482
Q.Müzəffərov isə qeyd etmişdi ki, türklər gərək rusların zülmü altında olan öz
qardaşlarını azad etsinlər. Biz azərbaycanlıların böyüyü Türkiyədə olan
M.Ə.Rəsulzadədir. O, bizi azad edəcək. Türklər məğlub edilməzxalqdır və gələcək
onlara məxsusdur (65). Göründüyü kimi, Sovet təhlükəsizlik orqanlarının çoxsaylı
arayışları M.Tezelin xatirələrində azərbaycanlıların Türkiyəyə münasibətdə öz
rəğbətini saxladığı haqqında qeyd etdiyi fikri təsdiq edirdi.
1949-cu ilin dekabr ayının 24-də Xalq Cümhuriyyətçi partiyanın Sivas vilayət
konfransında çıxış edən xarici işlər naziri öz çıxışında bütövlükdə 1949-cu ildə
beynəlxalq vəziyyətə və ölkənin xarici siyasətinə yekun vurdu. O, dünyada gedən
prosesləri dəyərləndirərək dedi ki, xalqlar müharibə qorxusu altında yaşayırlar.
N.Sadak həmin dövrdə beynəlxalq vəziyyətin qeyri-müəyyənliyini ilk növbədə
Sovet İttifaqı tərəfindən gələn xarici təhlükə ilə əlaqələndirirdi. O deyirdi: bu
qeyri-müəyyənlik bizə böyük ziyan vurur. Məsələ bundadır ki, biz təhlükələrlə
əhatə olunmuşuq. Təzyiq və təhdidlər başlıca olaraq bizim əleyhimizə
toplanmışdır. N.Sadak sonra Sovet İttifaqını nəzərdə tutaraq Türkiyə əleyhinə
aparılan "məlum təbliğat" üzərində geniş dayandı. Moskvaya göndərdiyi geniş
məlumatda Ankaradakı Sovet səfirliyi Türkiyə hakim dairələrinin antisovet
təbliğatdan türk xalqının diqqətini hazırkı ağır vəziyyətdən yayındırmaq üçün bir
vasitə kimi istifadə etdiklərini yazırdı (66).
Türkiyə siyasi dairələrinin fikrincə, Sovetlərin Türkiyəyə qarşı apardığı
təbliğat kampaniyası 1950-ci ilin əvvəllərində bir sıra istiqamətləri əhatə edirdi.
İlk növbədə Sovetlər amerikanlardan imperialist düzəldərək iddia edirdilər ki,
Türkiyənin müstəqilliyi Sem dayı tərəfindən tapdalanır; ikincisi, Türkiyənin
görkəmli xadimləri hörmətdən salınır və türklərin müqəddəs saydığı nə varsa
hamısının üstünə ləkə atılır; üçüncüsü, bütün türk vətəndaşlarının arasında
narazılıq yaradılır və fəhlələr qızışdırılır; dördüncüsü, türk inqilabı mürtəce
hərəkat kimi təsvir olunur; beşincisi, böyük Atatürkün adından, onun ayrı-ayrı
deyimlərindən Sovetlər öz məqsədləri üçün istifadə edirlər. Ankaradakı Sovet
səfirliyinin dəyərləndirməsinə görə Türkiyə 1950-ci illərin əvvəllərində ABŞ
tərəfindən göstərilən hərbi, siyasi, iqtisadi və diplomatik yardım nəticəsində
Aralıq dənizi rayonunda, Yaxın və Orta Şərqdə Birləşmiş Ştatların ən güclü
müttəfiqinə çevrilmişdi. Dövlət naziri Cemal Sait Barlasın məlumatına görə
Türkiyə Marşall planı üzrə ABŞ-dan 1948-1949-cu illərdə 49 milyon 700 min
dollar, 1949-1950-ci illərdə isə 114 milyon 300 min dollar, ümumilikdə iki il
ərzində 164 milyon dollar yardım almışdı. Sovet səfirliyinin fikrincə, bu yardımlar
Birləşmiş Ştatlara imkan vermişdi ki, Yaxın və Orta Şərqdə öz siyasətini həyata
keçirmək üçün Türkiyədən istifadə etsin. Hətta Sovet diplomatik işçiləri belə
hesab edirdilər ki, ABŞ Türkiyə vasitəsi ilə Britaniyanı Yaxın və Orta Şərq
regionundan sıxışdırıb çıxarmaq istəyir.
