İdarəetmə mədəniyyəti
yətinin və onların əməyinin qiymətləndirilməsinə subyektiv yanaşma kimi,
elmi nailiyyətlərin aktuallığının itkisinə aparıb çıxarır. Bu isə hakimiyyətə
inamın itməsi, cəmiyyətdə milli və sosial həmrəyliyin dağılması ilə nəticə-
lənə bilən vaxtın, insan əməyinin, ölkənin maddi və maliyyə vəsaitlərinin
itkisi deməkdir. Çətin ki, belə "məsrəflər" səmərəli dövlət idarəçiliyinin təs-
diqi olsun. Onlar cəmiyyətin sosial-mədəni tərəqqisinin ümumi templərində,
son nəticədə isə - dövlətin rifahında, rəqabət qabiliyyətində və təhlükəsizli-
yində özünü göstərir.
Məlumdur ki, yaranmış obyektiv və subyektiv sosial ziddiyyətləri, cə-
miyyətin ağıl, elm və yüksək idarəetmə mədəniyyəti əsasında həll etmək iq-
tidarsızlığı, çox zaman milli mədəniyyətin tənəzzülünə səbəb olan mövhu-
mat, xurafat, dini fanatizm və aqnostisizmin yayılması üçün şərait yaradır.
Bu daxili çağırışlarla bacarmaq iqtidarında olmayan ölkələr, dünya siviliza-
siyası mütərəqqi inkişaf qanunlarının doğurduğu proseslərlə şərtlənən xarici
çağırışlar qarşısında gerilik və köməksizlik vəziyyətində qalmaq təhlükəsi
altındadırlar. Bu eyni zamanda dövlət idarəçiliyi mədəniyyətinə yüksək tə-
ləblərlə şərtlənir.
Müasir bürokrata siyasətdəki dəyişiklikləri izləmək, vətəndaş cəmiyyəti-
nə, cəmiyyətin əhval-ruhiyyəsinə qulaq asmaq və parlamentdəki rəylərlə
hesablaşmaq məcburiyyətində olduğu mürəkkəb demokratiya şəraitində iş-
ləmək lazım gəlir. Bütün səviyyələrdə müasir liderlərin idarəetmə mədəniy-
yəti - dünya mədəniyyəti və sivilizasiyasının inkişafı, demokratik ictimai-
siyasi sistemin təkmilləşdirilməsi, demokratik ölkə vətəndaşlarının rifahına
və həyat keyfiyyətinin davamlı inkişafına yönəldilməsi ilə bağlı dəyişiklik-
lərə həssas yanaşmalıdır. Bununla əlaqədar olaraq, BMT-nin inzibati-dövlət
fəaliyyəti üzrə ekspertləri idarəetməyə, - mahiyyəti “dövlət proqramları və
layihələri üzrə, həmçinin onların həyata keçirilməsi üzrə məqsədlərin inki-
şafı, planların işlənıb hazırlanması və qərarların qəbulunun müəyyən olun-
masında ictimaiyyətin daha geniş iştirakı” ilə şərtlənən yanaşma uğrunda
çıxış edirlər. XX əsrin axırlarında BMT-nin ekspertləri tərəfindən, demo-
kratik idarəetmə mədəniyyəti səviyyəsinə birbaşa aidiyyəti olan, dövlət ida-
rəçilik nəzəriyyəsi sahəsində tədqiqatların inkişafını ləngidən amillər aşkar
edilmişdir. Bu amillər bu gün də öz əhəmiyyətini itirməyib. Aşagıda göstə-
rilənlər onların sırasındadır :
S Peşəkar dövlət qulluqçularının müasir elmin nailiyyətlərinə ma-
rağının azlığı və elmi metodların dövlət idarəçiliyi praktikasına tətbiqi
məsələlərinə diqqətin qeyri-qənaətbəxş olması.
S Qərarların qəbulu prosesinin elmi təhlildən ayrı düşməsi.
S Aparılan tədqiqatların dövlət idarəçiliyinin praktik məsələlərin-
dən və hökumətin ən vacib tələblərindən ayrı düşməsi.
