“Mülki hüquq” beynəlx alq simpozium
4
ğını sübut etməlidir. Burada həkimin qüsurlu
davranışının yaralanmağa səbəbiyyət vermədi-
yini (məhkəmələrin həkimlərin cavabdeh ol-
duqlarına dair ümumi qənaətlərindən ötrü) sü-
but etməsi demək olar ki, qeyri mümkündür.
Məsələn Hotson iddiasında xəstəxana uşağın
lap əvvəldən etibarən hər hansı bir şansının ol-
madığını necə sübut edə biləcək? Bu halda hə-
kimin vəzifəsinə ağır səhlənkarlıqla yanaşıb
yanaşmadığı sualına xəstənin tələbi ilə cavab
veriləcək. Bu Bundesgerichof’un qırx ildir da-
vam etdirdiyi və bütün alt instansiya məhkəmə-
lərinin riayət etdiyi yanaşmadır. Bu yanaşma
tərzi hələ də tənqid edilməkdədir.
aa. Müalicədə “ağır qüsur”termininin izahı
Hər şeydən əvvəl, yüngül və ağır qüsur arasın-
da də qiq bir xəttin çəkilməsi mümkün deyildir.
Bundesgerichtshof (BGH) “müalicədə ağır qü-
sur” terminini,
- Mütləq mənada olmaması lazım gələn bir
qüsur
- obyektiv olaraq törədilməsi ağlabatan olma-
yan bir qüsur
- etina öhdəliyinin məcbur etdiyi davranışların
açıq şəkildə zədələnməsi
olaraq qiymətləndirməkdədir
[7]
.
Bunlar hər bir adamın öz istəyinə görə yoza
biləcəyi əhəmiyyətsiz ifadələrdir. Almaniyada-
kı tibbi mənada qüsurlu davranışa dair iddiala-
rın udulması və ya uduzulması böyük miqyas-
da şahid qismində olan ekspertlərin tutumlarına
görə dəyişir. Bəzi ekspertlərin özlərinə ifrat
inam içərisində həmkarlarının səhvlərini aman-
sızca tənqid etmələri (“ Mənim birinci kursda
oxuyan tələbələrim belə bu səhvi eləməzdi-
lər”), başqa bir ekspertin isə daha diqqətli ya-
naşması (“ Hər kəs səhv edə bilər və mən qətiy-
yən öz xəstəxanamda fövqəladə hallarda belə
səhvlərin meydana gəlməsi ehtimalını istisna
etmirəm) yol verilən səhv haqqında hakimdə
qənaət yaradır.
Nəticə etibarilə Alman məhkəmələrinin bu id-
dialardakı qərarlarının ekspertlərin şəxsi xüsu-
siyyətlərindən asılı olması və buna əlavə və ya
alternativ olaraq məhkəmənin tərəflərə olan
simpatiya və ya antipatiyasından asılı olması
səbəbilə əvvəlcədən təxmin edilə bilməsi çətin-
dir. Çünki məhkəmə zərəri qəti şəkildə cavab-
dehə kompensasiya etdirmək qənaətinə qəlmiş-
sə buna görə qərar vermək üçün ekspertin yu-
xarıda qeyd edilən sözlərindən istifadə etmək
yolunu seçəcək.
tini davalıya, yani tedavideki ağır kusurundan
(grober Behandlungsfehler)
[6]
dolayı doktora
yüklemektedirler.
Bu durumda, doktorun, hastanın iddiasını çürü-
tebilmesi için, kusurlu fiilinin hastayı herhangi
bir zarara uğratmadığını ispat etmesi gerek-
mektedir. Burada tıb erbabının kusurlu davra-
nışlarının yaralanmaya sebep olmadığını (mah-
kemelerin doktorların sorumlu olduğu ko-
nusundaki kesin kanaatlerinden dolayı) ispat
etmeleri neredeyse imkansız gibidir. Mesela
Hotson davasında hastanenin çocuğun ta baş-
tan beri herhangi bir şansının olmadığını nasıl
ispat edebilecektir? Bu durumda doktorun gö-
revini ağır bir şekilde ihmal edip etmediği
sorusuna hastanın talebi doğrultusunda cevap
verilecektir. Bu Bundesgerichof’un kırk yıldır
devam ettirdiği ve bütün alt derece mahkeme-
lerinin uyduğu görüşüdür. Bu görüş hala eleşti-
riye açıktır.
aa. Tedavide ‘ağır kusur’ kavramının
tanımlanması
Öncelikle, hafif ve ağır kusur arasında net bir
çizginin
çekilebilmesi
mümkün
değildir.
