Microsoft Word haluk tezw 1
Yüklə 372,99 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- İnsan Monositik Erlihyozu
- İndirekt İmmün Floresan Antikor Yöntemi
13
erken iyileşme dönemi boyunca periferik kanda atipik lenfositoz ve serum transaminazlarında yükselmedir (88). Ölüm veya ciddi komplikasyonlar bildirilmemiştir. Diğer insan erlihyozları: 1996’da Venezuela’dan periferik kan monositleri içinde morulaya sahip olan asemptomatik bir hastanın kanından E. canis benzeri bir ajan izole edilmiştir. Venezuela insan erlihya ajanının 16S rRNA genlerinin E. canis kökenleriyle karşılaştırılması bir veya iki baz farklılığının olduğunu göstermiştir. Asemptomatik insan enfeksiyonları ile bire bir ilişkili olan yeni bir HME dizisi ya da E. canis’in subtipi olduğu düşünülmüştür (89).
önce veterinerlik patojenleri olarak bilinmekteydiler. Veteriner mikrobiyologlar tarafından bu alandaki çalışmalar insanlarda neden oldukları hastalıkların anlaşılmasında ve tanınmasında büyük bir katkı sağlamıştır.
erlihyozu, E. ewingii tarafından oluşturulan granülositik erlihyoz, A. phagocytophilum tarafından oluşturulan granülositik anaplasmoz ve A. platys tarafından oluşturulan köpek siklik trombopenisi dahil Tablo 1’de gösterildiği gibi bazı ajanlar köpeklerde enfeksiyonlara neden olurlar (90-92). Sombalığı zehirlenmesi hastalığı, köpeklerin N. helminthoeca’yı barındıran sombalığı benzeri balıkları yemesinden sonra ortaya çıkan bir hastalık olup, mononükleer hücreleri enfekte eder (91).
Avrupa’nın diğer bölgelerinde görülmesine karşın esas olarak Kuzey California’nın dağlık kesimlerinde görülür (93). İnsanlardaki HGA’ya benzer şekilde atlarda kendini sınırlayan bir hastalığa neden olur (94) ve vektörü I. pacificus keneleridir. Potomac at ateşi etkeni N. risticii olup atlarda ateş ve kolit ile seyreden bir hastalık yapar. Monositleri enfekte eder (95). Enfekte serkaryaları taşıyan böceklerin kazara yenilmesiyle atlara bulaştığı görülür (26,96).
hastalıktır (97). A. marginale etyolojik ajanıdır. Isıran sinekler ve böcekler aracılığı ile de 14
bulaşma meydana gelebilir. Organizmalar eritrositleri enfekte eder ve ciddi anemi, kilo kaybı, düşük ve bazen ölüme neden olabilir. Bu enfeksiyon klinik iyileşmeden sonra bile persistan düşük düzeyde bakteriyemi yapabildiğinden enfekte hayvanlar diğer hayvanlara bulaşmada bir rezervuar haline gelir.
kuşların, A. bacterifera amfibiyanların enfeksiyonlarıyla ilişkilidir. Aegyptianella türleri eritrositleri enfekte eder. Afrika’da miğferli afrika tavuğunu enfekte eden A. botuliformis’in enfekte Amblyomma cinsi kenelerin ısırması yoluyla bulaştığı görülür (22). Gen sekansları temel alındığında Anaplasma spp. ile en yakın ilişkili olan A. pullorum’dur.
endotelyal hücrelerini enfekte eder. Amblyomma türü kene vektörleriyle bulaşır. Hastalık ruminantlarda yüksek oranda ölüme neden olur. Sıklıkla Sahra-altı Afrika’da ve Atlantik ve Hint Okyanusları’nın ve Karayib Denizi’nin adalarında görülür (98).
