80
Konventində təsdiq olunmamasına baxmayaraq, bunun əsasları
məclisin təsdiq etdiyi insan və vətəndaş azadlıqları barədə
Bəyannamədə öz əksini tapmışdı və bu sənəd nəinki beynəlxalq
hüququn ümumi prinsiplərinin formalaşmasında, eləcə də
dövlətin beynəlxalq hüququn subyekti kimi hüquqi əsaslarını,
bununla yanaşı, müharibənin aparılmasının humanistik əsasların,
eləcə də beynəlxalq müqavilələr hüququnu, beynəlxalq hüquqda
ərazi və əhali mübahisələrinə yeni yanaşmaları meydana gətirdi.
Bu sənədlərin mahiyyətindən o üzə çıxırdı ki, hər bir xalq öz
ərazisinin sahibidir; öz idaretmə üsulunu yaradır; bütün dövlətlər
bərabərdir; bütün xalqlar bir çox ayrılmaz hüquqlara və
öhdəliklərə sahibir. Öhdəliklərdən biri ondan ibarət idi ki,
xalqlar sülh zamanı bir-birilərinə daha çox xeyir verəcəklər,
müharibə zamanı isə az ziyan vuracaqlar. Bu doktrinadan və
əksini tapmış ideyalardan irəli gələrək milli hərəkatlar öz
dövlətçilikləri uğrunda mübarizə apardılar. Bu baxımdan həmin
dövrdə yeni müstəqil dövlətlər meydana gəldi: Belçika
Hollandiyadan ayrıldı, Osmanlı imperiyasından Bolqarıstan,
Yunanıstan, Rumıniya, Serbiya, Çernoqoriya ayrıldı. Xalqların
əsas hüquq və öhdəliklərinə dövlətin əsas hüquq və öhdəlikləri
kimi baxıldı. 1864-cü ildə Cenevrə Konvensiyası qəbul edildi,
1713-cü ildə Utrext sazişi imzalandı, 1814-1815-ci illərdə Vyana
Konqresi keçirildi (konqres digər məsələlərlə yanaşı, İsveçrəyə
daimi bitərəflik statusunu müəyyən etidi, konqresdə diplomatik
nümayəndələrin dərəcələrini müəyyən edən sənəd qəbul edildi
və s.), 1856-cı ildə Paris konqresi keçirildi (konqres Qara
dənizin bitərəfliyini bəyan etdi), 1878-ci ildə Serbiya,
Çernoqoriya və Rumıniyanın müstəqilliyini tanıyan Berlin
konqresi keçirildi, 1899-cu ildə birinci Haaqa konfransı (burada
silahların artırılmaması məsələsi müzakirə edildi) keçirildi,
1906-1907-ci illərdə ikinci Haaqa konfransı keçirildi. İkinci
Haaqa konfransının sənədləri beynəlxalq humanitar hüququn
əsasını qoydu. Belə ki, ikinci konfransın qəbul etdiyi sənədlə
beynəlxalq hüquq tarixində ilk dəfə olaraq müharibənin
aparılması qaydalarının geniş kodifikasiyası yaradıldı və
81
beynəlxalq mübahisələrin sülh yolu ilə həlli variantı qəbul
edildi. Beynəlxalq hüququn tarixində iki mühüm hadisə Vestfal
sülhü və Vyana konqresi başlıca olaraq dövlətlər sisteminin
ayırca olaraq sabitləşməsinə və müəyyən olunmasına kömək
etdi.
1
Təbii ki, XX əsrin ikinci yarısından formalaşmağa və
təkmilləməyə başlayan mövcud sülh münasibətləri sistemi heç
də ideal dünya cəmiyyətlərini, onların birliklərini tam şəkildə
sabit mahiyyət və məzmuna malik olan dünya birliyini
formalaşdırmayıb. Lakin qlobal sülhün qorunması üçün II
Dünya müharibəsindən sonra müəyyən qədər işlər görülüb və
davam etməkdədir. 1946-cı ildən Birləşmiş Millətlər Təşkilatı
fəaliyyətdədir. Qlobal təhlükəsizlik sisteminin, məsələn, BMT
Təhlikəsizlik Şurasının, regionlararası (Avropa və Avropanın da
daxil olduğu, ABŞ və Kanadanın əhatə olnduğu Atlantika
regionları) hərbi-təhlükəsizlik sistem olan Şimali Atlantika
Müqaviləsi Təşkilatının (NATO) fəaliyyəti, o cümlədən
transmilli cinayətkarlıq olan terrorizmə qarşı qlobal və regional
səviyyədə güclərin birləşdirilməsi və mübarizə sahəsində birgə
əməkdaşlıq, həmçinin, regional səviyyədə sülhün qorunması və
dinclik şəraitində iqtisadi, siyasi, sosial və mədəniyyət
sahələrində birgə fəaliyyət, ümumi iqtisadi inkişaf üçün gücün
birləşdirilməsi
(məsələn,
Avropa
İttifaqı,
Avropada
Təhlükəsizlik və Əməkdaşlıq Təşkilatı-ATƏT) qlobal və
regional
səviyyədə
təhlikəsizliyə
xidmət
edir.
