Ihyou ulumid-din (Din ilmlarini jonlantirish) – Ilm kitobi. Abu Homid al-G’azzoliy
www.ziyouz.com kutubxonasi
93
yuklamagan bo‘lsa, uning e’tiqodiga shubhalar solish to‘g‘ri emas.
Balki ularni xoli
qoldirish lozim. Chunki unga zohirning ta’villari zikr qilinsa, undan avomlik zanjiri
yechiladi, lekin xoslarning qalbiga bog‘lanishga ham muyassar bo‘lmaydi. U bilan
gunohlar o‘rtasidagi to‘siq yo‘qoladi hamda o‘zini ham, boshqalarni ham,
halokatga
yetaklovchi sarkash shaytonga aylanadi. Shuning uchun avom odamlar bilan ilmning
nozik haqiqatlariga sho‘ng‘imaslik lozim. Balki ularga ibodatlarni o‘rgatish, qilayotgan
kasblarida ishonchli odam bo‘lishlarini ta’lim berish, Qur’onda aytilganidek, ularning
qalblarini jannatga rag‘bat va jahannamdan qo‘rquv bilan to‘ldirish,
ularda shubha
uyg‘otmaslik lozimdir. Chunki gohida shubha qalbda o‘rnashib qoladi va uni hal etish
juda mushkul bo‘ladi. Natijada baxtsizlik va halokatga uchraydi.
Umuman olganda, avom uchun bahs eshigini ochmaslik darkor. Chunki (bu bilan)
xalqning hayotini va xoslar tirikchiligining davomiyligiga sabab bo‘lgan san’at (kasb)lari
e’tiborsiz qolib ketadi.
Sakkizinchi vazifa: Muallim ilmiga amal qiluvchi bo‘lmog‘i lozimki, fe’li so‘zini yolg‘onga
chiqarmasin. Chunki ilm basirat (qalb ko‘zi) bilan, amal esa, ko‘z bilan bilinadi. Ko‘z bilan
ko‘ruvchilar esa, juda ko‘pdir.
Qachonki, amal ilmga xilof bo‘lsa, rushdu hidoyatga mone’lik qiladi. Har kim o‘zi bir
narsani yeb turib, odamlarga: «Buni yemanglar», desa, ushbu so‘zi zahar kabi bo‘ladi va
odamlar uni masxaralay boshlaydi, unga tuhmat qiladi. Qaytarilgan
ishga qiziqishlari
ortib: «Bu ish eng shirin va eng lazzatli narsa bo‘lmaganida, o‘zi o‘sha ishni qilmas edi»,
deydi.
Murshid ¬ muallimning shogirdlar oldidagi mavqe’i qolipning loyga yoki daraxtning
soyaga nisbati kabidir. Qolip bo‘lmasa, loydan qanday foydalanish mumkin, daraxt
qiyshiq bo‘lsa, soya qachon to‘g‘ri bo‘ladi? Bu haqda shunday she’r aytilgan:
Qilib turgan ishingni boshqalarga etma man’,
O‘zing uchun katta or, agarchi shunday qilsang.
Alloh taolo marhamat qilib aytadi:
«Odamlarni yaxshilikka buyurasizlar-u, o‘zlaringizni unutasizlarmi?» (Baqara
surasi, 44-oyat).
Shuning uchun olimning gunoh qilgandagi yuki johilning yukidan ko‘proq bo‘ladi. Zero,
uning yo‘ldan toyishi bilan ko‘plab odamlar ham toyiladilar va unga ergashib ketadilar.
Kimki yomon bir odatni joriy qilsa, unga o‘sha ishning gunohi va uni qilgan barcha
odamlarning gunohi yoziladi. Shuning uchun Hazrati Ali (r.a.): «Mening belimni ikki toifa
sindirdi: ilmga amal qilmagan olim va ibodatga sho‘ng‘igan johil. Chunki johil odamlarni
ibodati
bilan aldaydi, olim esa ilmiga amal qilmaslik bilan», deganlar.
Alloh bilguvchiroqdir.