Patogenezle ilgili yeterli bilgi yoktur. Daha çok kemik iliğindeki myeloid prekürsörleri etkiler (18). Deriden giren mikroorganizma kan ve lenfatikler ile yayılır ve nötrofillerin %1- 2’sini enfekte eder. Nötrofillere bağlanma fukolize P-selektin gikoprotein ligand-1’e olur (8). Bu olgun nötrofillerde ve indiferansiye HL-60 hücrelerinde bol olmasına karşın makrofajlarda yoktur. Bu nedenle mikroorganizma makrofajlara bağlanamaz (38). Hücre içinde morula denilen inklüzyon benzeri yapıda çoğalır. Endotel gibi farklı hücrelerde de görülebilir. Nötrofil aderens, emigrasyon ve öldürme gücünü azaltır. Antikor üretimini azaltır. Lenfosit mitogenezini azaltır. Ancak bunları nasıl yaptığı tam olarak bilinmemektedir. Sonuçta konak savunması baskılanır, fırsatçı viral ve fungal enfeksiyonlar oluşur (18).
Deriden giren mikroorganizma kan yolu ile yayılır. Monosit ve makrofajlara bağlanma dış membran proteinleri ile olabilir (18). Bağlanma sonrası protein kinaz A aktivasyonu sonucu 15
monosit-makrofaj aktivasyonu bozulur, böylece konak stoplazmasında yaşama şansı bulur. Hastalardaki sitopeni nedeni; kemik iliği depresyonundan ziyade, sekestrasyon, tüketim ve yıkımdır. Enfekte monosit azdır bu nedenle lizis lökopeni nedeni olarak önemsizdir (38). Karaciğer, lenfnodu, kemikiliği, dalak, akciğer, böbrek ve beyin omurilik sıvısındaki makrofajlar etkilenir. Organlarda; perivasküler lenfohistiyositik infiltrasyon, karaciğer, lenfnodu, kemik iliğinde hemofagositoz, İnterstisyel pnömoni, pulmoner hemoraji, lenfnodu, dalak ve karaciğerde fokal nekroz görülür. En sık kemik iliği bulgusu, kemik iliğinde granülomdur. Tüm bunların organizmaya karşı makrofaj reaksiyon göstergeleri olduğu düşünülür (18). Erlihyozlardaki hematolojik değişiklikler ve klinik bulgular; muhtemelen sitokin salınımına bağlıdır. Çünkü kan ve dokularda etken mikroorganizma çok az sayıda bulunur (38). Erlihyozda bağışıklık ve iyileşmeyi sağlayan mekanizma T-hücre aracılıklı immünite ve INF γ sekresyonudur (18,99).
Ateş, lökopeni, trombositopeni ve serum transaminazlarında yükselme ile gelen ve hikayesinde kene ısırığı bulunan olgularda epidemiyolojik faktörlerde göz önüne alınarak kene ile bulaşan hastalıklar ve erlihyoz düşünülmelidir (38).
Periferik kan, kemik iliği ve BOS’ta lökositlerdeki morula formunun görüntülenmesi karekteristiktir (38). Fakat bu inklüzyonlar nadir saptanmaktadır. Hastaların %60’ında ilk hafta akut ateşli dönem içinde nötrofillerde morula görülebilir (1,37). Spesifikliği yüksektir ancak duyarlı değildir. Deneyim gerektirir. Dohle cisimleri ve toksik granülasyon yanlış pozitif olarak değerlendirmelere neden olabilir (4,37).
Günümüzde tanı için en sık kullanılan ve en duyarlı yöntem, enfekte hücrelerden elde edilen antijen kullanılarak yapılan IFA yöntemidir (38). Tanı için akut dönem ve konvelesan dönem serum örneklerinde antikor titreleri arasında en az 4 kat artış gösterilmeli veya en az 1/80 titrede antikor saptanmalıdır (1,2). Bu yöntem, E. canis enfeksiyonlarında altın standarttır. İn vitro üretilen standart E. canis ve E. chaffeensis kökenleri antijen olarak kullanılır. Mikroorganizma ile şu an veya geçmişte
Yüklə 372,99 Kb. Dostları ilə paylaş:
|