483
Moskvaya göndərilən geniş icmalda qeyd edilirdi ki, Yaxın və Orta Şərqdə ingilis
və amerikanlar arasında olan ziddiyyətlərdən türklər öz maraqları üçün istifadə
edəcək, Amerika və ingilis planları arasında əsasən Dövlət Departamentinin
mövqeyinə istiqamətlənmiş manevr edən siyasət yeridəcəklər. 1950-ci ilin yanvar
ayının 31-də 1948-ci il "Amerika-türk iqtisadi əməkdaşlıq" sazişinə əlavə olaraq
Birləşmiş Ştatlarla Türkiyə arasında protokol imzalandı. Protokolda deyilirdi ki,
1950-ci ildə ABŞ Türkiyəyə 199 milyon dollar faizsiz kredit ayıracaqdır (67).
Amerika-Türkiyə iqtisadi əməkdaşlıq sazişinə əlavə olaraq imzalanmış
protokolun Millət Məclisində müzakirəsi və ümumilikdə beynəlxalq vəziyyətin
dəyərləndirilməsi ilə bağlı məsələlərdə artıq ölkədə güclü siyasi qüvvəyə çevrilmiş
Demokrat partiyasının fikirləri iqtidar nümayəndələri ilə üst-üstə düşürdü. 1950-ci
ilin fevral ayının 16-da Məclisin iclasında çıxış edən Demokrat partiyasının
rəhbərlərindən biri F.Köprülü qeyd edirdi ki, Türkiyə ən sonuncu və ən təhlükəli
imperializmlə üz-üzə dayanmışdır. Beşinci dəstənin mənfur təbliğatının təsirinə
düşmüş bir sıra bədbəxt adamlar görmək və anlamaq imkanını itirərək fikirləşirlər
ki, ölkəni sabahkı müharibə təhlükəsindən Rusiya ilə dostluq siyasəti yeritmək
yolu ilə qurtarmaq olar. Bunlar tarixin dərslərini başa düşməyən ya laqeyd, ya da
ağılsız adamlardır. Türk milləti belə baxışların təhlükəli olduğunu və rus
imperializminin əsl məqsədini yaxşı anlayır. Ona görə o, bu gün yeritdiyimiz
xarici siyasətin tərəfdarıdır (68). Eyni mövqeyi 1950-ci ilin mart ayında ölkəni
gəzərkən prezident İ.İnönü də bəyan etmişdi. O qeyd edirdi ki, biz ədalətsiz
tələblərin və ərazilərimizi qoparmağa cəhd edənlərin qarşısında dayanmışıq. Biz
görürük ki, vətənimiz böyük təhlükə qarşısındadır. Bunu bir dəqiqə də olsun bizim
vətəndaşlarımız unutmamalıdırlar (69).
1950-ci ilin aprel ayının 20-də İstanbulda keçirilən türk-amerikan hərbi
konfransının gündəliyində duran başlıca məsələ də məhz ölkənin üzləşdiyi
təhlükəyə müqavimət göstərməyin yolları və formaları haqqında idi. Konfransa
Türkiyənin yüksək rütbəli hərbçiləri və Türkiyədəki Amerika hərbi missiyasının
üzvləri qatılmışdılar. Konfransın əsas məqsədi Türkiyəyə Sovetlər tərəfindəın
hücum olacağı təqdirdə ölkənin hava, quru qüvvələri və hərbi donanmasının
fəaliyyətini əlaqələndirmək, silahlı qüvvələrin hər üç növünün düşmənə qarşı
effektli müqavimətini təşkil etmək idi. Buna görə də Sovet səfirliyinin əməkdaşı
E.Revinin hazırladığı arayışda göstərilirdi ki, amerikanlar Türkiyəyə böyük strateji
əhəmiyyət verirlər. Bunun təsdiqi kimi E.Revin Amerika quru qoşunları Baş
qərargahının rəisi general Kolinsin Qahirədə yaydığı bəyanatı misal gətirirdi.
General Kolins demişdi ki, ABŞ müdafiə sahəsində birinci dərəcəli əhəmiyyət
kəsb edən bütün mənbələri səfərbər edir. Müdafiənin başlıca sərhədləri Qərbi
Avropa, Türkiyə, Yunanıstan və İrakdan keçir (70).