Ihyou ulumid-din (Din ilmlarini jonlantirish) – Ilm kitobi. Abu Homid al-G’azzoliy
www.ziyouz.com kutubxonasi
94
Oltinchi bob
Ilmning ofatlari hamda oxirat olimlari va yomon olimlarning alomatlari
Ilm va ulamo fazilati borasida vorid bo‘lgan oyat va hadislarni zikr qilib o‘tdik. Yomon
olimlar haqida ham qo‘rqinchli xabarlar kelganki, ularning qiyomat kunida eng og‘ir
azobga duchor bo‘lishlariga dalolat qiladi. Navbatdagi muhim vazifalardan biri dunyo
olimlari va oxirat olimlari o‘rtasini ajratuvchi alomatlarni yaxshi bilib olishdir.
Dunyo olimlari deganda ilmdan maqsadlari dunyo bilan ne’matlanish hamda dunyo
ahllari oldida obro‘ va maqomga erishish bo‘lgan yomon olimlarni nazarda tutdik. Zero,
Rasululloh (sollallohu alayhi vasallam): «Odamlarning qiyomat kunida eng og‘ir
azoblanadigani Alloh taolo ilmidan o‘ziga manfaat bermagan olimdir», deganlar.
Yana aytadilar: «Hech bir kishi ilmiga amal qilmagunicha olim bo‘lolmaydi».
136
Yana marhamat qiladilar: «Ilm ikki xildir: Tildagi ilm, u
maxluqotlariga qarshi Alloh
taoloning hujjatidir. Qalbdagi ilm, bu manfaatli ilmdir».
137
136. Ibn Hibbon va Bayhaqiylar Abu Dardodan mavquf holda rivoyat qilishgan.
137. Termiziy va Ibn Abdulbar mursal holda, sahih isnod ila rivoyat qilishgan.
Yana shunday deydilar: «Oxir zamonda johil obidlar va fosiq olimlar paydo bo‘ladi».138
Yana aytadilar: «Olimlarni lol qoldirish, esi pastlar bilan munozara qilish va odamlarning
nazarini o‘zingga jalb qilish uchun ilm o‘rganma. Kim shunday qilsa, joyi
jahannamdadir».
139
Yana aytadilar: «Kim o‘zidagi
ilmni yashirsa, Alloh taolo uni olovdan bo‘lgan yugan bilan
yuganlaydi».
Yana: «Sizlar uchun Dajjoldan ko‘ra boshqa birisidan qo‘rqaman», deganlarida,
sahobalar: «U kim?» deb so‘rashdi. Rasululloh (sollallohu alayhi vasallam): «Zalolatga
boshlovchi peshvolar (olimlar)»,
140
dedilar.
Yana aytganlarki: «Kimning ilmi ziyodalashsa-yu, hidoyati ziyodalashmasa, faqat
Allohdan
uzoqlashadi, xolos».
141
138. Hokim Anasdan (r.a.) rivoyat qilgan, zaif.
139. Ibn Moja Jobirdan (r.a.) sahih isnod ila rivoyat qilgan.
140. Imom Ahmad Abu Zarrdan (r.a.) yaxshi isnodila rivoyat qilgan.
141. Abu Mansur Daylamiy «Musnadul firdavs» kitobida Alidan (r.a.) zaif isnod ila rivoyat qilgan.
Iso (a.s.) shunday degan ekanlar: «O‘zingiz yo‘l qidirganlar bilan turganingiz holda,
qachongacha to‘g‘ri yo‘lni ko‘rsatasizlar?»
Mazkur va boshqa ko‘plab xabarlar ilmning xatarlari buyukligiga dalolat qiladi. Demak,
olim yo abadiy halokatga, yo abadiy saodatga duch keluvchidir. Agar inson ilmga
sho‘ng‘ish bilan saodat topa olmagan bo‘lsa, salomatlikdan mahrum bo‘ladi.
Bu mavzuda hikmatli so‘zlar ham juda ko‘p. Jumladan, Hazrati Umar (r.a.): «Bu ummat