31
ə
məliyyatlar mürəkkəbləşmiş, dəlmə, cilalama, mişarlama və digər əməliyyatlar
meydana gəlmişdi. Onlardan istifadəyə başlamaqla, daş silah növlərinin, həmçinin,
ağac və sümüyün tamamilə yeni ixtisaslaşdırılmış və yüksək məhsuldar növləri
dövriyyəyə çıxmışdı. Əkinçiliyin yaranışı isə insanların daha çox oturaq həyat
keçirməsinə və ərazi yaşayış birliklərin yaranmasına səbəb olurdu. Bütün bu və
bununla bağlı dəyişikliklər, o cümlədən təcrübə və biliklər yığımı kimi mühüm
amillər də “Neolit inqilabı” adını alan maddi istehsal sistemində köklü dəyişikliklərə
səbəb oldu. Maddi istehsal sistemində bu inqilabın mahiyyətini mənimsənilən
təsərrüfatdan istehsal edən təsərrüfata, yəni ovçuluq və yığımdan əkinçiliyə və
maldarlığa keçid təşkil edir. Bu dövrdə insanlar artıq il ərzində fasiləsiz olaraq qidanı
təmin edən çörək becərməyi, onları müntəzəm olaraq ətlə, süd və onun məhsulları ilə,
dəri, yun və s. ilə təmin edən mal-qara yetişdirməyi öyrəndilər. “Neolit inqilabı”
fikrin tam mənası ilə insanın təsərrüfat həyatını köklü dəyişikliklərə uğratdı [24, 26].
Müasir arxeoloji məlumatlara görə, müxtəlif dövrlərdə əkinçiliyin və
maldarlığın ilk mənbələri oykumenin (məskunlaşma) aşağıdakı sahələrində
yaranmışdır: Ön Asiya, Şimal-Şərqi Afrika, Cənub-Şərqi Asiya, Mərkəzi Amerika və
Cənubi Amerikanın And regionu. Bununla bələ, “Neolit inqilabı”nın lideri Yaxın
Şə
rq məkanı olmuşdur. Bir sıra mədəni dənli bitkilər və tərəvəzlər, ev heyvanlarının
çoxsaylı cinsləri məhz buradan meydana gəlmişdir. B.e.ə. X-VIII minilliklərdə bu
bitkiləri artıq Kiçik Asiyada, ran yaylasının qərb yamaclarında və Fələstində
becərirdilər. 4000 il ərzində əkinçilik Avropa, Asiya və Afrikanın bütün qərb
hissəsində yayılmışdı. Maldarlıq isə iki min il sonra yaranmışdı.
Artıq b.e.ə. VII-VI əsrlərdə Orta Asiyada, Şimali Afrikada və Balkanlarda ərzaq
verən, ət tədarük edən heyvanlar - xırdabuynuzlu mal-qara, donuz, keçi, qoyun və s.
ə
hliləşdirilmişdir. Bir qədər sonra isə iribuynuzlu mal-qara, qoşqu heyvanları - ulaq,
dəvə, şimal maralı, at əhliləşdirilmişdir ki, bunlar ilk maşınların meydana gəlməsinə
qədər mexaniki qüvvənin əsas mənbələri olmuşlar [24].
Tarixən insanın cisminin məhsuldar qüvvələrin elementlərinə çevrilməsinin
gedişində onun təbiətlə qarşılıqlı münasibətinin ilk üsulu natural təsərrüfat olmuşdur.
Burada fəaliyyət mübadiləsi təbii əmək bölgüsü ilə müəyyən edilir və qəbilə icması
32
çərçivəsi ilə məhdudlaşırdı. Qəbilə icması yaradılmış məhsulun eyni zamanda həm
istehsalçısı və həm də istehlakçısı idi. Belə ki, natural təsərrüfatda əmək məhsulları
istehsalçının öz tələbatlarının ödənilməsinə və təsərrüfatdaxili istehlaka xidmət edir.
Burada istehlak çox vaxt istehsalla üst-üstə düşür ki, bu da onların əlaqə problemini
son dərəcə sadələşdirir. Bu cür münasibətlər özləri üçün zəruri olan məhsullar
hazırlayan qapalı ibtidai icmada hökmranlıq etmiş və əsasən patriarxal kəndli
təsərrüfatı, həmçinin feodal malikanələri natural olmuşdur [25].
Natural təsərrüfatı genişləndiərək və bir müddət onunla mövcud olan əmtəə
istehsalı əvəzlədi və əmtəə təsərrüfatına keçid iqtisadi sistem və iqtisadi subyektlərin
yaranmasının tarixi prosesinə çevrildi.
