80
həmməd xan Qacarın hərəkətləri barədə məlumat Sis-
yanova çatan kimi o, hiyləyə əl atdı. Xəbərdarlıq etmə-
dən Dərkə yolundan İran ordularının üzərinə hücuma
keçdi, yenidən döyüş başlandı. Bu arada İran ordusu-
nun tərkibində olan Şəmsəddinli və Qazax süvariləri-
nin bir qismi qiyama qalxdı və əhalini qarət etməyə
başladı. İran ordusunun komandanlığı vəziyyəti belə
görüncə geri çəkildi. Qarşısında maneə görməyən Sis-
yanov İrəvana daxil oldu və şəhər məscidini qərargaha
çevirib, oradan topları istehkamlara yönəltdi; onunla
Məhəmməd xan Qacar arasında qızğın döyüş başladı.
Şəhərin müsəlman əhalisi bu qeyri-bərabər döyüş-
də bütün vasitələrlə işğalçılara nifrətini göstərdi. Bu
dövrü tədqiq edən Jan Yunir yazır: "İrəvan şəhərinin
came məscidi qərb tərəfdə idi. Ayrı-ayrı məzhəblərin
nümayəndələrinin qarışıq yaşadığı bütün şərq şəhərlə-
rində came məscidi müsəlmanların çoxluq təşkil etdiyi
ərazidə tikilirdi. Şəhərin qərbində də demək olar ki,
əhalinin hamısı müsəlman idi.
Dalov İrəvanın qərbinə daxil olandan sonra söz
verdi ki, müsəlmanlara dini nöqteyi-nəzərdən problem
yaratmayacaq və hər bir müsəlman öz şəri borcunu
sərbəst yerinə yetirə biləcək. Torpaqlarının Dalov
tərəfindən işğal edilməsindən qəzəblənən yerli əhali
heyıflərını azan vermək yolu ilə çıxırdılar. Səhər tez-
dən, günorta vaxtı və qürub çağı İrəvan kişilərinin bö-
yük əksəriyyəti şəhərin qərbində azan verir və şərq tə-
rəfdəki müsəlmanlar da onlara qoşulurdu. Əlahəzrətin
(şəhərin hakimi və Abbas Mirzə nəzərdə tutulur) bu
məsələdən xəbəri yox idi. Çünki o, İrəvan mühasirəyə
alınmazdan və Dalov şəhərə girməzdən qabaq oradan
getmişdi. Bir də eşitdi ki, şəhərin qərbində və şərqində
insanlar azan verməyə başlayıb, heyrətləndi. Əlahəzrət
81
gördü ki, heç kim onlara mane olmur. Dalovun
keşikçiləri sanki onları eşitmir. O da azanın ahəngini
tutmağa başladı, lakin azan vermək əvəzinə üzünü
şəhərin qərbinə tutub Məhəmməd xana müraciətlə dedi
ki, Abbas Mirzə ona kömək göndərir. Sabah gecə
həmin qüvvə hücuma keçəcək. Abbas Mirzə əlavə etdi
ki, keşikçibaşı Məhəmmədhüseyn xanın komandanlığı
ilə onun əsgərləri hücuma başlarkən o da həmlə etsin.
İrəvan döyüşü müsəlmanların rus ordusu ilə mü-
haribəsində unudulmaz səhifələrdən biri olub. Həmin
gecə İrəvanın müdafiəçiləri çar zabit və əsgərlərini çox
ağır hala saldılar. Müsəlman ölkələrində müqəddəs
yerlərin bəst yeri olduğunu bilən ruslar qaçıb şəhər
məscidinə doluşaraq aman istədilər. Şəhərin müdafiə-
çiləri səhərə qədər döyüşdülər. Şəhərin keçid və yolları
rus əsgərlərinin meyitləri ilə örtülmüşdü, bütün arxlar
ərğuvan kimi qızarmış, sanki torpağın üstünü lalələrlə
rəngləmişdilər. Dalov müharibənin davam edəcəyi
təqdirdə sonuncu əsgərinin də məhv olacağını görüb
geri çəkildi".
1
Bütün bu döyüşlərdə ermənilərə etimad göstəril-
mədi, çünki onlar ruslarla yaxınlaşmağa fürsət ax-
tarırdılar. Səid Nəfisi bu barədə yazır: "Həmin günün
səhəri şəhərin hakimi Məhəmməd xan Qacar dedi ki,
qalanın keşikçiləri ermənilərdir, qorxuram ki, onlar öz
dindaşları ilə birləşsinlər və qalanı təslim etsinlər. Fətəli
şah bir qrup əsgər göndərdi ki, gedib qalanı tutsunlar".
2
Müharibələrin ikinci dövründə ermənilər ruslarla
yaxın əməkdaşlıq etdilər. Bu xəyanətlərin bəzilərini
qeyd etmək yernə düşər. Səid Həfisi yazır: "Hicri-qə-
1
Jan Yunir. Delavəran-e qomnam-e İran dər cəngha-ye İran və
Rusiye. Tərcümə edən: Zəbihulla Mənsuri, səh.588
2
Səid Nəfisi. Tarix-e ectemai-ye siyasi-ye İran. I cild. səh.244
82
məri tarixi ilə 1242-ci ilin ramazan ayında (1828-ci ilin
25 aprelində) Benkedarov bir gecə əvvəl şah ordu-
sunun tərk etdiyi Eçmiədzin kilsəsini maneəsiz işğal
etdi. Orada dörd yüz nəfərlik şah qornizonu var idi.
Onlar köçəndə azuqə və erməni keşişlərini də özləri ilə
aparmışdılar. Bir qrup müsəlman süvarisi İrəvan sərda-
rı Hüseyn xanın qardaşı Həsən xan Sarı Aslanın ko-
mandanlığı ilə Sərdarabad, Eçmiədzin və İrəvan ara-
sındakı çöldə ordu düşərgəsi qurmuşdu. Sərdarabad
Hüseyn xan Sərdar tərəfindən İrəvan yolunun üstündə
qurulmuş qala idi və onun işğalı İrəvanın itirilməsi
demək idi. İrəvan şəhərinin zəbt edilməsi isə şah
ordusuna ən ağır zərbə ola bilərdi.
Ermənilərin katolikosu Nerses rus orduları ilə bir-
likdə Eçmiədzinə daxil oldu. Onun çox böyük nüfuzu
vardı. O, ermənilərin bir qrupunu silahlandırdı, azuqə
topladı və şah ordusunun vəziyyəti barədə məlumat
əldə etdi".
1
Xanək Eşqi yazır: "...Zaqafqaziyanın Rusiyaya bir-
ləşdirilməsinin ciddi tərəfdarları olan erməni ruha-
niləri, mülkədarları, kapitalistləri Rusiyanın diqqətini
öz tərəflərinə çəkmək üçün müxtəlif vasitələr fikir-
ləşirdilər”.
XIX əsrin ikinci yarısında Yosef Amin, Movses
Banqramyan, Şahembryan və digər şəxslər erməniləri
Rusiyaya yaxınlaşdırmaq üçün ciddi səy göstərirdilər.
Miladi tarixi ilə 1896-cı ildə, Rusiya ilə Osmanlı
arasında müharibə getdiyi bir vaxtda fəal ermənilərdən
ibarət "Xarici İşlər üzrə Təhqiqat Cəmiyyəti" adlı cə-
miyyət təşkil olundu. Həmin cəmiyyətin keçirdiyi
1
Səid Nəfisi. Tarix-e ectemai-ye siyasi-ye İran. II cild, səh.135
Dostları ilə paylaş: |