Leyla Nəbiyeva
310
1. Sözləşməyə görə, Türkiyənin iştirak etdiyi müharibələrdə xarici ölkələrin
ticarət gəmiləri ancaq müəyyən qeyd və şərtlərə uyğun olaraq Türkiyə boğazlarından
keçə bilərlər. ABŞ hökümətinə görə isə bütün ölkələrin gəmiləri sülh şəraitində
olduğu kimi, müharibə şəraitində də Süveyş və Panama kanallarına bənzər bir şəkildə
Tükiyə boğazlarından keçə bilərlər. 2 Montre sözləşməsinə görə müharibə zamanı,
müharibə iştirakçısı olan ölkələrin hərbi gəmiləri boğazlardan keçə bilməz. ABŞ-a
görə isə Qaradəniz sahilyanı ölkələrin hərbi gəmiləri hər zaman boğazlardan sərbəst
keçə bilər. 3Qaradənizin sahilyanı olmayan ölkələrin hərb gəmiləri sülh zamanı yalnız
bəzi qeydlər və şərtlər əsasında boğazdan sərbəst keçə bilərlər. ABŞ-a görə bu maddə
də dəyişdirilməli və sülh şəraitində Qaradənizə çıxışı olan
ölkələrin icazəsi olduğu
təqdirdə, ABŞ-ın adına göndəriləcək hərbi gəmilərdən başqa, Qaradəniz sahili
olmayan dövlətlərə də türk boğazları qapalı olmalıdır. 4Müqavilədəki Millətlər
Cəmiyyəti yazısı, günün tələblərinə uyğun olaraq Birləşmiş Millətlər Təşkilatıdeyimi
ilə əvəz olunmalı və Yaponiya bu Konvensiyanı imzalayan dövlətlər arasından
çıxarılmalıdır.
Buradan çıxan nəticə, ABŞ-ın Boğazlar statusunda əhəmiyyətli dəyişikliklər
etmək fikrini artıq geridə qoymuş olmasıdır. Amerika Birləşmiş Ştatları, Türkiyəyə
göndərdiyi notanın bir nüsxəsini ingilis hökumətinə göndərdi.
Türkiyə Respubli-
kasının baş naziri Şükrü Saraçoğlu, 5 dekabr 1945-ci ildə, Türkiyənin Amerika
Birləşmiş Ştatları notasıyla əlaqədar düşüncəsini açıqladı və Türkiyənin Amerika
Birləşmiş Ştatlarının konfrans təklifinə müsbət baxdığını, bu konfransda Amerikanın
iştirakının zəruri olacağını bəlli etdi. Beləliklə, Türkiyə Boğazlar məsələsində SSRİ-
yə qarşı tək qalmaqdan xilas olmağa başladı.
Boğazlar mövzusundakı fikri dəyişməyə başlayan Amerika Birləşmiş Ştatlarının,
Postdam Konfransından qısa bir müddət sonra, Sovet ittifaqının
Türkiyədən torpaq
tələbləri ilə bağlı fikirləri də dəyişdi və Türkiyənin torpaq bütövlüyü ilə
maraqlanmağa başladı. Bunun da əsas səbəbi, yuxarıda qeyd olunduğu kimi, SSRİ-
nin İrana tətbiq etdiyi təzyiq, İran neftinin SSRİ-nin nəzarəti altında girməsi, qısacası
Orta Şərqdəki yeni hadisələr idi.
ABŞ-ın hərb gəmisi Missorinin Türkiyəyə gəlməsi:ABŞ ilə Türkiyə arasındakı
münasibətlərin inkişaf dönəmində, 1944-cü ildə ABŞ-da
vəfat edən Türkiyənin
ABŞdakı səfiri Münir Ertegünün cənazəsinin Türkiyəyə göndərilməsi mövzusu
gündəmə gəldi. Amerika Birləşmiş Ştatları, 6 Mart 1946-cı ildə, Münir Ertegün'ün
cənazəsinin Amerika Donanmasının ən böyük döyüş gəmilərindən biri olan Missouri
döyüş gəmisi ilə İstanbula göndərilməsinə qərar verdi və gəminin Mart ayının
sonlarına doğru Nyu Yorkdan yola çıxacağını bildirdi. Elə həmin gün ABŞ, SSRİ-yə
İrandan dərhal çəkilməsi üçün ultimatum göndərdi. Vəfat edən diplomatlarının
cənazələrinin ölkələrinə savas gəmiləriylə göndərilməsini normal bir nəzakət qaydası
hesab etməklə yanaşı, bunun üçün ABŞ donanmasının ən böyük gəmilərindən birinin
seçilmiş olması ilk başda siyasi dairələrdə təəccüb yaratdı. Halbuki, bu hərəkətin
SSRİ-yə qarşı bir hərəkət olduğuna şübhə yox idi. Sovetlər Birliyinin İran
məsələsindəki narazı rəftarını görən Amerika Birləşmiş Ştatları Donanma
naziri
