57
2) Kim deyə bilər ki, Hitlerin 20 milyon insanı qırması, Azərbaycanın Ermənistan;
Fələstinin İsrail tərəfindən işqalı, meşədə ceyranın şir tərəfindən yeyilməsi və ya
damcının havada şar şəklində olması kimin məqsədinə uyğundur. Bu necə Allahın
məqsədinə uyğun ola bilər? Hətta Musa dini əsasında yaradılmış dinlərin özünün dediyi
kimi “Allah müsbətdir, ancaq xeyiri müdafıə edir” fikrini qəbul etsək, bütün bu
məsələləri Allahın məqsədinə aid edə bilmərik. İdrak və məntiq buna icazə vermir.
Burada dinlərin öz dili ilə məntiq, idrak və gerçəklikdən imtina edərək, özünün qurduğu
tələyə yenidən düşdüyünü aşkar edirik.
Demokrit (b.e.ə. 500 il), Volter və digər mütəfəkkirlər təbiətdə Səbəblik prinsipinin
üstün olduğunu qeyd edir (İovçuk , et al 1981). Yəni səbəb olmasa heç nə ola bilməz.
Ərəb alimi Əl Qazali səbəbliliyi, habelə dünyanın əbədiliyi və qanunauyğun
xarakterini inkar edir və deyirdi: “səbəb adlandırdığımız şey hadisələrin zamana görə
adi ardığıllığıdır”(BEKM 2002). Hadisələrin ardıcıllığı haqda olan bu fikrə həyatda təsdiq
olunan bir düzəliş etmək lazımdır. Daha düzü, demək lazımdır ki, hadisələr adi – təsadüf
deyil, qanunauyğun ardıcıllıqla baş verir. Əlbəttə, bu arqumentlərə görə məqsədəuyğun
hərəkət və ya formanı şeylərin və canlıların özü ilə mühit arasındakı əlaqəsinin nəticəsi
olmasını qəbul etməliyik ( səbəb və nəticə). Reallıqda biz bunu hər bir şeyin tarixinə
baxmaqla və ya müşahidə etməklə görə bilərik .
Canlı təbiətdə bizə məqsədəuyğun görsənən prinsip Çarlz Darvinin aşkar etdiyi təbii
seçmə və adaptasiya prinsipinin təzahürüdür.
Həqiqətən,, müxtəlif və fasiləsiz yeniləşən
mühitlərdə yalnız uyğunlaşan, güclülər və yaşamağa qabil olan növlər yaşayır və məhz
mühitin imkan verdiyi forma və yaşayış üsulları seçənlər yaşayır. Yaşaya bilməyənlər və
uyğunlaşa bilməyənlər məhv olur, nəsilləri kəsilir. Nəticədə biz hər canlı heyvan və ya
bitki növünün spesifik mühitdə yaşamasını və həmin mühitə uyğun forma və həyatla
yaşamasını müşahidə edirik.Uyğun olmayanların yaşamadığını müşahidə edirik. Konkret
olaraq insandan və insan sistemindən danışdıqda, onun bütün hərəkət və fəaliyyəti
özünün konkret mühit təsiri ilə seçdiyi özünə və öz fikrincə məqsədəuyqun hərəkət və
fəaliyyətdir. Gördüyümüz bütün ev heyvanlarını (məsələn inək, qoyun, at, keçi, xoruz ,
toyuq) və qida bitkilərini (məsələn, buğda, çovdar, düyü, qreçka) bəzi xürufatçı dinlərin
dediyi kimi Allah belə formada yaradıb, insanlara verməmişdir. Bu heyvan və bitki
növlərini insan öz məqsədinə uyğun seçmiş çarpazlaşdırmış , çoxaltmış, qorumuş və bu
gün də onların hesabına yaşayır. Təbii və süni seçmə, mühitə uyğunlaşma, universal
fiziki qanunlar- universal cazibə qanunu və başqaları hər şeyə elə forma verir və hər
şey elə yaşama üsulu seçir ki, bu onun üçün adekvat və rasional olsun. Bu, kənardan
baxana hər şeyin ağılla, məqsədə uyğun olması və yaşaması görüntüsü yaradır. Şeylərdə
belə bir xüsusiyyəti və bu mülahizəni və ya təsüratı yaradan məhz bu prinsiplərdir.
Nəticə: dünyada və təbiətdə və canlılarda ümumi məqsədəuyğunluq prinsipi kimi
görsənən şeylərin və canlıların mühitə uyğunluq prinsipi var. Başqa sözlə, hər şey tabe
olduğu və ya tərkibində olduğu mühitlərin, sistemlərin tələbinə, şəraitinə uyğun forma və
yaşama üsulu seçir. Məqsədəuyğunluq prinsipi səhv anlama nəticəsində formulə edilmiş
ifadədir və yalnız görüntüdür. Və hökmən kimin məqsədinə uyğundur sualını yaradır.
