51
nöqtələrdən biri olacaqdır. Bu sərhədlər məhz spesifik şeyin ola biləcəyi vəziyyətlərini
olmayacaq vəziyyətlərdən dəqiq ayırır. Hər şeyin -. Insanın, cismin, qurğunun taleyi –
məhz belə konkret enli xətt formasında yaranışdan var və hələ gələcək gəlmədən gələcəyə
uzanmış xətdir. Lakin zaman yaxınlaşdıqca bu xətt nazilməyə başlayır və İndi baş
verdikdə artıq bu, xəttin eni içərisində bir nöqtə olur. Beləliklə keçmiş artıq enli xəttdən
qalmış nazik, lakin yaxından baxdıqda ziq-zaqa oxşar, uzaqdan baxdıqda isə nazik xəttə
oxşayır. Bu hadisə cəhrədə yunun əyrilməsinə çox oxşayır- yun topası qeyri - müəyyən
hədsiz varianları olan (lakin sayıla bilən) gələcəkdir. lakin zamanla bu yun nazilir və
nazik xəttə - ipə çevrilir – konkret tale xətti yaradır. Zaman nə qədər uzaq
gələcəkdədirsə, xətt o qədər qalındır. Nəzəri olaraq dəyişiliklər, şeyin öz iştirakı ilə
qanunauyğun şəkildə müəyyən istiqamətə ( hər dövrdə istiqamətlər dəyişilir) gedirsə,
demək, həmin şeyin şüurlu fəaliyətilə lazımı gələcək - tale qurmaq olar. Taleni həm elmi
analiz yolu ilə, həm intuisiya yolu ilə demək mümkündür. Tale anlayışından və taleni
demək imkanlarından bir çox adamlar biznes qurmuşlar. Onların əksəriyyəti məhz yalan
tale söyləməklə, onu düzəltmək üçün aldadıb pul alırlar.
Lakin taleni dəyişmək mümkün deyil. Mənim şəxsi təcrübələrimdə taleni və yaxud baş
verməli olan hadisəni dəyişmək mümkün olmamışdır. Hadisələrin və insanın
gələcəyinin arzu edilən istiqamətdə olması üçün taleni dəyişmək deyil - bu heç vaxt
mümkün ola bilməz- taleni hələ xeyli əvvəldən yazmaq lazımdır ki, zaman yaxınlaşdıqca,
o dəyişməz zərurətə çevrilsin.
Tale - potensiallar, keçmiş tarix, mühit , tamlıq-müvazinət qanunu ilə və təsirlər
əsasında müəyyənləşir. Rasional Cəmiyyət Uğrunda İctimai Birlikdə mənim tərəfimdən
tale qurmaq proqramı yaradılmışdır. Burada hər insana diaqnostika və analiz vasitəsilə
spesifik arzu olunan məqsəd üçün tale yolu konstruksiya edilir.
Azadlıq anlayışı
Dünya hadisələrinin tam bir - birilə əlaqədə və asılılıqda olması, hər şeyin müəyyən
səbəblə baş verməsi, əvvəldən müəyyən edilmə, bəşəriyyətiin və fəlsəfənin əbədi
məsələsini - azadlıqın olub- olmaması sualını yaradır.
İnsan və hər bir digər şey - canlı və ya cansız varlıqlar - hamısı eyni qanuna çoxluğun
təklər üçün müəyyən etdiyi forma və həyat qanununa tabedir və çoxluq içində yaşamağa
məhkumdur. Təklər çoxluğun –yəni dünyanın bir hissəsidir, habelə ierarxik pillələrdən
ibarət olan müxtəlif çoxluqların (üst və alt sistemlərin) hissəsidir. Başqa sözlə, insan çox
məchullu tənliklər sistemini ödəyən - hansı ki hər birinin və hamısının təsir qüvvələrinin
ümumi nəticəsi sıfıra bərabərdir - məchullarından biridir. Məhz bu məchul, konkret
potensial, parametrlər və davranışdır. Eynilə, hər şey belədir. Bu məchullardan hər birinin
qiyməti digərlərindən asılı olaraq müəyyən edilir. Digər tərəfdən, məchulların fasiləsiz
dəyişilən qiymətlərində hər biri digərindən asılı dəyişir, lakin balans, yəni cəmlərin sıfıra
bərabər olması qalır. Üst sistemlərin dəyişməsi zəruri olaraq alt sistemləri üst sistemin
dəyişməsinə uyğun dəyişdirir. Bu fikirlər təbii müşahidələrdir, reallıqdır.
İnsanın özünü azad və ya qeyri- azad (maneələr qarşısında durduğu) hissləri var.
Buddist və ya Sufi dərvişi bütün dünyəvi çalışmaq, işləmək, yaxşı yaşamaq
məqsədləindən özünü uzaqlaşdıraraq həyatın imkan verdiyi ən az nemətlərlə kifayətlənir,
meditasiya ilə, dualar, ibadət ilə gününü keçirir, özünü azad hiss edir. Onun üçün fərqi
52
yoxdur, hansı siyasi rejimdə yaşayır və cəmiyyət necə idarə olunur. Həyat nemətləri
uğrunda çalışan, zəhmət çəkən insan müxtəlif maneələrə rast gəlir, özünü azad hiss etmir.