Qlobal
təhlükəsizlik ilk növbədə qlobal iqtisadi və sosial bərabərlikdən
(nisbi bərabərlikdən) doğan şəraitdə təmin edilə bilər. Məsələn,
bugünki Avropanın təhlükəsizliyi əsasən ümumavropanın sosial-
iqtisadi inkişafı ilə bağlıdır. Avropa regionunun digər qonşu
regionlarından qorunmasının əsasları da qonşu regionların
1
От
Вестфальского
мира
до
Гаагских
конференций
мира.
http://test.texttohtml.ru/?q=node/5947); Nicole Sanders. UNDERSTANDING THE
BASIGS
OF
INTERNATIONAL
LAW.
http://psclasses.ucdavis.edu/pol
122/wr03/Ck/basics_.html)
82
inkişafına bağlıdır. Belə ki, Avropada olan inkişaf dalğaları özü
ilə inkişaf ünsürlərini, elementlərini qonşu regionlara ixrac
etməklə, qonşu regionun yerli elementləri ilə (mədəniyyət
elementləri) toqquşmasına baxmayaraq, Avropa regionu üçün
təhlükəsizlik zonlarının yaranmasına xidmət edir. İnkişaf
dalğalarının yayım sürəti qonşu regionların inkişafına xidmət
edir və bu da qonşu regionla Avropa arasında kəskin fərqləri
azaldır ki, nəticəsi də “yumşaq sərhəd” zonlarının yaranmasına
(məsələn, Rusiya, Cənubi Qafqaz, Türkiyənin qərb hissəsi,
Avropanın post Sovet məkanları, Şimali Afrikanın bəzi dairələri)
gətirib çıxarır. Regionlar arasındakı dalğalı bərabərlik-yumşaq
formada
qarşılıqlıq
münasibətlərin
balanslaşdırılmasının
formalaşmasına xidmət edir. Regionlararası münasibətlərin
balanslaşdırılması
inkişafın
“episentri”ndən,
mərkəzi
məkanından asılıdır. Məsələn, ABŞ, Yaponiya, Avropa və
Cənubi Koreyadan müasir texniki vasitələrin digər regionlara
ixracı həmin regionlarda insanlarla təbiət arasındakı kəskin
asılılığı azaldır, təbiətdən istifadə asanlaşır, iqtisadi və sosial
şərait yaşxılaşır. Nəticədə regionlar arasında asılılığın yumşaq
formaları meydana gəlir, inkişaf regionuna –“episentrə” bağlılıq
yaranır
və
bərabərləşmə
prosesləri
yaşanır.
Məsələn,
Azərbaycan və Gürcüstan Avropanın qonşuları olaraq, bu
regiona inteqrasiya proseslərinə üstünlük verdiklərindən, Avropa
ilə müvafiq ölkələr arasındakı inkişaf məsələsində yumşaq
məzmunda fərqlər vəziyyətləri formalaşmaqdadır. Ümumiy-
yətlə, xalqların maraqlarının (onların imkanlarına görə) bərabər
şəkildə ödənilməsi qlobal sülhün qorunmasına xidmət edir.
Münasibətlərin balanslaşdırılması iki və ya daha çox
tərəfin iştirak etdiyi münaqişə, mübahisə, böhran və
müharibələrdə
digər
tərəflər
üçün
xarakterik
olan
bitərəflikdən, qanedicilikdən, ehtiyat və çəkinmədən və bu
kimi hallardan da sıx surətdə asılıdır. İstər dövlətlər daxilində,
istərsə də beynəlxalq münasibətlərdə tarazlığın bir vəziyyət
kimi qorunub saxlanılmasında iki və ya daha çox tərəfə,
Dostları ilə paylaş: |