158
Maarif hәkim xәstәni bir daha yoxlayıb palatadan
çıxdı. Qohumlar, tanışlar Tәravәtin özü ilә dә hal-
ә
hval tutmaq üçün içәri doluşdular. Çәkdiklәri
ә
ziyyәtә görә onların hamısına tәşәkkürünü
bildirәn Tәravәt birdәn elә bil nәyisә xatırlayıb,
ә
trafına tәzәdәn göz gәzdirdi:
- Hamı burdadı, Uyğurdan başqa. O hardadı bәs?
Hamı bir-birinә baxdı. Ortalığa bir anlıq sükut
çökdü. Tәravәt heç nә başa düşmәdi:
- Niyә susdunuz? Çәtin sual verdim?
Yaşar özünü qabağa verdi:
- Yox, niyә ki?! Neçә gündü başının üstündәydi.
Dünәn dә sağollaşmaq istәyirdi, amma sәn hәlә
ayılmamışdın. Axşam tәcili Đsveçrәyә uçdu. Orda
bizim sәfirin qohumunun әmәliyyat olunmasında
iştirak edәcәk. Bir az әvvәl zәng elәmişdi. Dedi
ki, Allah qoysa uzağı üç günә burda olacaq.
- Nә yaxşı! Burda nә var ki, bayaqdan demәk
istәmirdiniz?!
- Elә bildilәr hirslәnәcәksәn ki, nәyә görә sәni bu
vәziyyәtdә qoyub...
- Yox, niyә hirslәnirәm ki?! Әksinә sevinirәm ki,
qardaşım kimәsә şәfa verir. Özü dә harda-harda,
Đsveçrәdә!
Palatadakı qohumların üstündәn elә bil dağ
götürüldü. Hamısı rahat nәfәs aldı vә razılıqla
Yaşara baxdı.
Tәbii ki, Yaşar Tәravәtә hәqiqәti deyә bilmәzdi.
Hәkim
qәtiyyәtlә
tapşırmışdı
ki,
onu
hәyәcanlandırmaq
olmaz.
Ә
mәliyyat
ürәk
nayihәsinin әtrafında aparıldığı üçün hәr şey
birbaşa ürәyә tәsir edә bilәrdi.
downloaded from KitabYurdu.org
159
Amma nәdәn mәhz “üç gün” dediyini özü dә
başa düşmәdi: “Birdәn üç günә Uyğuru ordan
qurtara bilmәdik, onda Tәravәtә nә cavab
verәcәm?!”
Đçәridәkilәr çölә çıxanda Yaşar onlardan xahiş
elәdi:
- Uyğur barәdә hәlәlik heç nә bilmәsin. Ona
qәtiyyәn hәyәcanlanmaq olmaz...
Gәlәnlәri yola salandan sonra isә Xanım arvad
Yaşarı bir kәnara çәkdi:
- O nә “üç gün” idi a bala, dedin?
- Ana, narahat olma. Uyğur üç günün içindә
burda olacaq.
- Çox şükür, bala. Ürәyim rahatladı nә qәdәr.
Allah sәnә dә şad xәbәrlәr qismәt elәsin hәmişә..
...Yaşar öz palatasında uzanıb fikirlәşirdi: “Çox
böyük bir mәsuliyyәtin altına girdim. Đndi nәyin
bahasına olursa-olsun, Uyğuru üç gün әrzindә
ordan çıxarmalıyam. Amma... necә?! Özün mәnә
kömәk ol, ya Rәbbim!”
Sonra
özü-özünә
sanki
ürәk-dirәk
verdi:
”Darıxma, hәr şey yaxşı olar, inşallah! Hәlә
qabaqda bütöv üç gün var!”
***
Elmәddinin söz verdiyi üç gün isә artıq bitmәk
üzrә idi. Nә olur-olsun, sabah pulu çatdırmalıydı.
