20
doldurulmayan təbii resurslara bölünür. Yeri doldurulan resurslar bərpa edilə bilən
resurslardır (əgər insan fəaliyyəti onların təkrar istehsal şəraitini dəyişmirsə). Bərpa
olunan təbii resurslara nümunə kimi bitkiləri, heyvanları və s. göstərmək olar. Yeri
doldurulmayanlar yaxın gələcəkdə özü-özünü təkrar istehsal edə bilməyən təbii
resurslardır. Bura faydalı qazıntıların əksəriyyəti, torpaq və s. aiddir.
Tükənməyən təbii resurslara hal-hazırda və yaxın gələcəkdə çatışmazlığı
gözlənilməyən təbii resurslar aiddir. Məsələn, günəş radiasiyası, atmosfer havası,
külək enerjisi, dəniz və okeanlar və s. tükənməyən təbii resurslara aid edilir.
Bir resursun digər resursla əvəz olunması imkanından asılı olaraq bütün növ
təbii resurslar əvəz edilə bilən və əvəz edilə bilməyən təbii resurslara bölünür.
Ə
vəz edilə bilən təbii resurslar digər növ təbii resurslarla əvəz oluna bilər.
Məsələn, kömür, neft, qaz və digər enerji daşıyıcıları günəş enerjisini əvəz edə
bilər; dəmir – əlvan metallarla; ağac – plassmasla və s. Əvəz edilə bilməyən təbii
resursları nə indi, nə də ki, yaxın gələcəkdə digər resurslarla əvəz etmək mümkün
deyildir. Belə resurslara su, atmosfer havası, bitkilər, heyvanlar və s. aid edilir.
Təbii resursları, iqtisadi dövriyyəyə cəlb olunma dərəcəsinə görə mümkün
olan, öyrənilmiş, nəzərdə tutulmuş və cəlb olunmuş təbii resurslara ayırmaq olar.
Mümkün olan təbii resurslar tək-tək nümunə və çeşidlər üzrə əvvəlcədən
öyrənilmiş və qiymətləndirilmiş təbii resurslar hesab olunur. Öyrənilmiş təbii
resurslar istifadə edilmənin əsas şərtlərinin aydınlaşdırılmasını təmin edən müfəssəl
olaraq öyrənilmiş təbii resurslardır. Nəzərdə tutulmuş təbii resursların tərkibinə son
dəqiqliklə tədqiq edilmiş və öyrənilmiş, statistik olaraq müəyyən müddətə qeydə
alınmış və istismara verilə bilən təbii resurslar daxildir. Cəlb olunmuş təbii
resurslara cəmiyyət üçün lazım olan məhsul və xidmətlərin istehsalı prosesində
bilavasitə iştirak edən təbii resursları aiddir.
stifadə edilmə müddətindən asılı olaraq təbii resurslar ənənəvi və qeyri-
ə
nənəvi təbii resurslara bölünür. Ənənəvi təbii resurslar – xalq təsərrüfatında
davamlı müddətdə işlədilən resurslardır. Məsələn, ağac, su, bitki, heyvan və s.
ə
nənəvi təbii resurslara aid edilir. Qeyri-ənənəvi təbii resursların tərkibinə isə,
21
elmin və texnikanın mütərəqqi nailiyyətlərinin istehsala tətbiqi nəticəsində
meydana çıxmış resurslar daxildir.
Təbii resurslarla zəngin ölkələrdə iqtisadi inkişaf məsələləri iqtisadi tədqiqat-
ların əsas istiqamətlərindən biri olmuşdur. Məsələn, amerikan iqtisadçısı R.Auti
göstərmişdir ki, 1960-cı ildən başlayaraq resurslarla zəngin inkişaf etməkdə olan
ölkələrdə iqtisadi inkişaf tempi resursla zəngin olmayan ölkələrə nisbətən aşağı
olmuşdur. Beləliklə, resursların bolluğu heç də bütün hallarda iqtisadi inkişafı
təmin etmir. Bununla belə, son illərdə iqtisadi resursların bolluğu ilə iqtisadi artım
arasında əks nəticələr də alınmışdır. Belə ki, K.N.Brunşveyler apardığı
araşdırmalar əsasında, təbii resursların bolluğunun iqtisadi artıma müsbət təsir
göstərdiyini aşkar etmişdir. Belə fərqli nəticələrin alınmasına baxmayaraq, iqtisadi
inkişafı zəruri resurslar olmadan təmin etmək mümkün deyildir. "Həqiqətən də,
iqtisadi artım məsələlərini tədqiq edən iqtisadçılar müəyyən etmişlər ki, ölkələrin
kasıb və ya varlı olmalarından asılı olmayaraq iqtisadi tərəqqi maşını eyni dörd
təkərlə hərəkət etməlidir. Bu dörd təkərə və ya amillərə insan resursları (əməyin
təklifi, təhsil və s.), təbi resurslar (torpaq, yanacaq, ətraf mühitin keyfiyyəti və s.),
kapital (maşınlar, fabriklər, yolar və s.) və texnologiya (elm, mühəndislik sənəti,
idarəetmə və s.) aiddir". Həmçinin, təbii resurslarla zənginlik heç də iqtisadi gerilik
ə
laməti deyildir. Tarixən təbii resurslar Avstraliya, Kanada, Skandinaviya ölkələri,
ABŞ kimi sənayecə inkişaf etmiş ölkələrin cari sərvətlərinin artmasında əhə-
miyyətli rol oynamışdır. Təbii resurslarla zənginlik nisbi xarakterə malikdir. Belə
ki, bir çox inkişaf etmiş ölkələrdə adambaşına düşən təbii resurs hasilatı milli iqti-
sadiyyatda təbii resursların hasilat sahələrinin üstün olduğu bir çox ölkələrə
nisbətən yüksəkdir. Məsələn, hazırda ABŞ, Kanada, Avstraliya, Norveçdə
adambaşına düşən enerji daşıyıcılarının hasilatının həcmi yüksək olaraq qalır.
