Microsoft Word Cor 5 2col doc
Yüklə 3,17 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 2. Yetkili yasal merciin görevi
92 tarafsızlı ına haklı olarak gölge dü ürdü ü ve daha sonra da yetkisizlik kararıyla ilgili olarak da net bir gerekçe ortaya konmadı ını vurgulamı tır. Savcının yargılamada yer alan taraflardan biri olmaması tamamen rastlantı eseridir ve bu karar, savcıların alıkoyma kararı veya onayı vermesi yetkisinin talyan muhakeme usulleri kanunundan çıkarılmasına yol açmı tır. Tarafsızlık sorunun hâkimlerin konumunu da etkileyebilece i vurgulanmalıdır; hâkimin yargılama öncesi kararlara dahil olmasının aynı davaya bakarken objektif tarafsızlı ını muhafaza edememesine yol açabilece ine dair kapsamlı bir içtihat bulunmaktadır. Bu durum özellikle, alıkonulan ki inin suçlu ya da suçsuz oldu una dair bir karar verilmesi gereken hallerde geçerli olacaktır. Ancak, objektif tarafsızlık meselesi, yargı sistemlerinin yapısı dikkate alındı ında çok daha önemli bir sorun haline gelecektir. Bu durumda, pek çok ülkenin talya örne ini takip etmesi de a ırtıcı de ildir; zira önceden, alıkoyma kararı veren bir ki inin daha sonra aynı yargılamaya dahil olmamasını sa lamak zordur. Bu durumun bir sorun te kil etmeyece i kesin olsa da savcının gerçekten de hem siyasî baskılardan hem de üstlerinden ba ımsız olmasını sa lamak gerekecektir. Bazen, münferit bir davada astların üstlerinin talimatlarına uyması gerekiyor olabilir ve bu durumda da astlar gerekli ba ımsızlı a sahip olmayacaklardır. Assenov ve Di erleri-Bulgaristan davasında, ba vuru sahibi kendisini sorgulayan bir sorgu yetkilisi huzuruna çıkarılmı , bu yetkili tarafından hakkında resmî bir suçlama getirilmi ve yine bu ki i tarafından hakkında gözaltına alma kararı verilmi tir. Daha sonra bu yetkilinin kararı savcı tarafından onaylanmı ve di er savcılar da alıkoyulma halinin devamına karar vermi tir. A HM, bu savcıların herhangi birinin daha sonra cezaî yargılama esnasında ba vuru sahibi aleyhinde görev alabilece ini dikkate alarak, bu savcıların 5. Madde 3. Paragraf 93 hükümleri çerçevesinde yeterince ba ımsız veya tarafsız olmadıklarına karar vermi tir. 149 Niedbala-Polonya davasında, savcının yetkileri A HM tarafından detaylı bir ekilde incelenmi ve görü ülmü tür. A HM ilk olarak, o dönemde yürürlükte olan Polonya kanunlarına göre, cezaî yargılamada yargıya ili kin görevlerin savcılar tarafından yürütüldü ünü tespit etmi tir. Savcılar, aynı zamanda Adalet Bakanı da olan Ba savcıya ba lıdır. Bu durum da hiçbir tartı maya mahal vermeyecek ekilde, savcıların görevlerini yerine getirmede idareyi temsil eden bir makamın denetimine tâbi olduklarını ortaya koymaktadır. A HM ayrıca, savcıların kamu menfaatini kollama görevlerinin – Polonya hükümeti tarafından verilen – kendilerine bir yargı yetkisi verilmi olarak de erlendirilemeyece i kararına varmı tır. Savcılar hem soru turma hem de yargılama i levlerine sahip oldukları için, cezaî yargılama sürecinin bir parçası olarak görülmeleri gerekir. 149 28 Ekim 1998. Sonuç olarak A HM, savcının – Polonya hukuk sisteminde – “kanunen yargı yetkisine haiz bir yetkili” olmadı ını tespit etmi tir. Ki ilerin savcılık kararıyla yakalanması ve alıkoyulmasının mukabilinde alıkoyulmaya itiraz ederek bir hâkime ba vurabilmesi imkânının, alıkoyulma kararının savcı tarafından verilmesi eksikli ini gidermede yeterli bir tazmin yöntemi olmadı ı görülmü tür. A HM, alıkoyulma kararının otomatikman yargı gözetimine tâbi olmadı ını, zira yargı gözetiminin ki inin mahkemeye ba vurmasını takiben gerçekle tirildi ini belirtmi tir. Ayrıca A HM, Polonya kanunlarının ba vuru sahibinin gözaltına alınması kararını veren aynı savcının daha sonra yargılamada görev alması riskine kar ı herhangi bir güvence sa lamadı ına da i aret etmi tir. 150 2. Yetkili yasal merciin görevi 150 4 Temmuz 2000. 94 Ki inin huzuruna çıkarılaca ı hâkimin, söz konusu ki inin alıkoyulma halinin devam edip edemeyece ine karar verme sorumlulu una sahip olması (alıkonulan bir ki inin “makul bir süre” içinde yargılanması artı gere i) gerekir. Bu konuda alınacak kararın ba layıcı olması gerekir. Bu çok önemli bir husustur: 5. Madde 3. Paragraf hükümlerine göre, alıkonulan ki inin makul bir süre içinde salıverilmesi ya da yargılanması seçenekleri bulunmaktadır. Ancak alıkoyulma halinin uzatılması da yalnızca yeterli ve gerekli sebeplerle (ki inin kaçması riski, yargı sürecine müdahale riski, yeniden suç i leme ya da kamu düzenini bozma riski bulundu u hallerde) söz konusu olabilir. Her ne kadar bu sebeplerden biri veya birkaçı ki i ilk alıkoyuldu unda geçerli olsa da zaman içinde bu sebeplerin geçerlili i azalabilir ve bu durumda da söz konusu ki inin salıverilmesi gerekir. 151 Ayrıca, bir ki inin alıkoyulma halinin sürdürülmesi için haklı bir gerekçe olsa da her 151 Letellier-Fransa davası; Tomasi-Fransa davası. halükârda, yargılama öncesi alıkoymanın makul olmayan bir süre devam etmemesine ili kin genel bir art vardır. Alıkoyma süresi, takibatın karma ıklık ve dava hazırlı ında gereken çalı maların derecesine göre belirlenir. Toth- Avusturya davasında oldu u gibi uzun süre hiçbir i lem yapılmaması, kaçınılmaz olarak bir ihlâlin tespit edilmesine yol açacaktır; aynı durum bir davanın gecikmeden yargı önüne getirilmesinin teminine ili kin yargı sorumlulu u için de geçerlidir. Bu sorumlulu u yerine getirebilmek için hâkimin hem ilk alıkoyulmanın gerçekle tirildi i mesnedi – zira tamamen yanlı oldu u görülebilir – hem de alıkoyulma halinin devamına ili kin öne sürülen sebepleri çok yakından incelemesi gerekir. Yargı gözetimiyle ilgili endi eler genellikle, yargı gözetiminin suçluların yargılanmadan serbest bırakılmalarına yol açaca ı ve dolayısıyla bu ki ilerin yargıyı hiçe sayabilece i, yargıdan kaçabilece i ya da ba ka suçlar i leyebilece i do rultusundaki yanlı bir inanı tan kaynaklanmaktadır. Ancak, salıverme otomatik bir i lem olmamalıdır; Yüklə 3,17 Kb. Dostları ilə paylaş:
|