352
4
Ey səfayi-surətin qeydin çəkən, bil kim, hənuz
Jəngdən ayineyi-idrakını pak etmədin.
Jəngdir ayineyi-idrakə hər surət ki var,
Sən hənuz, ey sadə, bu məzmuni idrak etmədin.
5
Ey vücudi-kamilin ayinədari-feyzi-həq,
Asitanın qibleyi-hacati-ərbabi-yəqin.
Ey kəmali-rəf’ətin sərmayeyi-əmnü əman!
Vey cəmali-şövkətin pirayeyi-dünyavü din!
Hüsni-rə’yin afitabi-aləmi-sidqü səfa,
Xaki-payin mənşəi-cəm’iyyəti-ruyi-zəmin.
Gəlməmiş bir sən kimi pakizətinət aləmə,
Ta binayi-aləm etmiş nəqşbəndi-maü tin.
Məsnədi-Nurşirəvandır büq’əyi-Darüssəlam,
Snsən istehqaq ilə Nurşirəvanə canişin.
Cismdir mə’nidə bürci-övliya, sən ruhi-pak,
Bir nigindir xitteyi-Bəğıdad, sən nəqşi-nigin.
Sərvəra, yüz şükr kim, feyzi-kəmali-rəf’ətin,
Övliya bürcini etmiş rəşki-firdövsi-bərin.
Xasü am olmuş nəvali-ne’mətindən bəhrəmənd,
Afərin, ey şəhriyari-mülkpərvər, afərin!
Mən ki, bir kəmtər dauguyəm, nəzər saldın mənə,
Qoymadın xaki-məzəllətdə qalım zarü həzin.
Zaye’ ikən qədrimi bildirdin əhli-aləmə,
Tirə ikən eylədin xaki-vücudim ənbərin.
353
Əbri-lütfün qıldı xari-xüşkimi gülbərgi-tər,
Feyzi-cudun qıldı səngi-xarəmi dürri-səmin.
Ne’mətin şükri mana fərz etdi izhari-səna,
Şəfqətin tövqi məni qıldı qulami-kəmtərin.
Qəm degil əhli-qərəz eylərsə məndən mən’i-xeyr,
Qəm degil əhli-həsəd bağılarsa mən miskinə kin.
Ruzigarilə mənim məqsudimi hasil qılıb,
Ol ki, mən’ eylər, olur bədxahi-rəbbül-aləmin.
Hiç şək yox kim, yetər məqsudə, olmaz naümid,
Xirməni-əltafın ətrafında olan xuşəçin.
Var ümidim mehrü mah etdikcə dövran, olasan
Kamyabü kamranü kambəxşü kambin.
6
Pərdə çək eybinə zülmət kimi, xəlqin daim,
Gər dilərsən ki, nəsib ola sənə abi-həyat.
Qılma xurşid kimi, eybnümalıq ki, fələk
Yerə salmayə səni bə’d ülüvvüd-dərəcat.
Cəhd qıl zatın ola məzhəri-asari-qəbul,
Qılma ol cahə təfaxür ki, ola xarici-zat.
Fəzl olur, sanma, sənə mənziləti-əslü nəsəb,
Cah olur, sanma, sənə kəsrəti-əsbabü cihat.
Ariyətdən özünə qılma qəmər tək zinət,
Qeyridən ariyətin nur isə, həm yazıya at.
7
Ey müəllim, aləti-təzvirdir əşrarə elm,
Qılma əhli-məkrə tə’limi-məarif zinhar!
354
Hiylə içün elm tə’limin qılan müfsidlərə,
Qətli-am içün verər cəlladə tiği-abdar.
Hər nə təzvir etsə əhli-cəhl ona olmaz səbat,
Məkri-əhli-elmdir, əsli-fəsadi-ruzigar.
8
Bəxil qılmasa cəm’ etdiyi dirəm sərfin,
Nihali-məqsədi sərsəbz olub səmər verməz.
Əlindəki gühəri bəzl qılmasa mümsik,
Şəbi-qəminə əməl müjdeyi-səhər verməz.
Tükənməyincə kəvakib, günəş tülu’ etməz,
Tökülməyincə şükufə, nihal bər verməz.
9
Ey ki, əndişeyi-mal ilə sərasimə olub,
Dünü gün dəhrdə aşüftə keçər əhvalın
Cəm’i-mal eylədigin rahət üçündür, əmma
Rahətin əksik olur, hər necə artar malın.
Mal çox etmə, həzər eylə əzabından kim,
Rənci artar, ağr olduqca yükü həmmalın.
10
Mən sübhü şam dudi-dili-suznak ilə,
Bağrın kəbab edib, verərəm çərxə inqilab.
Hutü Həməl mədari ilə asiman dəxi,
Qan uddurub, verər dili-suzanimə əzab.
Dünyadə yox fərağətə ümmid, nişəkim,
Qan uddurur oda netəkim, cizginir kəbab.
11
Elm kəsbilə rütbeyi-rif’ət
Arizuyi-məhal imiş ancaq.
Eşq imiş hər nə var aləmdə,
Elm bir qiylü qal imiş ancaq.
355
12
Olsa məqsudunca dövrani-fələk bir neçə gün,
Olma məğrur, ey ki, hali-dəhr rövşəndir sənə.
Qatili-abavü əcdadın məaf etməz səni,
Umma ondan dustluq rəsmin ki, düşməndir sənə.
13
Gəlin, ey əhli-həqiqət, çıxalım aləmdən,
Qeyr yerlər gəzəlim, özgə səfalər görəlim.
Seyri-gərmiyyəti-qovğayi-qiyamət qılalım,
Vəz’i-cəm’iyyəti-həngameyi-məhşər görəlim.
Rəvişi-silsileyi-dəhr məlul etdi bizi,
Necə bir dəhrdə ovzai-mükərrər görəlim.
14
Sevərəm ol nigari-simbəri
Ki, cəfapişəvü sitəmgərdir.
Necə kim, ona eşqbazlığm
Mə’siyyət olduğu müqərrərdir.
Cövr ilə ol müdam mən’im edib,
Rəhi-zöhdü səlahə rəhbərdir.
Qalibi-əcr olursa cövrü, nola,
Əmri-mə’rufü nəhyi-münkərdir.
15
Necə bir nəfs təmənnası ilə,
Yeməkü içmək ola dilxahın.
Eyləyib zöhdü vərə’dən nifrət,
Taəti-həqdən ola ikrahın.
Mə’bədin mətbəx ola şamü səhər,
Müstərah ola ziyarətgahın.
Bunun üçünmü olubsan məxluq?
Bumudur əmri sənə Allahın?
16
Həmişə dustum oldur, derəm ki, mal verib,
Qılır təbiətimi bəsteyi-əlaqeyi-mal.
Dostları ilə paylaş: |