84
bildirilirdi. Mənbədə göstərilir ki, 1783-cü il noyabrın 9-da Hü-
seynəli xan qəflətən xəstələnərək vəfat etdi. Onun cənazəsi Bağdada
aparılaraq orada dəfn edildi (Ola bilsin ki, xanın öz vəsiyyətinə görə
– E. Q.) (90, 274; 4, 342). Bəzi sənəddə xanın oktyabrın 25-də gecə
saat 5-də vəfat etdiyi göstərilir (48, 113-114; 4, 341). Əgər
Hüseynəli xanın oktyabrın axırı-noyabrın əvvəllərində İrəvana gəl-
miş qraf Apraksinlə görüşdüyünü nəzərə alsaq, onda onun noyabrın
9-da vəfat etdiyini qəbul edə bilərik.
Beləliklə, Hüseynəli xan hakimiyyətdə olduğu müddətdə
İrəvan xanlığının müstəqilliyini qorumağa çalışmış, hər cür təzyiq-
lərə və müdaxilələrə qarşı mübarizə aparmışdı. O, bu yolda balans-
laşdırma siyasəti yeridərək, bölgə uğrunda Rusiya-Osmanlı rəqbə-
tindən də səmərəli istifadə edə bilmişdi.
2.2. İrəvan xanlığı Qulaməli xanın hakimiyyəti
dövründə
Hüseynəli xanın qəflətən ölümü İrəvanda böyük çaxnaşma
yaratmışdı. Onun dəfnindən istifadə edən bir dəstə şəxs hakimiyyəti
ələ keçirməyə cəhd etdi. Qeyd etmək lazımdır ki, İrəvan hakiminin
vəfatından sonra onun bir neçə oğlu qalmışdı. Osmanlı sənədində
göstərilir ki, Hüseynəli xanın 15 yaşlı oğlu Qulaməli atasının dəfni
ilə məşğul olarkən yerli əyanlardan Usmi bəy tərəfdarları ilə üsyan
qaldıraraq İrəvan qalasını ələ keçirmişdi (72, 74). Lakin mərhum
Hüseynəli xana sadiq olan qüvvələrin təzyiqi nəticəsində hakimiy-
yəti qeyri-qanuni zəbt etmək istəyən qüvvələr geri çəkilməyə
məcbur olmuşdu. Həmin qüvvələrin II İrakliyə ayrı-ayrı vaxtlarda
göndərdiyi iki məktub da bunu bir daha sübut edir. Bu məktublar
varis məsələsində İrəvanın daxili işlərinə qarışmamaq üçün çara bir
xəbərdarlıq idi. Birinci məktubda irəvanlılar mərhum xana sadiq
olacaqlarını, onun övladlarından başqa birisinə itaət etməyəcək-
lərini, yalnız taxt-tacda onun varislərindən birinə sədaqətli
olacaqlarına and içəcəklərini bildirmişdilər (48, 57-58). İkinci
85
məktub isə 158 nəfərin imzası ilə yazılmışdı. Bu məktubda isə
İrəvan ağsaqqalları Qulaməli xanın namizədliyini dəstəklədiklərini
göstərmişdi. Məktubda Hüseynəli xanın xəstəlikdən ölməsindən,
İrəvanda baş verən qarışıqlıqdan bəhs edilir və II İrakliyə Qulam-
əlinin xan seçilməsinə dəstək verməsi xahiş olunurdu. Məktubun
sonunda deyilirdi: «…ali həzrət, vəlinemətin daima kölgə salan
qüdrətindən xahiş olunur ki, özünüzün cənnətməkan Hüseynəli xana
bəslədiyiniz məhəbbət, mehribanlıqla əlaqədar olaraq bu vilayətin
arzusuna müvafiq Çuxursəd, İrəvan hökmranlığı fərmanını
mərhumun ali şöhrətli böyük oğlunun adına bəxşiş və ehsan
edəsiniz. Eyni zamanda Çuxursəd, İrəvan əhalisi adına mərhumun
oğluna tabe olması və itaət etməsi haqqında yenidən fərman
verilməsi xahiş olunur» (48, 113-114; 4, 341; 250, 110).
