Microsoft Word dostlugun romani

 
162 
hәrәkәtlәrә  yol  vermә.  Yoxsa  yenә  peşman 
olarsan.  Yәqin  başa  düşürsәn  dә,  nә  demәk 
istәyirәm?!”    Kәnan  sevindi.  Üzünü  şirin  yuxuda 
olan  Yaşara  tutub:  “Sәn  yat  qardaş,  ayılanda 
görәcәksәn  ki,  hәr  şey  bitib.  Đndi  mәn  bilirәm 
neylәyәcәm!”- dedi vә palatadan çıxdı... 
 
*** 
-  Ә,  Ziyankar!  Bu  gәdә  neylәmәk  istәyir  belә? 
Bizi ora niyә çağırdı? 
-  Nә  bilim,  vallah?!  Zәng  elәdin,  götürmәdi. 
Amma SMS-inә cavab yazdı. Yanında polis-molis 
olmasın?! 
-  Gic-gic  danışma  ә!  Polis  olsaydı  elә    açardı  ki, 
onlar  da  qulaq  assınlar  dә.  Başından  yekә 
hoppanmaq  istәyir  bu.  Yüz  faiz!  Bizә  tәlә-zad 
hazırlamaq  istәyir  yәqin.  Amma  biz  bu  tәlәyә 
düşmәmәliyik.  Sәn  onlardan  qabaq  ora  bir-iki 
uşaq  göndәr  ki,  hәr  şeyi  yoxlasınlar.  Qoy  hәr 
ehtimala  qarşı  sәnin  maşınınla  getsinlәr.  Polis-
molis gәlsә, әvvәlcәdәn xәbәrimiz olsun... 
-  Oldu! Bu dәqiqә göndәrirәm Đsmayılgili. 
Elmәddin  әllәrini  arxasına  qoyub  otaqda  gәzişә-
gәzişә  öz-özünә  danışmağa  başladı:  “Ya  bu 
biznәn  әylәnmәk  istәyir,  ya  da  qurd  ürәyi  yeyib. 
Ola  bilәr  ki,  polislә  gәlsin?  Nә  isә...  uşaqlar 
ordadı. Polis gәlsә, xәbәrimiz olacaq”. 
Hәr  şeydәn  görünürdü  ki,  Elmәddinin  onunla 
görüşә 
kimin 
gәlәcәyindәn 
xәbәri 
yoxdur. 
Görәsәn, 
Yaşarın 
yerinә 
Kәnanın 
gәldiyini 
görәndә neylәyәcәkdi?! 
 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
163 
Kәnan 
maşına 
oturduqdan 
sonra 
sürәtlә 
xәstәxәnadan uzaqlaşdı. Đndi beynindә bircә fikir 
vardı:  bu  situasiyadan  necә  çıxmalı:  “Yaşar 
mәnim  tәkcә  qaynım  deyil,  hәm  dә  dostum, 
sirdaşımdır.  Şirkәtin  bütün  işlәrini  birlikdә 
aparırıq.  Nә  edirsә,  mәnim  dә  xәbәrim  olur... 
Malları  tullayacam  üstlәrinә,  canları  çıxsın, 
götürüb rәdd olsunlar vә Yaşarı sakit buraxsınlar. 
Bu zibil  mallardan ötrü başımıza daha nә iş qaldı 
gәlmәsin?!  Indi  yәqin  elә  fikirlәşir  ki,  onun 
mallarını hәqiqәtәn dә tullamışıq. Bәlkә bütün bu 
hoqqaları  da  ona  görә  törәdib?  Amma  baxıb 
görsә  ki,  hәr  şey  yerli-yerindәdir,  onda  ürәyi 
yerinә  gәlәr  yәqin.    Bununla  da  hәr  şey  bitәr, 
qara buludlar da başımızdan yox olar”. 
Kәnan  anbara  çatdıqdan  sonra  malları  necә 
verәcәyi  vә  Elmәddindәn  qurtulduqları  xәbәrini 
Yaşara  necә  çatdıracağı  barәdә  düşünmәyә 
başladı. 
 
 
*** 
 
Yaşar  oyananda  otaqda  heç  kim  yox  idi.  Saat 
ona 
iyirmi 
dәqiqә 
qalırdı. 
“Deyәsәn, 
çox 
yatmışam”  düşünüb, ayağa qalxdı. Әtrafına göz 
gәzdirәndә  stolun  üstündә  onun  tapşırığı  ilә 
Kәnanın  aldığı  şeylәri  gördü:  “Yaxşı,  bәs  özü 
hanı?  Görәsәn,  hara  әkilib  yenә?!”  Başını 
yellәyib,  güldü.  Fikirlәşdi  ki,  Kәnan  yәqin 
uşaqlara baş çәkmәk üçün evә gedib.  Çünki son 
söhbәtlәrindә  dә  imkan  düşәn  kimi  evә  baş 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
164 
çәkәcәyini  demişdi.  Әl-üzünü  yuduqdan  sonra 
çantaları  eşib,  nә  isә  axtarmağa  başladı. 
Sellofana  bükülmüş  tәk  ağ  qızılgülü  götürüb 
diqqәtlә  baxdı.  Sonra  geyinib,  әynini  sәliqәyә 
saldı.  Otaqdan  çıxıb  Tәravәtin  yanına,  yuxarı 
mәrtәbәyә 
qalxdı. 
Dәhlizә 
çatanda 
gülü 
arxasında  gizlәtmәk  istәdi  ki,  görәn  olmasın. 
Amma  әtrafda  heç  kim  olmadığından  buna 
ehtiyac  qalmadı.      Yaşar  asta-asta  pәncәrәyә 
yaxınlaşdı. 
Đçәri 
boylananda... 
gördüklәrinә 
inanmadı:  birinci  dәfә  eşqini  elan  edәndә 
Tәravәtә  bağışladığı,  üstündә  ürәk  tәsviri  olan 
saç  sancağı    onun  әlindәydi.  Tәravәt  sancağa 
baxa-baxa  öz-özünә  nәsә  danışırdı.  Kim  bilir, 
bәlkә  dә  özüylә  yox,  elә  Yaşarla  danışırdı? 
“Demәli  o,  xatirәlәrimizi  silmәyib.  Sevgimizi 
unutmayıb.  Onu  hәmişә  yaşadıb”.    Yaşar 
mәmnun  görkәm  alıb,  astadan  öskürdü  vә  içәri 
girdi.  Tәravәt  tez  әlindәkini  yastığın  altında 
gizlәtdi. 
-  Axşamın xeyir! 
-  Salam, nә qәşәng güldü bu?! 
-  Sәnin 
qәdәr 
qәşәng 
olmasa 
da, 
gәrәk 
bağışlayasan.  Bunu  bura  qoyuram  ki,  baxıb 
sәnin  gözәlliyindәn  nümunә  götürsün...Yaxşı, 
zarafat 
bir 
kәnara. 
De 
görüm, 
necәsәn? 
Ağrımırsan ki? 
-  Yox,  yaxşıyam.  Amma  hündürdәn  danışanda, 
bir dә tәrpәnәndә elә bil sinәm sancır. 
-  Sәn  dә  nә  tәrpәn,  nә  dә  ucadan  danış.  Mәcbur 
elәmirlәr ki?! 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
165 
-  Baş  üstә!  Amma...  elә  bilmә  ki,    sәninlә 
barışmışam... Belә danışmağıma baxma. 
-  Yüz faiz? 
-  Beş yüz faiz! 
-  Yaxşı, bәs onda yastığın altındakı nәdir? 
-  Hansı  yastığın?  –  Tәravәt  qızaran  kimi  oldu. 
Ә
min  idi  ki,  Yaşar  onu  görmәyib,  demә, 
yanılıbmış. 
-  Başının  altındakı  yastığın.  Orda  elә  bil  ürәk 
döyünür.  Aşağıdan  da  onun  guppultusuna 
gәlmişәm. 
-  Mәni  izlәyiirsәn?  –  Tәravәt  özünü  guya  incimiş 
kimi göstәrib, sözü dәyişmәk istәdi. 
-  Dedim  axı  guppultusu  qulağımı  deşirdi,  onun 
sәsinә gәlmişәm. 
-  Hә, noolsun ki?! Onu mәnә әvvәlki Yaşar verib, 
sәn yox! 
-  Istәyirsәn,  indi  mәn  dә  öz  ürәyimi  çıxarıb 
verim?! 
-  Pah?! 
Onlar  xoşbәxtcәsinә  gülüşdülәr.  Münasib  vaxtda 
vә  yerdә  olmasa  da,  yenidәn  birlikdә  olmalarına 
sevinirdilәr... bu, onları xoşbәxt edirdi. 
Birdәn  Namiq  içәri  girdi.  Әlindә  üstünә    qırmızı 
rәngli,  ürәk    şәkilli  yastıq  tikilmiş  yumşaq  ayı 
oyuncağı vardı. Yaşarın burda olduğunu görәndә 
ә
hvalı pozulsa da, bibisi qızının yanında özünü o 
yerә qoymadı: 
-  Salam  Tәravәt,  necәsәn?  Ayıldığını  eşidәn  kimi 
gәldim. 
-  Sağ  ol,  yaxşı  elәmisәn,  -  desә  dә,  Tәravәtin 
sәsindә  bir  ironiya  vardı.  Vә  әlini  atıb  Yaşarın 
downloaded from KitabYurdu.org

---