Bundesgerichtshof (BGH) “tedavide ağır kusur”
kavramını
- mutlak olarak olmaması gereken bir kusur
- objektif olarak işlenilmesi makul olmayan
bir kusur
- özen borcunun gerektirdiği davranışların
açık bir şekilde zedelenmesi
olarak nitelendirmektedir
[7]
.
Bunlar elbette herkesin kendi arzusuna göre
yorumlayabileceği içi boş nitelikteki kelime-
lerdir. Almanya’daki tıbbi anlamda kusurlu
davranışa ilişkin davaların kazanılması ya da
kaybedilmesi büyük oranda şahit kürsüsünde
bulunan bilirkişilerin tavırlarına göre değiş-
mektedir. Bazı bilirkişiler kendine aşırı bir
güven içerisinde meslektaşlarının hatasını ağır
bir dille eleştirmeleri (‘Benim birinci sınıf tıp
talebelerim bile bu hatayı yapmazlardı’) başka
bir bilirkişinin daha dikkatli bir şekildeki de-
ğerlendirmeleri (‘Herkes hata yapar ve ben
kesinlikle kendi hastanemde olağanüstü du-
rumlarda bu hataların ortaya çıkmasını tam
olarak istisna etmiyorum.) şeklinde yapılan
hatayı tanımlamaktadırlar.
Sonuç olarak Alman mahkemelerinin bu dava-
lardaki kararları bilirkişilerin şahsiyetine bağlı
olarak ve buna ek ya da alternatif bir şekilde
“Özel Hukuk” Uluslararası Sempozyum
5
bb. Bir Maneə kimi “Ağır Qüsur”
Burada daha mürəkkəb ikinci bir hal isə nə üçün
ağır qüsur un etibarlı olmayan bir kriteriyasının
səbəbli əla qənin tam olaraq qurula bimədiyi
qüsurlu müalicədə müəyyən edici olduğudur.
Bizim Bundesgerichtshof
[8]
tərəfindən irəli sü-
rülən bütün arqumentləri burada mübahisə et-
məyə vaxtımız çatmaz. Ancaq, qüsurun dərəcə-
sinin səbəbli əlaqənin qurulmasında açıq şəkil-
də hər hansı bir təsirinin olmamasına görə belə
bir mübahisənin eyni zamanda lüzumsuz oldu-
ğu da qeyd edilməlidir. Hotson iddiası da bu
baxımdan misal təşkil edir: Əgər məhkəmə
müalicədəki gecikməninin yüngül qüsurun ək-
sinə, ağır qüsur təşkil etdiyi nəticəsinə gələrsə,
uşağa edilməli olan təcili müdaxilənin ona xey-
ri olub olmayacağı sualına verilən cavab böyük
ehtimalla müsbət olmayacaqdır. Bunun səbəbi
aşağıdakı kimidir: Başlanğıcda ifadə edildiyi
kimi, hər bir xüsusi hadisədə səbəbli əlaqə
problemini sınaq vasitəsilə həll edə bilməyimiz
üçün, “Mütəxəssis qüsurlu olmasaydı nə olar-
dı?” kimi fərziyyə sualına cavab verməliyik.
Bu cavab qüsurun qiymətləndirilməsində mən-
tiqi olaraq təsirli olmayacağı üçün nəzərə
alınmamalıdır.
Alman məhkəmələri tərəfindən nəzərdə tutulan
həll variantının haqqlılığı üçün ciddi olaraq irə-
li sürülə bilən tək arqument həkimin cəzalan-
dırılması fikridir: Etina öhdəliyinin tələblərini
yerinə yetirməmiş həkim və ya sığortaçısı sə-
bəbli əlaqə tam olaraq qurulmamış olsa da
zərəri kompensasiya etməlidirsə, hansısa etirazı
irəli sürə bilməyəcək
[9]
. Ancaq bilindiyi kimi
Alman hüququnda cəzalandırıcı mahiyyətdə
kompensasiya yoxdur. Qitə Avropası hüquq
ənənəsində zərərin ödənməsi meydana gəlmiş
olan ziyanı aradan qaldırmağa və zərərçəkəni
əvvəlki vəziyyətinə qaytarmağa yönəldilmiş-
dir
[10]
. Nə çox nə də az. Cəzalandırma isə an-
caq cəza hüququna görə mümkün ola bilər.