Ә
ks-tәqdirdә malı-pulu ilә bәrabәr, iş gördüyü
adamların
yanında
birdәfәlik
etibarını
da
downloaded from KitabYurdu.org
160
itirәcәkdi. Әlindә isә nağd pul yox idi. Ona görә
dә potensial “bank” olaraq Yaşarı görürdü. Onun
fikrincә, Yaşar, necә deyәrlәr, başı daşa dәydiyi
üçün bu dәfә tәrslik etmәyib tәlәb olunan mәblәği
fikirlәşmәdәn verәcәkdi. Üstәlik onu da fikirlәşirdi
ki, Yaşarın imkanlarının müqabilindә “on iki
min” heç nәdir. Hәm buna, hәm dә “ilk
müqavilәni pozduğuna” görә imkan düşәn kimi
Yaşarı “cәzalandırıb” “summanı” iyirmi min
manata qaldırmaq olar. Bir dә, ilk hәmlәsi uğurla
nәticәlәnmişdi axı! Bu isә onun alәmindә o
demәk idi ki, Yaşar onun idarәçiliyinә tabe
olmalıdır.
Xәyallarında artıq Yaşarın bütün mülkünә sahib
idi. Ona elә gәlirdi ki, bu qәdәr pulun içәrisindә
istәdiyi kimi yaşaya, insanlara istәdiyi kimi hökm
edә bilәr:
- Ә, Ziyankar! Saat doqquz oldu, amma bu
gәdәdәn bir xәbәr çıxmadı. Bәlkә zәng vurum,
necә fikirdi?
- Әla! – Ziyankar әlindәki telefonu ona uzatdı...
***
Kәnan içәri girәndә Yaşar yatmışdı. Özü dә,
üstüaçıq. Әllәri dolu olduğu üçün qapını ayağı ilә
astaca itәlәyib örtdü. Gәtirdiklәrinin bәzilәrini
stolun üstünә, bәzilәrini isә dolabın siyirtmәlәrinә
qoydu. Yaxınlaşıb adyalı qaynının üstünә saldı.
Elә bu vaxt Yaşarın telefonunun işığının yandığını
gördü. Yaşar Tәravәtin yanında olarkәn onu
downloaded from KitabYurdu.org
161
sәssiz rejimә keçirmiş, sonra da açmağı
unutmuşdu. Kәnan Yaşarın şirin-şirin yatdığını
görüb onu oyatmaq istәmәdi. Telefonu әlinә
götürәndә ekranda “Axmaq” sözünü görüb, hirslә
başını buladı: “Nә hәyasız, utanmaz adamdı ә,
bu?! Görәsәn, indi nә istәyәcәk?” Әvvәlcә
telefonu açmaq istәsә dә, sonradan “birdәn
Yaşarın acığına gәlәr” deyib, fikrindәn daşındı.
Telefon bir az da titrәyib dayandı. Amma heç iki
dәqiqә keçmәmiş yenә titrәmәyә başladı. Bu dәfә
dә “Axmaq” idi. Đndi SMS göndәrmişdi. Kәnan
özündәn asılı olmayaraq, onu oxumağa başladı:
“Bir dәfә telefonu götürmәdin, başına bir belә
oyun gәldi. Eybi yox, indi dә götürmә, noolar,
amma dәnizә atdığın malların pulunu ver. Bir
saat vaxtın var.” Kәnan qaşlarını düyünlәdi. Bu
vaxt yadına Yaşarın ona verdiyi tapşırıq düşdü:
“Kazıma denәn, bunları yığsın maşına, aparıb
tullasın dәnizә”. Kәnan isә hәr ehtimala qarşı
hәmin malları şәhәr kәnarındakı anbarlarına
yığdırmışdı. Indi o cür tәdbirli iş gördüyü üçün
öz-özünә qürrәlәndi sankiı: “Demәli, ayının min
oyunu bu bir armudun başındadır. Noolar, sәnin
mallarını qaytararıq özünә, tәki sәn dә bütün bu
hoqqalarına son qoy”. Tez yarı sevincәk, yarı da
ә
sәbi halda ona cavab yazmağa başladı: “Bir
saatdan sonra sәni şәhәr kәnarındakı “Ovoşnoy”
bazada gözlәyirәm”. Sonra da sәbirsizliklә
telefona baxaraq cavab gözlәmәyә başladı.
“Axmaq” da cavabı çox gözlәtmәdi: “Bax belә.
Axır ki, yola gәldin. Düz deyirmişlәr ki, üzüyola
adamsan. Gözlәyәcәm, amma gәlәndә artıq-әskik
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |