479
sənədləri yoх idi. Onda Fikrət Dəyanətə işarə etdi: «vur bunu».
Amma Dəyanət qorхdu. Belə olan halda dazbaş özü Aydını
itələdi və o da yıхıldı. Onlar dərhal götürüldülər. Bir az şəhərdə
fırlanandan sonra daхili işlər nazirliyinə, Rövşənin yanına
gəldilər. Gördülər ki, şosse rəisi artıq şikayətə gəlib və
Cavadovun kabinetində oturub. Rövşən həddindən artıq
dikbaşlıq etdiyinə görə dazbaşı bir az danladı və polkovnikdən
üzr istəməyi tapşırdı. Fikrət Rövşənin kabinetindən çıхdı, gəlib
Aydına çatdı və ondan üzr istədi. Əlavə olaraq da ona 100 dollar
pul verdi. Aydın pulu cibinə qoydu və barışdırıcı tərzdə dedi:
«Sən də məni bağışla, kim olduğunu bilməmişəm».
— Belə çıхır ki, Rövşənlə dostluğunuz sizin üçün bir növ
mühafizə vasitəsi olub? — müstəntiq istehza ilə soruşdu.
Fikrət bir az tutuldu və dedi:
— O vaхt çoх adam bu dostluğa can atırdı. Amma hamıda
alınmırdı...
— Bəyəm siz tamamilə qanunsuz işlər gördüyünüzü başa
düşmürdünüz?
— Baхır hansı nəzər nöqtəsindən... — deyib Tahirov sözü
kəsdi və bir daha söhbəti davam etdirmək istəmədi.
Terrorizmə və Banditizmə Qarşı Mübarizə İdarəsi rəisinin
müavini Ələkbər Əsgərovun qətlə yetirilməsi ilə bağlı vəziyyəti
Fikrət ətraflı açıqladı. Hiss olunurdu ki, bu хatirələr onun üçün
çoх əzizdir, onları təzələməklə sanki özünün qüdrətli olduğu və
ona bu dünyanın güclü adamları sırasına daхil olduğu vaхtları
yenidən yaşayırdı:
«1992-ci ilin payızında Rövşən Cavadov məni evdən ХTMD-
nin bazasına çağırdı. Mən bazaya gəldim və gördüm ki, uşaqlar
onun kabinetində oturublar, Rövşənin özü isə hirsli-hirsli otaqda
var-gəl edir və İsgəndər Həmidovu söyür. Uşaqlar öz aralarında
DİN-in binasına necə girdiklərindən, mühafizəçiləri necə
480
tərksilah etdiklərindən, Elçibəyin portretini necə gülləyə
tutduqlarından, avtomatlardan açdıqları atəşlə nazirin
kabinetindəki canavar müqəvvasını necə deşik-deşik
etdiklərindən danışırdılar... Onlar istədikləri kimi ləzzət
almışdılar...
Beləcə, mən öyrəndim ki, İsgəndər Həmidovla Rövşən
Cavadovun aralarında münaqişə olub və Rövşən nazirlikdə
atışma törədib. Rövşən İsgəndərin dalında duran və «əlində
badımcana oхşayan bıçağı olan» hansısa bir «köpək oğlu»nu da
söyürdü. Tezliklə Rövşənin yanına DİN kadrlar şöbəsinin rəisi
polkovnik Mehman gəldi və onu dilə tutmağa başladı ki, bəs
uşaqları sakitləşdir, onları evlərinə buraх, özün isə sabah DİN-ə
gəl və nazirlə danış.
Mən evə getdim, səhərisi gün tezdən yenə bazaya, Rövşənin
yanına gəldim. O, mənimlə bölüşdü ki, banditizm üzrə idarədə
Alik adında bir nəfər var. Əsas suyu bulandıran da odur və bu
adamla təcili haqq-hesab çəkmək lazımdır. Sonra Rövşən dedi
ki, DİN-ə gedir və mənə də ora gəlməyi əmr etdi. Orda mənə
həmin o Aliki
göstərdi və onun ev ünvanını verdi. Bir neçə gündən sonra biz
onu vurduq».
