmadan cəhənnəmdə iblislərlə qucaqlaşarlar.
Peyğəmbər(s) və Fatimə(s.ə)-nin zahidliyindən bir nümunə.
Rəsuli-əkrəm(s) nə vaxt səfərə çıxsaydı, ən son görüşdüyü şəxs Fatimə(s) olardı. Səfərdən
qayıdanda da ilk olaraq onunla görüşərdi.
Döyüş səfərlərinin birindən Mədinəyə qayıdan zaman Peyğəmbər(s) Fatimə(s.ə)-nin evinə
yaxınlaşdıqda qapıda qəşəng pərdə, Həsən(ə.s) və Hüseyn(ə.s)-in qolunda isə gümüş qolbaq
görür. Həzrəti-Mühəmməd(s) evə girməyib geri qayıdır. Fatimə(s.ə) məsələdən xəbərdar olduqda
başa düşür ki, Peyğəmbər(s)-in geri qayıtmağının səbəbi o pərdə və gümüş qolbaqlardır. Cəld
pərdəni açıb, qolbaqları da Həsən(ə.s) və Hüseyn(ə.s)-in qolundan çıxardır. Uşaqlar əllərində
həmin əşyalar ağlaya-ağlaya babalarının hüzuruna gedirlər. Peyğəmbər(s) həmin qolbaqları
onlardan alıb Səubana (qullarından biri) buyurdu: «Bu əşyaları filan yerə apar. Bunlarla
Fatimə(s.ə) üçün «əsəb» ağacından hazırlanmış iki ədəd qolbaq al gətir. Çünki bunlar mənim
Əhli-beytimdir. Mən istəmirəm ki, bəzək və ləzzətləri bu dünyada sərf edib axirət üçün
saxlamayalar».
Fatimə(s.ə)-nin Peyğəmbər(s)-in yazdığı vəsiyyətə olan ehtiramı.
Şeyx Əbu Cəfər Təbəri «Əddəlail» kitabında ibn Məsudun söylədiyi rəvayəti belə nəql edir:
Bir nəfər kişi Fatimə(s.ə.)-nin yanına gəlib dedi:
– Ey Allah Rəsulunun qızı, sizdə atanızdan yadigar qalan bir şey varmı ki, mən də ondan istifadə
edim?
Fatimə(s.ə.) kənizinə buyurdu:
– O cəridəni (yazılmış vərəq) gətir.
Kəniz cəridəni nə qədər axtardısa, tapa bilmədi. Belə olan halda Fatimə(s.ə.) ona byurdu:
– Onu tez axtar tap, çünki o vərəq mənə Həsən və Hüseyn qədər əzizdir.
Kəniz axtarmağa başladı. Nəhayət, vərəqi toz-torpağın içindən tapıb çıxartdı. Görünür, evi
süpürən zaman itirmişdi. Kəniz həmin kağızı Fatimə(s.ə)-nin yanına gətirdi. Orada belə
yazılmışdı:
«Hər kimin qonşusu onun zülmündən amanda olmasa, möminlərdən deyildir. Kimin ki Allah və
məada etiqadı varsa, qonşusuna zülm etməz, gözəl sözlər söyləyər və təbiətən mülayim olar.
Allah-təala xeyirxah, səbirli və özünü haramdan saxlayanları sevir. Allah söyüş söyəni, acıdili,
həyasızı, çox şey istəyib inadla təkid edənləri xoşlamır, çünki abır-həya imandandır. İman da
behiştdə olar. Lakin söyüş həyasızlıqdan, həyasızlıq isə cəhənnəmdəndir».
Dostları ilə paylaş: |