Azərbaycan Milli Kitabxanası
94
demək olar ki, əks qütblü mövqe ilə əvəzlənmişdir. Əslində
isə, tükəndiyi iddia edilən «bütövsistemli tipoloji» yanaşma
ilə «altsistemlərin tipologiyası» arasındakı mümkün
«körpü»lərin bu tərzdə «yandırılması», zənnimizcə, heç də
düzgün sayıla bilməz. Belə ki, sonuncunun («altsistemlər
tipologiyası»nın) meydana gəlməsi ilə, əslində, «ikinci nəfəs»
qazanan linqvistik tipologiya nəzəriyyəsinin
inkişafının,məhz, bu mövqelərin «barışdırılması» ilə
şərtləndiyini söyləmək olar.
«Tipoloji araşdırmalarsız dilin ümumi nəzəriyyəsinin…
işlənib hazırlanmasının tamamilə qeyri-mümkün olmasının
aşkar görünməsi»
1
fonunda sözügedən məsələdəki qeyri-
müəyyənliyin hansı səviyyədə fikir ixtilaflarına yol aça
bilməsi yəqinləşir (daha öncə bildirildiyi kimi, bəzi
hallarda bu kimi fikir ixtilafları, ümumiyyətlə, tipoloji
təsnifatın önəminin və ya dəqiqliyinin şübhə altına alınması
ilə nəticələnmişdir).
Mülahizələrimizin təsdiqi üçün qeyd edək ki, irəlidə
izləyəcəyimiz kimi, bəzi tipoloji sapma faktlarının təbiəti-
nin araşdırılması zamanı yaranan bir qisim sualların
ənənəvi tipologiya nəzəriyyəsi çərçivəsində cavablandırıla
bilməməsi, daha dəqiq desək, məsələnin çözümünün
«morfoloji klassifikasiya»nın öz ilkin mahiyyətində əhatə
etdiyi yarusun sərhədlərini aşması halları tipoloji
dəyərləndirmələrdə digər dil səviyyələrinin müqayisəsinin
nəticələrindən yararlanma zərurətini doğurur (onu da qeyd
edə bilərik ki,bir çox müasir tədqiqatçılar «morfoloji
klassifikasiya»nın «tipoloji klassifikasiya» termini ilə
əvəzləndiyini önə sürsələr də,
*
mövcud ənənəyə uyğun
1
Санжеев Г.Д. Сравнительно-исторический метод и лингвистическая
типология / Лингвистическая типология и восточные языки. Материалы
совещания. М., 1965, стр.81.
*
Сон дювр тядгигатлардан олан Т.И.Вендинанын тядгигатында «типолоъи
Azərbaycan Milli Kitabxanası
95
olaraq, birincinin istifadəsi halları istisna edilə bilməz).
Konkret olaraq, «uyğur umlautu» hadisəsində müşahidə
edildiyi kimi
1
, türk dillərinin morfoloji klassifikasiyadakı
təyinatına uyğun gəlməyən, əslində isə, fonoloji və
morfoloji yarusların həmhüdud zonasında, yəni morfonoloji
yarımsəviyyədə qərar tutan bu sapma faktlarının təhlili,
onların meydana gəlməsini şərtləndirən amillərin fonoloji
sistemdə yer aldığını ortaya qoyur ki, bu da
dəyərləndirmənin növbəti mərhələsində müxtəlifsistemli
dillərin sözügedən yarusunun müəyyən səviyyədəki
qarşılaşdırmasını labüdləşdirir.