Əslində II İrakliyə göndərilən bu məktublar formal xarakter
daşıyırdı. Çünki hər iki məktubun məzmunundan görünür ki, xan
ailəsinə sadiq olan qüvvələr yalnız onun varislərinə itaət edəcəyini
qəti bildirmiş və Tiflis sarayına nümayəndə heyəti göndərməmişdən
qabaq Qulaməlinin namizədliyini dəstəkləyərək hakimiyyətə
gətirmişdilər. Yuxarıda göstərilən müqaviləyə əsasən Hüseynəli
xandan sonra onun hakimiyyətə gələn hər hansı varisi II İrakli
tərəfindən təsdiq edilməli idi. Lakin xana sadiq olan qüvvələrin II
İrakliyə bu məqsədlə müraciət etməsi çox güman ki, Hüseynəli
xanın vəfatından sonra İrəvanda qarışıqlıq düşməsindən və bundan
istifadə edərək Kartli-Kaxetiya çarının müdaxiləsindən ehtiyat
etmələri idi. İrəvan əhalisinin mərhum xanın böyük oğlu Qulaməlini
dəstəklədiklərini görən II İrakli onların iradəsi ilə razılaşmağa
məcbur olmuşdu. Məhz bu səbəbdən o, kürəkəni Baqrationu
fərmanla, qiymətli hədiyyələrlə İrəvana göndərərək, Qulaməlini xan
kimi tanıdığını bildirmişdi (4, 342; 472, 5; 499, 164; 35, 69).
Qulaməli xanın (1783-1784) səkkiz aylıq hakimiyyəti İrəvan
xanlığının ən ziddiyyətli dövrlərindəndir. Onun hakimiyyəti
dövründə xanlıqda öz mövqeyini möhkəmləndirmək üçün Osmanlı
dövləti ilə Rusiya qüvvələri arasında gizli mübarizə gedirdi.
Qulaməli xanın çox gənc və təcrübəsiz olmasından istifadə edən bu
86
iki dövlət İrəvan hakimini öz tərəfinə çəkməyə çalışırdı. Əgər
Hüseynəli xan hər iki tərəf arasında bitərəf mövqe tuturdusa,
Qulaməli xanın dövründə İrəvan xanlığı Osmanlı dövləti ilə daha da
yaxınlaşdı. Bu dövrdə Cənubi Qafqazda Osmanlı təbliğatı daha da
güclənmişdi. Xanın cavan və təcrübəsiz olmasını nəzərə alan bəzi
Osmanlı paşaları II İraklinin İrəvanı ələ keçirəcəyindən narahat
olaraq onunla sıx əlaqə saxlayırdılar. Atasının ölümü ilə əlaqədar
olaraq başsalığına gəlmiş Ahalsıq, Ərzurum, Qars və Bəyazid
paşalıqlarının nümayəndələri fürsətdən istifadə edərək Qulaməli
xanla danışıqlar aparırdılar (3, 285).
Digər tərəfdən, Osmanlı sarayı müxtəlif hədiyyə və məktub-
larla öz emissarlarını Azərbaycana və Dağıstana göndərməkdə
davam edirdi. 1783-cü ilin sonu-1784-cü ilin əvvəllərində Xəlil
Əfəndinin başçılığı ilə bir Osmanlı nümayəndəliyi gizli olaraq
Cənubi Qafqaza gəlmişdi (250, 147-148; 247, 203). Xəlil Əfəndi
İrəvanda da olmuşdu. Onun Qulaməli xanla danışıqları müsbət
nəticə vermişdi. Qulaməli xan Çıldır valisi Salman paşaya yazdığı
məktubda osmanlılarla həmrəy olduğunu bildirərək, Azərbaycanda
baş verən hadisələr barədə ona qiymətli məlumat göndərmişdi.
Məktubdan görünür ki, sultan Qulaməli xanı öz tərəfinə çəkmək
üçün onu mir-e-miran (?) vəzifəsi ilə təltif etmiş, eyni zamanda
Osmanlı paşalarına zəruri vaxtlarda ona hərtərəfli yardım
göstərmələri haqqında əmr verilmişdi (48, 68-69).
Beləliklə, Osmanlı təbliğatı nəticəsində Qulaməli xanın
II İrakliyə münasibəti dəyişdi. Rusiyanın Tiflis sarayındakı nüma-
yəndəsi S.D.Burnaşov P.S.Potyomkinə yazırdı ki, «İrəvan xanlığın-
dan gələn məlumata əsasən, Qulaməli xanın çara olan münasibəti
birdən-birə dəyişmiş və indi o, türklərə meyl edir» (3, 15). Daha
sonra o, 1784-cü il 9 fevral tarixli məktubunda həyacanla «Xanlar
birləşib bir istiqamətdən, osmanlılar isə digər istiqamətdən İrakli
üzərinə hücuma keçmək fikrindədirlər. İrakli isə əks tədbirlər
görməlidir. Çünki İrəvan xanı cavan və təcrübəsiz olduğu üçün
ondan hər şey gözləmək olar» qeyd edirdi (3, 17).
Dostları ilə paylaş: |