Fikrimizcə, iqtisadi gerilik və ya iqtisadiyyatın birtərəfli inkişafı heç də təbii
resursların bolluğu ilə birbaşa bağlı deyildir. Araşdırmalar göstərir ki, son 50 ildə
ə
ksər inkişaf etməkdə olan ölkələr öz inkişaf səviyyələrinə görə nəinki inkişaf
etmiş ölkələrə yaxınlaşmış, hətta inkişaf etmiş ölkələrlə aralarındakı fərq bir qədər
də artmışdır. Bu baxımdan, rus iqtisadçıları V.Polteroviç, V.Popov, A.Tonis qeyd
22
edirlər ki, təbii resursların bolluğunun mənfi təsiri yalnız pis institutların mövcud
olduğu şəraitdə özünü göstərə bilər.
Son illərdə resurslarla zəngin olan ölkələrdə «holland sindromu»nun yaranma-
sına dair geniş tədqiqatlar aparılmışdır. Bir çox hallarda «holland sindromu»nun
yaranması üçün şərtlər nəzərə alınmadan bunun bütün təbii resurslarla zəngin olan
ölkələrə tətbiqinə cəhdlər edilmişdir. «Holland sindromu» yanaşmasına əsasən həm
milli valyuta məzənnəsinin möhkəmlənməsi, həm də daxili resursların ölkədə
sürətli inkişaf tempinə malik sahənin xeyrinə bölünməsi hesabına onların
qiymətlərinin artması digər ticari sahələrin inkişafını məhdudlaşdırır. Bu məsələnin
klassik izahını amerikan iqtisadçıları V.Maks Korden və C.Peter Neari vermişlər.
Onlar milli iqtisadiyyatı iki sektora: qeyri-ticari və ticari sektora, ticari sektoru isə
enerji və emaledici alt sektorlarına bölmüşlər. Onların fikrincə, enerji sektorunda
yüksək artım şəraitində bu sahədə işçilərə verilən əmək haqqının yüksək olması və
daha yüksək mənfəəti təmin etməsi iqtisadi resursların bu sahəyə axınına səbəb
olur. Yaranan gəlirlərin qeyri-ticari sektorun məhsul və xidmətlərinə xərclənməsi
hesabına bu sektorda tələb artır. Nəticədə, ölkədə sənayenin digər sahələrinin
inkişafdan geri qalması baş verir. Fikrimizcə, iqtisadi resursların təsərrüfat
dövriyyəsinə tam şəkildə cəlb edilmədiyi, təbii resursların hasilatı sahəsinin xarici
investisiyalar hesabına inkişaf etdiyi və bu sektordan əldə edilən gəlirlərin böyük
hissəsinin dövlətin sərəncamında olması şəraitində ölkədə «holland sindromu»nun
baş verməsi imkanları məhdud olur. Bu halın xüsusiyyətləri milli iqtisadiyyatın
ayrı-ayrı sahələrində özünü göstərə bilər. Çünki belə halın yaranması əsasən
iqtisadi resursların və imkanların məhdudluğu ilə əlaqədardır. Məsələn, sahibkarlıq
subyektlərinin sayı və imkanları məhduddursa, onda dövlət büdcəsinin investisiya
xərclərinin artması şəraitində mövcud imkanların dövlət investisiya qoyuluşlarının
reallaşdırılmasına yönəldilməsi digər sahələrdə investisiya fəallığını məhdudlaşdıra
bilər. Bununla belə, təbii resursların hasilatının artırılması hesabına yaranan gəlirlər
ölkədə gələcək inkişafın, o cümlədən emal sənayesinin inkişafının təmin olunması
üçün təhsil səviyyəsinin, investisiya qoyuluşlarının həcminin və istehlakın artımını
maliyyələşdirməyə imkan verir. Dünya təcrübəsi göstərir ki, belə gəlirlər olmadan
Dostları ilə paylaş: |