50
burada,
K
d
–
borc kapitalının
cəlb olunma dəyəri;
t
c
–
müəssisənin mənfəət vergisi dərəcəsi;
V
d
-
müəssisənin
kapitalının strukturunda borc kapitalının payı;
K
p
–
səhmdar
kapitalının cəlbolunma dəyəri(imtiyazlı səhmlər);
V
p
–
müəssisənin kapitalının strukturunda imtiyazlı səhmlərin payı;
K
s
–
səhmdar kapitalın cəlbolunma dəyəri (adi səhmlər);
V
s
-
müəssisənin kapitalının strukturunda adi səhmlərin payı.
Xüsusi kapitala görə pul axını üçün diskont dərəcəsi tətbiq
olunur ki, bu da mülkiyyətçi tərəfindən qoyulmuş kapitala görə
tələb olunan verim dərəcəsinə bərabərdir. Kapital aktivlərinin
qiymətləndirilməsi modelinə (CAPM) əsasən diskont dərəcəsi
aşağıdakı düsturla hesablanır :
R=R
f
+β(R
m
- R
f
)+S
1
+S
2
+C
Burada R- investor tərəfindən tələb olunan gəlir dərəcəsi
(xüsusi kapitala);
R
f
–
risksiz gəlir dərəcəsi ;
β
–
beta əmsalı
(ölkədə baş verən makroiqtisadi və siyasi proseslərlə bağlı
sistematik risk dərəcəsi sayılır);
R
m
-
bütövlükdə bazarın ümumi
gəlirliliyi (qiymətli kağızların orta bazar portfeli);
S
1
–
kiçik
müəssisələrin mükafatı;
S
2
–
ayrıca şirkət üçün xarakterik olan
riskə görə mükafat;
C-
ölkə riski.
Kapital aktivlərinin qiymətləndirilməsi modeli fond
bazarının informasiya kütləsinin təhlilinə, konkret halda sərbəst
halda dövr edən səhmlərin gəlirlilik dəyişmələrinin təhlilinə
ə
saslanır. Modelin istifadəsi zamanı qapalı şirkətlər üçün diskont
dərəcəsini almaq üçün əlavə düzəlişlərin aparılması tələb olunur.
Dünya təcrübəsində risksiz gəlir dərəcəsi kimi uzunmüddətli
dövlət borc öhdəlikləri (istiqrazlar və ya veksellər) üzrə gəlir
dərəcəsi istifadə olunur. Hesab olunur ki, dövlət öz öhdəlikləri
üzrə ən etibarlı zamin sayılır (onun iflasa uğrama ehtimalı
praktiki olaraq istisnad edilir).
Lakin Azərbaycan şəraitində dövlət qiymətli kağızları risksiz
olaraq qəbul edilmir. Diskont dərəcəsinin risksiz kimi müəyyən
51
edilməsi üçün riskin daha aşağı səviyyəsi ilə xarakterizə olunan
sərmayelər üzrə dərəcə qəbul edilə bilər. Qərb şirkətləri üçün
risksiz dərəcəyə əsaslanmaq olar,lakin bu halda Azərbaycan
üçün real investisiyalaşma şəraitini nəzərə almaq məqsədilə ölkə
riskini mütləq əlavə etmək lazımdı. İnvestor üçün o özündə
alternativ gəlir dərəcəsini ehtiva edir ki, bu da riskin yoxluğu və
yüksək likvidlik dərəcəsi ilə xarakterizə olunur. Risksiz dərəcə
hesablama nöqtəsi kimi istifadə edilir ki, bu da həmin
müəssisəyə qoyulan sərmayeni xarakterizə edən müxtəlif risk
növlərinin qiymətləndirilməsinə bağlanır. Bunun əsasında tələb
olunan gəlir dərəcəsi müəyyən edilir.