Alternativ kimi, Alman məhkəmələri qüsurlu
müalicə faktlarında ümumiyyətlə “ədalətli bir
həll” axtardıqlarını qeyd edirlər (eine billige
und gerechte Lösung des Einzelfalls)
[11]
. Bu
bir hədəf kimi məqbul bir şey olsa da səbə bli
əlaqənin qeyri müəyyən olduğu hallarda tutar-
sız bir anlayışa bəhanə təşkil edə bilməz. Fran-
sızların dediyi kimi, çox artıq ədalət ədaləti öl-
dürər. (Trop d’equité tue l’equité). Burada mə-
nim bildiyimə görə Alman hüququnun bu nöq-
tədə Avropadan və dünyadan tamamilə ayrıl-
dığında şübhə yoxdur. Heç bir hüquq sistemi
mahkemenin taraflara olan sempati veya anti-
patisine bağlı olması nedeniyle önceden tahmin
edilebilir nitelikte değildir. Çünkü mahkeme
zararı kesinlikle davalıya tazmin ettirmek ka-
naatine varmışsa buna göre karar vermek için
bilirkişinin yukarıda belirtilen şekilde bir sö-
zünden istifade etmek yolunu tercih edecektir.
bb. Bir Engel Olarak “Ağır Kusur”
Burada daha karışık ikinci bir durum ise neden
ağır kusurun güvenilir olmayan bir kriterinin
illiyet bağının tam olarak kurulamadığı hatalı
tedavilerde belirleyici olduğudur.
Bizim Bundesgerichtshof
[8]
tarafından ileri sü-
rülen bütün argümanları burada tartışmaya
zamanımız bulunmamaktadır. Ancak, kusurun
derecesinin illiyet bağının kurulmasında açık
bir şekilde herhangi bir etkisinin olmaması
dolayısıyla böyle bir tartışma aynı zamanda
gereksizdir de. Hotson davası bu konuda iyi bir
örnektir: Eğer mahkeme tedavideki gecikme-
nin hafif kusurun aksine, ağır bir kusur olduğu
konusunda karar verirse, çocuğa yapılacak acil
müdahalenin ona yardımcı olup olmayacağı so-
rusuna verilecek cevap büyük ihtimalle evet
olmayacaktır. Bu bir sebepten dolayıdır: Baş-
langıçta ifade ettiğim gibi, her bir özel olayda
illiyet bağı problemini test yoluyla çözebilme-
miz için, “Meslek erbabının kusuru olmasaydı
ne olurdu?” varsayımsal sorusuna cevap ver-
memiz gerekmektedir. Bu soruya verilecek ce-
vap kusurun değerlendirilmesinde mantiki ola-
rak etkin olmayacağı için dikkate alınmama-
lıdır.
Alman mahkemelerince öngörülen çözümün
haklılığı için ciddi şekilde ileri sürülebilecek
tek argüman doktorun cezalandırılması fikridir:
Özen borcunun gereğini yerine getirmemiş
birisi olarak doktor eğer o veya sigortası illiyet
bağı tam olarak kurulamamış olsa dahi zararı
tazmin etmek zorundaysa herhangi bir itirazda
bulunamayacaktır
[9]
. Fakat bilindiği gibi Alman
hukukunda cezalandırıcı nitelikte tazminat söz
konusu değildir. Kıta avrupası hukuk gelene-
ğinde, zararın ödenmesi meydana gelmiş olan
ziyanı karşılamaya ve mağduru eski haline ge-
tirmeye yöneliktir
[10]
. Ne fazla ne de az. Ceza-
landırma ise ancak ceza hukukuna göre ola-
caktır.
Alternatif olarak, Alman mahkemeleri yanlış
tedavi uygulamalarında genellikle “ adil bir
çözüm” aradıklarını ifade ederler (eine billige
und gerechte Lösung des Einzelfalls)
[11]
. Bu bir
hedef olarak güzel bir şey olsa da saygı du-