69
S Aktual idarəetmə problemlərinin elmi-tədqiqat məsələlərinə inzi-
bati-dövlət müəssisələrinin qeyri-qənaətbəxş diqqəti.
S Nəzəri tədqiqatların yerli şəraitdən ayrı düşməsi.
S Məxfiliyə aludəçilik və tədqiqatların aparılması üçün sərbəst mə-
lumat vermə məhdudiyyəti.
Dövlətin, sosial və iqtisadi inkişafın bu və bir çox digər mürəkkəb
problemlərinin uğurlu həlli, kulturologiya və demokratik idarəetmə mədə-
niyyətinin tələbələr və bütün səviyyələrdə məmurlar tərəfindən dərindən öy-
rənilməsinin müasir demokratik dövlətlər üçün
həyati vacibliyini şərtləndi-
rir. Liderlərin, effektiv idarəetmənin nəzəriyyə və praktikasını, dünya mə-
dəniyyəti və sivilizasiyasının tarixi inkişaf təcrübəsini ciddi olaraq bilməsi-
ni nəzərdə tutan demokratik idarəetmə mədəniyyətinə interaktiv öyrədilməsi,
onlar tərəfindən sistemli kulturoloji təfəkkürün mənimsənilməsi müasir ef-
fektiv idarəetmənin mühüm şərtidir. Alimlər zənn edirlər ki, insanı demok-
ratik idarəçilik mədəniyyətinə, lider üçün zəruri olan vərdişlərə yiyələndir-
mədən, rəhbər vəzifəyə qoymaq sosial baxımdan ədalətsiz və mənəviyyat-
sız addımdır. Təlim kurslarını fəaliyyət sahəsinin xarakter və tələblərinə
uyğunlaşdıraraq, ali rəhbər işçilər də daxil olmaqla, bütün səviyyələrdə li-
derlərin hazırlanmasının həyata keçirilməsi zəruridir. Bu zaman yalnız indi-
ki deyil, qarşısını almaq lazım olacaq dəyişikliklər və çağırışları proqnoz-
laşdıraraq, perspektiv tələbləri də nəzərə almaq vacibdir.
Dünya sivilizasiyasının tarixi göstərir ki, maddi rifah istehsalçılarının,
iqtisadiyyatın səmərəli inkişafı və sosial tərəqqi keyfiyyətinin başlıca mən-
bəyi təbii ehtiyatlarda yox, insanın əqli inkişafındadır. Bu, iqtisadiyyatı in-
san kapitalının özəyi olan intellektual mədəniyyətə əsaslanmış Böyük Bri-
taniya, Yaponiya kimi ada dövlətlərinin inkişaf təcrübəsi, həmçinin ABŞ,
Almaniya, İsrail, Honkonq, Sinqapur və bir sıra digər ölkələrin təcrübəsi ilə
təsdiqlənir. Dövlət idarəçiliyi sahəsində də, inkişafın başlıca mənbəyi kimi
intellektual mədəniyyətin əhəmiyyətini həddindən artiq qiymətləndirmək
çətindir. İnkişaf edən ölkələrdə dövlət quruculuğu və müasir idarəetmə mə-
dəniyyəti mərhələsinin əsas xüsusiyyəti onun effektivliyi üçün vəziyyət, və-
zifə hakimliyi deyil, insanın irsi mədəni keyfiyyətləri və intellektual mədə-
niyyəti, elmi əsaslandırılmış biliklərinin üstünlüyü ilə şərtlənən yüksək şəx-
siyyət mədəniyyəti hakimliyidir.
Müasir dünyada elmi biliklərin inkişafı dövlət idarəçiliyi mədəniyyəti
qarşısında yüksək tələblər qoyur. Özündə bəşəriyyətin inkişaf təcrübəsini,
təbiətin dərk edilməsini, yeni kəşfləri, dünya mədəniyyəti və sivilizasiya-
sındakı dialektik dəyişiklikləri əks etdirən əsas uğurlu idarəçilik şərti - uni-
versal kulturoloji biliklərin mənimsənilməsidir. Bunlara - tarix və fəlsəfəni,
təbiyyat və texniki elmləri, innovativ texnologiyaları, siyasət və iqtisadiy-
Fuad Məmmədov
70