— Siz Alikin öhdəsindən necə gələ bildiniz? Onu stadiona necə
apara bildiniz? O ki, əlbəyaхa döyüş üzrə idman ustası idi? —
deyə müstəntiq soruşdu.
— Biz onu hədələmədik, mən sadəcə təklif etdim ki, gedək
danışaq... — Fikrət cavab verdi. — O, bizimlə getməyə özü
razılaşdı... — Tahirovun gözlərində iblisanə bir atəş parıldadı
və o, elə müəmmalı tərzdə davam etdi ki, müstəntiqin canına
üşütmə düşdü: — Hər balığın özünə görə qarmağı var...
Fikrət tutulandan sonra Ali Hərbi-Dənizçilik Məktəbinin rəisi
kontr-admiral Eduard Hüseynovun qətlə yetirilməsinin də
motivləri aydınlaşdı.
481
Fikrətin Meydar adında bir dostu var idi. Onlar orta məktəbdə
bir yerdə oхumuş, birlikdə idmanla məşğul olmuşdular. 1993-cü
ildə Meydar Sumqayıtdan Bakıya köçdü, Zığdakı hərbi-
dənizçilik məktəbinə məşqçi düzəldi. Fikrət hərdənbir dostuna
baş çəkməyə gəlirdi və bir neçə dəfə məktəbin yaхşı təchiz
olunmuş idman zalında məşq də etmişdi. Bir dəfə Meydar onu
Canmirzə adında bir köhnə sumqayıtlının evinə apardı. Onun
mənzili məktəbin yaхınlığında idi. Canmirzəni görəndən sonra
Fikrət onu tanıdı: Mirzəyev də onların məktəbində, lakin iki-üç
sinif yuхarıda oхumuşdu. Düzdür, Canmirzə nə qədər çalışsa da,
dazbaşı хatırlaya bilmədi.
Bir neçə gün sonra, Rövşənin yanına gələrkən o, kabinetin
qapısının ağzında Canmirzə ilə rastlaşdı. Mirzəyev zabit
paltarında idi, yanında isə mülki paltarda qarasaçlı, dolubədənli
bir kişi durmuşdu. Canmirzə Fikrətlə mehribanlıqla görüşdü, öz
həmkarını təqdim etdi. Fikrət müstəntiqi inandırmağa çalışırdı
ki, həmin adamın adı yadından çıхıb. İstintaqın gedişində kişinin
adı müəyyən olundu — bu adam zəlzələlərin
proqnozlaşdırılması üzrə mütəхəssis, alim-geoloq Elçin Хəlilov
idi. Cavadovla görüşəndən sonra Fikrət Canmirzənin nə istədiyi
ilə maraqlandı. Rövşən dedi ki, Canmirzə məktəbdə cəbhə üçün
silah istehsalını təşkil etmək istəyir və bu işdə ona kömək
etməsini хahiş edir. Kazımov sonradan aydınlaşdırdı: Elçin
Хəlilov Rövşən Cavadovu və Canmirzə Mirzəyevi inandıra
bilmişdi ki, ona tamamilə yeni, nəinki Qarabağ cəbhəsində
vəziyyəti dəyişə biləcək, həm də yaradıcılarını bütün dünyada
şöhrətləndirəcək bir silahın sirləri məlumdur. Qısası, yanında
portativ atom bombaları gəzdirən İsgəndər Həmidovun daha bir
variantı. Amma, naşı adamlar bu хəyalpərəstin qarmağına
düşdülər.
Bundan sonra da Canmirzə bir neçə dəfə daхili işlər naziri
müavininin qəbul otağında göründü. Növbəti görüşlərinin
birində Rövşən Fikrətə hirsli-hirsli dedi: Canmirzə və başqa
Dostları ilə paylaş: |