Ə
mtəə istehsalı şəxsi tələbatlarının ödənilməsi məqsədilə ayrı-ayrı
istehsalçıların müəyyən fəaliyyət növlərində ixtisaslaşaraq mübadilə münasibətlərinə
girdikləri və mübadilə edilən əmək məhsulunun əmtəəyə çevrildiyi cəmiyyətin
iqtisadi həyatının təşkili üsuludur. qtisadi ədəbiyyatlarada “təsərrüfatçılığın əmtəə
istehsalı forması” kimi də adlanan əmtəə istehsalının əsasında ictimai əmək bölgüsü
dayanır. Əmtəə istehsalı əməyin ölçülməsi və onun məcmu ictimai əməyinə daxil
edilməsi ilə şərtlənən istehsalçılarla istehlakçılar arasında olan spesifik iqtisadi
münasibətlər sistemidir.
Ə
mtəə-pul münasibətləri marksist siyasi iqtisadının termini olaraq bazar
münasibətlərini əks etdirir. Əmtəə-pul münasibətləri istehsal prosesində və əmtəələrin
reallaşması nəticəsində insanlar arasında baş verən ictimai münasibətlərdir. Bu
münasibətlər icmalar arasında izafi məhsulun mübadiləsi əsasında yaranmışdır.
Ə
mtəə-pul münasibətləri müxtəlif istehsal üsulları zamanı mövcud olub, həmin
istehsal üsulunun istehsal münasibətlərini, ilk növbədə, mülkiyyət münasibətlərini
özündə ehtiva edən münasibətlər sistemidir. Ona görə də, əmtəə-pul münasibətlərinin
məzmunu və onu xarakterizə edən əlamətlərin məcmusu bir istehsal üsulundan
digərinə keçdikdə dəyişməz qalmır. Onlar həm də eyni istehsal üsulu çərçivəsində də
dəyişir.
Beləliklə birinci ictimai əmək bölgüsü - maldarlığın əkinçilikdən ayrılması
icmalar arasında müntəzəm mübadiləni mümkün etmiş, ikinci - sənətkarlığın
33
ə
kinçilik və maldarlıqdan ayrılması əmtəə istehsalının təşəkkülünə səbəb olmuş,
üçüncü isə ticarətin ayrılması ilə əmtəə təsərrüfatının formalaşmasının başa çatmasına
kömək etmişdir. O da vurğulanmalıdır ki, XX əsrdə dördüncü əmək bölgüsü
nəticəsində isə qeyri-maddi istehsal sahəsi ayrılmışdır. Hazırda Elmi-texniki inqilab
yeni beşinci böyük əmək bölgüsünə kömək edir ki, bunun da nəticədə informasiya
fəaliyyəti sferasının digər struktur sahələrdən ayrılması sahəsinin başqa
strukturlardan baş verir. B.e.ə. IV minillikdə Qədim Şərqdə artıq quldarlıq quruluşu
intişar mərhələsinə qədəm qoymuşdu. Bu cəmiyyət formasının yaranışı isə öz
növbəsində natural təsərrüfatçılıqdan əmtəə-pul münasibətlərinə keçidə rəvac vermiş,
icma, dövlət və şəxsi mülkiyyətin qarşılıqlı ünsiyyətini yeni inkişaf mərhələsinə
yüksəltmişdi.
Qədim Şərqin quldarlıq cəmiyyəti antik quldarlıqdan köklü fərqlənirdi. Bu fərq
üstün səciyyədə qulun cəmiyyətdə əsas istehsal gücünə malikliyi ilə daha qabarıq
təzahürlü olmuşdur. Belə ki, müvafiq sistem çərçivəsində kənd təsərrüfatı və
ə
kinçilik formal olsa da azad insanlara məxsus idi.
B.e.ə. VI-IV minilliklərə təsadüf edir. “Asiya” icmalarında təsərrüfat həyatının
ə
sasını irriqasiya sistemlərinə əsaslanan suvarma təşkil etmişdir. Ona görə də burada
təsərrüfat tipi torpaq və irriqasiya qurğuların üzərində mülkiyyətə əsaslanmışdır.
Təsərrüfatlarda əlavə əmək resurslarına ehtiyac olmamışdır. nsanlar kənd təsərrüfatı
işlərinə başa vurduqdan sonra nəhəng tikinti işlərinə cəlb olunmuşlar. zafi əmək
resurslarının mövcudluğu şəraitində təsərrüfatçılıqda qul əməyindən istifadəyə
ehtiyac olmamışdır. Burada qullar əsas təsərrüfat gücləri kimi çıxış etmirlər. Yəni
onlar kənd təssərüfatı sistemində material rifahın yaranışı ilə məşğul deyildirlər.
Həmçinin təsərrüfatın həyyatının digər sahələrində də azad insanlar məşğul olmuşlar.
Beləliklə “Asiya istehsal üsulu”nun əsas əlamətlərini təsərrüfat həyatının
nizamlanmasında dövlətin aparıcı rolu, şəxsi əmlakın toxunulmamazlığı, ticarət
məhdudluğu, xüsusi istismar üsulunun mövcudluğu kimi komponentlər təşkil edir [5,
13].
Qədim dünyada II minillikdə Avropa məkanında „despotlu“ Asiya
cəmiyyətindən demokratik hesab edilən və “Asiya istehsal üsulu”ndan fərqlənən
Dostları ilə paylaş: |