Lakin ayrı-ayrı yaruslar səviyyəsindəki tipoloji qarşılaş-
dırmaların əhəmiyyətinin etirafı, dilin bütövlükdə (sistem
halında) tipoloji dəyərləndirilməsi ideyasından imtina
edilməsi anlamına gəlmir. Bu mənada biz, «ənənəvi
morfoloji klassifikasiyanın məlum çatışmamazlıqları və ya
hətta, onun tam yararsızlığı hələ özlüyündə (bu və ya digər
principium divisionis
istifadə etməklə), tipoloji
araşdırmaların yekun etapı kimi, hər bir dili bütövlükdə
müəyyən tipə aid edən… tipoloji klassifikasiyanın
yaradılmasının prinsipcə mümkünlüyünün inkarı üçün əsas
vermir» - söyləyən V.Z.Panfilovun mövqeyi ilə, xüsusi ilə,
onun «belə… klassifikasiyanın… inkarı, son nəticədə, dil
vahidlərinin sistem şəklində təşkilatlanması prinsipinin
özünə də xələl gətirir» və «dil strukturunun… tipoloji
aidliyinin müəyyənləşdirilməsi məqsədilə (gerçəkləşdirilən)
тяснифатлардан ян мяшщуру олан морфолоъи классификасийа»нын ХХ ясрдя
мейдана эялян диэяр (фонетик, сюз йарадыжылыьы, синтактик вя с.) классифи-
касийалар сайясиндя «тядрижян цмумграмматик тяснифата чеврилмяси»
гейд олунур (Вендина Т.И. Введение в языкознание. М., 2001, стр.268).
1
Щажыйева А.Й. Дил системиндя типолоъи сапмалар (аглцтинатив диллярдя
флектив тямайцллц елементляр).нам.дисс.Б.,2006, с.66 – 132.; Щажыйева
А.Й. Аглцтинатив диллярдя дахили флексийа вя фузийа.Б.,2007, с. 100-198.
Azərbaycan Milli Kitabxanası
96
sistemli analiz prinsipi, sadəcə, birgəmövcudluq sürdürən
xüsusiyyətlərin qarşılıqlı asılılığını nəzərə alınmasının
deyil, … dil strukturunun müəyyənləşdirici aparıcı
xüsusiyyətlərini də ehtimal edir» - fikri ilə
1
razılaşmaya
bilmərik. Başqa sözlə, V.Z.Panfilovun mülahizələrini
«bütövsistemli» və «altsistemli tipologiya»lar arasında
(vacibliyi haqqında daha öncə bəhs etdiyimiz) «barışdırıcı»
mövqe tutan az sayda dilçinin fikirlərinin ümumiləşdirilmiş
tezisləri də hesab etmək olar.
Yeri gəlmişkən, bir qədər haşiyəyə çıxaraq onu qeyd
edək ki, strukturalizmin inkişafı sayəsində, dillərin səviy-
yədaxili analizinə istiqamətlənən araşdırmaların kütlə-
viləşməsini alqışlamaqla bərabər, «etidala riayət» edərək
sistemin tam olaraq tipoloji aidliyinin təsbitinin tərəfdarı
kimi çıxış edən dilçilər arasında bizi yaxından
maraqlandıran mövzu ilə – tipoloji anomaliya halları ilə
məşğul olmuş dilçilər də vardır ki, onların tədqiqatında,
məsələnin aparıcı tipoloji təmayül və sapma elementlərinin
qarşılaşdırması əsasında qoyulması həmin müəlliflərin belə
qarşılaşdırmanı məqbul hesab etməyən strukturalist
tipoloqların, konkret olaraq, V.Skaliçkanın mövqeyini
bölüşmədiklərini aşkarlayır.
Məsələn: 1978-ci ildə qələmə aldığı məqaləsində «son
dövr tədqiqatlarının diqqətinin getdikcə daha çox dilin
sistem xarakterində cəmləşməsi»ndən məmnunluğunu ifadə
edən V.M.Solntsev də dil vahidlərinin iyerarxik,
sintaqmatik və paradiqmatik əlaqə növlərinin dil tipinin
müəyyənləşdirilməsindəki əhəmiyyətli rolundan bəhs
etmişdir
2
. Xatırladaq ki, bu görkəmli sinoloq araşdırmaçı
1
Панфилов В.З. О задачах типологических исследований и критериях
типологической классификации языков // Вопросы языкознания, 1969,
№4, стр.7.
2
Солнцев В.М. Типология и тип языка // Вопросы языкознания, 1978.
Dostları ilə paylaş: |