Dinlər təbii uyğunluq qanununu belə ifadə etməklə məhz hər şeyin Allahın məqsədinə
uyğun olması fikrini insanların beyninə yeridirlər. Yuxarıda gördük ki, məhz xəstəliklər,
müharibələr, zəlzələ, genosid, qasırğalar Allahın məqsədinə uyğun ola bilməz. Deməli,
burada Allahın heç bir məqsədi yoxdur. Hər şey öz yaşama məqsədinə nail olmaq
58
üçün forma və davranış seçir və ya ancaq uyğun olanlar qala bilir. Məsələn, Yerin
Günəş ətrafında fırlanması ilə gecə - gündüz yaranır, insana isə Günəşin Yerin ətrafında
fırlanması görsənir. Gecə və gündüzü yaratmaq Günəşin və Yerin məqsədi deyil; fırlanma
nəticəsidir, Yerin olmağına xidmət edir, Yerin yaşama üsuludur.
Kainatda və təbiətdə, canlılarda və bitkilərdə ümumi qanuna uyğunluq və
harmoniya prinsipi var. Ümumi qanunauyğunluq prinsipini, şeyin
olduğu mühitin
ümumi qanunlarına (tələblərinə) uyğunluqu kimi başa düşmək lazımdır. Yəni hər bir şey-
cisim, canlı, heyvan, bitki, insan olduğu mühitin ümumi qanunlarına – tələblərinə uyğun
forma almalı, uyğun formada yaşamağa məcburdur. Qanunauyğunluqlar isə səbəblilik
prinsipinin əsasıdır.
Bütün dəyişiliklər səbəb kimi qəbul olunan aşağıdakı qanunlar altında baş verir: 1.
Dünyanın və hər şeyin tamlıq qanunu 2. Orta vəziyyət qanunu 3. Univesal fiziki qanunlar:
Nyutonun cazibə qanunu; təsir, əks təsir qanunu; saxlanma qanunları, 4. Son hədlər -
keçid qanunu. 5. Təkin çoxluq içində yaşamaq və üstün vəziyyətə çalışmaq qanunu, 6.
Özünü saxlama - yaşamağa çalışma qanunu 7. Təkin çoxluq (mühit ) içində yaşama,
forma və həyat üsulu seçmə qanunu . Bu iki formada reallaşır: a) təbii seçmə və
adaptasiya qanunu canlılar üçün, b) cansız təbiət üçünsə bütövlüyünü saxlaya bilmək
prinsipi - yəni konkret mühitlərdə öz fiziki xassələrinə uyğun olaraq zəruri forma,
struktur, yerləşmə yeri əldə etmə. 8. Hər şeyin öz əksinin olması. Məhz əksi ilə mübarizə
(tarazlığa çalışmaq) yaşamağa səbəb verir. Məhz konkret varlığın həyatı yaşamağa mane
olan əks qüvvələri dəf etmək – onlara üstün gəlmək üçün mübarizə və çoxluqdan
(mühitdən) maksimium istifadə eməkdir.
Səbəbiyyət prinsipindən istifadə etmək insan üçün xüsusi əhəmiyyətlidir.
Orta vəziyyət qanunu .
Bu o deməkdir ki, hər hadisə, varlığın mövcud olma forması , vəziyyəti orta vəziyyət
ərazisində olmağa ( və ya orta vəziyyətdə durmağa ) yönəlmişdir; yəni şeylər kənar
hədlərə çıxarkən bu çıxma prosesində yaranan ona əks qüvvə (digər keyfiyyət)onu geri
qaytarır. Orta vəziyyət stabillik, ağırlıq mərkəzi, ətalət mərkəzi, daha yaxşı olması kimi
rol daşıyır.
Fərziyəyə görə həyatın çox hissəsi orta vəziyyətdə keçir. Lakin şeylər, hadisələr
həmişə orta, stabil vəziyyətdə qala bilməzlər, mütləq kənar vəziyyətlər: - sol -sağ, yaxşı -
pis, irəli- geri, yuxarı- aşağı, artma- azalma , olmaq -olmamaq vəziyyətləri olmalıdır.
Səbəb odur ki, kənar vəziyyətlər orta vəziyyətlərə nisbətən uzun müddətli və dayanıqlı
deyil. Şeylərin , hadisələrin nə qədər orta vəziyyətdə, nə qədər kənar vəziyyətlərdə
olmasını araşdırmaqla daha əhəmiyyətli qanunlar görmək olar. Orta vəziyyətə yönəlmə
xassəsi sistemdə(yəni hər şeydə) təbii özünü nizamlayıcı- idarəedici vəzifə daşıyır.
Şeylərin, hadisələrin məhz kənar vəziyyətləri, yəni kritik hədləri, həm yaxşı, həm pis
dəyişiliklərin hərəkətverici stimuludur və zəruridir. Məhz bu zaman sistemdə bir
istiqamətdə və ya keyfiyyət üzrə artmış vəziyyətin ölçülən miqdarı, ona əks olan eyni
güclü başqa qüvvənin yaranmasına səbəb olur və bu əks qüvvənin fəaliyyət saatı gəlir,
sistem digər istiqamət və keyfiyyətdə yeni dəyişiliklər dövrünə ( siklinə) qədəm qoyur.
Rəqqasda orta vəziyyətdə kinetik enerji max., statik enerji min. olur. Bəzi dini - məhdud
düşüncəli insanlara isə elə gəlir ki, göydə kimsə şeylərin, insanların, sosial sistemlərin -