XX əsrin 40-50-ci illərində SSRİ-nin Türkiyə siyasəti
311
Forrestal, 1945-ci ilin sonlarında Aralıq dənizinə əhəmiyyətli bir dəniz qüvvəsi
göndərilməsini təklif etmişdi. Missorinin Ertegünün cənazəsini aparmaq məqsədiylə
Aralıq dənizinə göndərilməsi, əslində ABŞ-ın SSRi-yə qarşı rəftarının pisləşdiyinə bir
işarə idi. Missorinin gəlişi Türkiyə xalqının və idarəçilərin üzərində təsirini başa
düşmək üçün o günlərdə qəzetlərdə yazılanları oxumaq kifayət idi. Məsələn,
Missurinin Türkiyəyə gələcəyinin elan olunduğu 6 Mart 1946 tarixindən
iki gün sonra
yəni, martın8-də “Cumhuriyet” qəzeti, bütün diplomatların cənazələrinin öz
ölkələrinə kreyserlə göndərildiyini bildirmiş,Ertegünün cənazəsinin gətirilməsi üçün
isə ABŞ donanmasının ən böyük və məşhur gəmilərindən birini seçməsi ABŞ-ın
Türkiyəyə qarşı “dostluq əsəri” göstərmək istədiyini yazmışdır. (Ülman, 1961: 73-74)
Türk qəzetləri ilk gündən etibarən Missorinin Türkiyəyə göndərilməsinin ABŞ-
ın SSRİ-yə qarşı bir hücum olduğunu işarə edirdilər. “Son Posta” qəzeti 9 mart
buraxılışında Amerikanın Aralıq dənizində də böyük bir dəniz gücü olduğunu
göstərmək məqsədində olduğunu və bunu bütün dünyaya isbat etmək istədiyini
yazmışdı. Ertegün'ün cənazəsi, 23 Mart 1946 günü
rəsmi mərasimlə Vaşinqtondan
keçirildikdən sonra Nyu-Yorka gətirildi. Cənazə eyni gün Missoriniyə yerləşdirildi və
Missorini mərasimlə Amerikadan yola salındı. Missorinin qarşılanması üçün
Türkiyədə böyük hazırlıqlar başladı, poçt pulları çıxardıldı, küçələr təmizləndi,
prospektlərə bayraqlar asıldı, hətta xüsusi "Missouri siqaretlər" belə istehsal olundu.
Türk mətbuatına görə Amerika artıq dost idi. Dünyanın ən güclü milləti olan Amerika,
bu gücünü yalnız insanlıq və mədəniyyətşərtlərinə görə yaxşı niyyətlə istifadə
etməkdə idi.ABŞ-ın Missorini gəmisi “Son posta” qəzetinin “Xoş gəldin Missori”
başlıqlı xəbərində yazdığı kimi 5 aprel 1946-cı ildə saat 8-də İstanbula çatdı. Gəlişi
ilə ABŞ prezidenti Trumanın Türkiyə prezidenti İsmet İnönüdən və Türk xalqından
möhkəm dostluq gözlədiyi” mesajını gətirən Missouri ziyarətiylə Türkiyə-ABŞ
münasibətlərində nəzərə çarpan bir iz buraxdı.
ABŞ-Türkiyə əlaqələrinin yön dəyişdirməyə başladığını göstərən bir başqa
yenilik də, ABŞ prezidenti Trumanın Missorinin İstanbula çatdığı günü Çikaqoda
etdiyi "Ordu çıxışı" oldu. Truman, bu çıxışında Amerikanın
xarici siyasətinin yeni
istiqamətini vurğulayır və qüvvətli bir dövlət olmanın Amerikanın məsuliyyətlərini
artırdığını, bu məsuliyyətlərdən yayınmanın millətlərarası güvənə böyük bir xəyanət
olacağını söylədi. Ancaq, Trumanın çıxışında Türkiyədə ən çox diqqət çəkən Orta
Şərqin vəziyyəti ilə əlaqədar olan qismi idi. ABŞ, Boğazlarla yanaşı Türkiyə
torpaqlarının bütünlüyünü də müdafiə etməyə başladı.
Missorinin gəlişi ilə yanaşı, Türkiyə ABŞ münasibətlərinin inkişafını təmin edən
əsas səbəblərdən biri də 1946-cı il 7 mayda qəbul edilmiş razılaşmaya əsasən ABŞ-ın
II Dünya müharibəsi ərəfəsində Türkiyənin “Borc vermə və icarə aktı” vasitəsilə
aldığı borcları silməsi oldu. Beləcə ABŞ, eynilə Avropadakı bənzər
müttəfiqləri ilə
razılaşmalaya gəldiyi kimi, müharibə sonrasında iqtisadi böhrandan keçməkdə olan
Türkiyənin çiyinlərindən də ağır bir yük qaldırmış oldu.
1. Cüneyt Akalın, Soğuk savaş ABD ve Türkiye, olaylar belgeler (1945-1952)
İstanbu: Kaynak yayınları, 2003