Bilik sahibi olmayan və yaşama vasitələrinə malik olan və daha çox zəngin həyat
məqsədləri qoymayan insan özünü azad hiss edir. Eyni şəraitdə yaşayan, lakin daha artıq
yaxşı həyat məqsədləri qoyan, maneələrə rast gəlir və özünü azad hiss etmir. Böyük bilik
sahibi olan insan öz qabiliyyətini tətbiq etməyə imkanlar görmədikdə ictimai sistemi
analiz etməyə başlayır və onun diktatura olduğunu, effektsiz idarə və qanunlar olduğunu
aşkar edir, özünü azad hiss etmir.
Deməli, 1. Azadlıq yalnız insan hissidir. Azadlıq hissi subyektivdir. Imkanlardan artıq
məqsədlər qoyulduqda azadlığın olmaması hissi yaranır. 3. Mühit haqda biliklərə malik
olmaq azadlığın olmaması hissini yaradır. Məhz bu səbəbə görə dövlətlər insanların
biliklərinin az olmasına, məlumatsız qalmasına çalışırlar. Çünki bilik, insanın özünün
azad olmamasını, yəni davranışının hədləri olduğunu dərk etməyə kömək edir və ictimai
sistemin səmərələşdirilməsi üçün ideyalar yaranmasına, siyasətdə iştirak etməyə səbəb
olur. Azadlıq hissi və mühitin məcburiyyəti eyni hadisənin müxtəlif adıdır. Mühitin
sərhədlərini anlayana qədər insan özünü azad hiss edir.
Tərif. Azadlıq, insanın onun daxili aləmi, dünyagörüşü, yaşama üsulu ilə uyğun
olmayan buna görə də onu daim sıxan / məhdudlaşdıran hissi yaradan mühitdən çıxıb
xilas olmasıdır. Başqa sözlə Azadlıq, insanın daxili aləmi, dünyagörüşü, yaşama üsulu ilə
uyğun olan, onun arzu və istəkləri ilə tam uyğun sərhədlərə malik olan mühitin dərk
edilməsi (qəbul edilməsi) - azadlıq hissidir.
Rüşvət alan adam rüşvət alına bilməyən yerə düşsə, bu onun üçün sıxıcı yerdir, o,
azadlığını bu mühitdən çıxmaqda görür. Yaşadığı dövlət insanın rahat, normal həyatına
mane olursa, bu da sıxıcıdır, insan özünü azad hiss etmir, burdan xilas olmaq insanın
azadlığıdır; oğru bandası üzvü üçün onun olduğu banda azadlıqdır, onu düzgün bir
cəmiyyətə qoysaq , bu onun üçün azadlığın məhdudlaşması /qeyri - azad yer olacaq.
Buradan çıxmaq onun üçün azadlıq olacaq.
Dünya qanununa görə hər bir tək , məsələn, insan özünün potensialına görə müəyyən
yer tutur və həmin yerin imkanları çərçivəsində başqa elementlər –ətraf sosial, ictimai,
siyasi, təbii mühitlərlə qarşılıqlı əlaqə şərtində həmin yerində qala, yaşaya bilər. Bu onun
fəaliyyətsizliyini imkansız edir, əgər o dayansa, sistemdən çıxardılacaqdır, onun yerini
digər potensiallı adam gəlib tutacaqdır. Eyni zamanda, onun hərəkətləri sistemin verdiyi
imkanlar, istiqamət, seçim daxilindədir. Konkret seçim isə konkret imkanlarla – rəqiblər,
güclər və zəyifliklər, reallıq insanın öz potensialının necəliyi ilə müəyyənləşir.
Demək, insan hər istədiyini, mühit imkan verməsə edə bilməz. Konkret zaman ərzində
onun hərəkətləri - seçimi sonludur - alternativlər var, sayıla bilər, konkret momentdə isə
seçimi birdir. Buradan belə nəticə çıxır ki, insanın potensialı – gücü, imkanları, biliyi və
s. ətraf mühitin imkanlarına bərabər və artıq olduqda insan həmin işi azad olaraq edə
bilər. Demək, insanın piramidada, yəni ictimai sistemdə tutduğu yer onun potensialına
bərabər olur. (İnsanın potensialı dedikdə həm material, həm mənəvi – şüur gücünü
birlikdə nəzərdə tutmaq lazımdır). Bu yer insanın azadlıq yeridir.
Filosofların sözü ilə desək, “azadlıq insanın dərk edilmiş zəruri hərəkətidir-imkandır”,
və yaxud azadlıq insan üçün özünü və ətrafı dərk edərək həmin çərçivədə könüllü
hərəkətindən doğan razılıq hissidir.