1) Kiçik müəssisəyə sərmayenin riskinə görə əlavə mükafat
(S
1
). Bu mükafat qeyri-kifayət kredit qabiliyyətliliyi ilə izah
olunur, daha doğrusu, nəzərdən keçiriləcək layihə üzrə gələcək
kapital qoyuluşlarının maliyyələşdirilməsi üçün planlaşdırıla
bilən kreditlərin əmlak təminatı üçün kifayət qədər aktivlərin
olmaması ilə, eləcə də böyük olmayan həcmdə nizamnamə
kapitalına malik müəssisənin maliyyə dayanıqsızlığı ilə izah
olunur. Mükafatın kəmiyyəti ssuda faizinin nominal risksiz
dərəcəsinin 75 %-nə qədərini təşkil edə bilər.
2) Ayrıca şirkət üçün xarakterik olan riskə görə mükafat(S
2
).
Miqdar kəmiyyəti ssuda faizinin nominal risksiz dərəcəsinin
75 %-nə qədərini təşkil edə bilər(S
1
mükafatında olduğu kimi).
3) Ölkə riskinə görə əlavə mükafat (C). Bu mükafatı diskontun
fərdi dərəcəsində investorun həmin ölkənin rezidenti və ya
xarici rezident olub – olmamasından asılı olmayaraq nəzərə
almaq lazımdır.
Ölkə riski adətən aşağıdakı hallarda nəzərdən keçirilir:
-
əmlakın müsadirəsi zamanı ;
-
gözlənilən gəlirlərin azalmasına gətirib çıxaran (məsələn,
vergilərin dəyişdirilməsi zamanı) qanunvericiliyin dəyişilməsi;
-
dövlət və yerli idarəetmə oqranlarında heyətin dəyişilməsi .
Fərdi diskont dərəcəsinin bu metodu kapital aktivlərinin
qiymətləndirilməsi modelindən onunla fərqlənir ki, həmin
52
dərəcənin strukturunda ssuda faizinin nominal risksiz dərəcəsinə
investisiya riskinə görə məcmuu mükafat əlavə olunur ki,bu da
məhz həmin layihəyə aid edilən ayrı-ayrı “qeyri- sistematik”
risklərə görə mükafatdan ibarətdir.
1) Müəssisənin menecerləri və ya onun investorlarını
yoxlayanların tərkibində “əsas fiqurun” riski. Bu risk
ə
slində <<əsas fiqurun>> olmaması və ya onun qabaqcadan
xəbər verilə bilinməməsi, nəzarət altında olmaması,
ə
dalətsizliyi və s.anlamına gəlir.
2) Kifayət qədər diversifikasiya olunmayan risklər. Bura
aşağıdakılar daxildir:
- müəssisənin satış bazarlarının kifayət qədər diversifikasiya
olunmaması;
- alınmış resursların əldə edilməsi mənbələrinin kifayət qədər
diversifikasiya olunmaması;
- müəssisənin məhsullarının kifayət qədər diversifikasiya
olunmaması.
3) Kontrakt riskləri. Öz məhsullarını reallaşdırmaq üçün
müəssisə tərəfindən bağlanılan və özündə vicdansızlıq, ödəniş
qabiliyyətsizliyi risklərini ehtiva edən müqavilələrin riskləri.
4)Maliyyələşmə mənbələri dəstinin məhdudluğu riskləri. Bu
risklər hər şeydən əvvəl, lazımi amortizasiya fondunun
formalaşmasında və onun özünü maliyyələşdirmə mənbəyi
kimi, istifadə olunmamasında, cəlb olunmuş vəsaitlərin
vacibliyinin
qiymətləndirilməməsində
maliyyələşmə
sxemlərininn istifadə olunmamasında özünü göstərir.
5)Firmanın dayanıqsızlıq riskləri. Bura dövriyyənin öz
dövriyyə vəsaitləri vasitəsilə kifayət dərəcədə təmin
edilməməsi, qısamüddətli borcların öz dövriyyə vəsaitləri
vasitəsilə kifayət dərəcədə örtülməməsi və s.risklər daxildir.
Kumulyativ düzülüşün riyazi metodunu aşağıdakı kimi ifadə
etmək olar:
J= J
baza
+∑dJ
i
Dostları ilə paylaş: |