Microsoft Word Mushviq I luda doc
Yüklə 0,98 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- USTAMIZA
- N. OSTROVSKİ ÜÇÜN
- YALNIZ AĞAC
- AXŞAMÜSTÜ
- NƏ DEMƏKDİR
- SƏNİN GÖZLƏRİN
248 Hər süzülən bulaq göz yaşımızdır. Hər dağ dərdimizdən bir yadigarsa, Fəqət hər qayası dik başımızdır. Açılsın gözlərim bir sabah kimi, Qarşımda parlasın gələcək illər. Dinləsin səsimi bir çargah kimi Qarılar, qocalar, yeni nəsillər. Bizim dövrümüzdə bu Azəristan, Gərək hər işimiz, ey azad insan, Qiyamət üstündən qiyamət olsun. Gərək gəzdiyimiz çölləri sarsın, Ölkənin maralı, elin ceyranı, Hər kəs eşqimizə həsrət aparsın, Hər kəs hüsnümüzün olsun heyranı. Ardında dağ kimi dayanmış ellər, Ayırmaz halını sənin halından, Deyir uyqusundan oyanmış ellər Kim keçər dünyada istiqbalından! Bir zaman dolaşıb bu diyarda mən Hər daşın üstünə başımı qoydum. Ey yolçu, atdığın addımlarda mən Döyünən qəlbimin səsini duydum. 249 TORPAQ Hər şeyin anası, qaynağı sənsən! Sənin varlığına ölüm-itim yox. Sən bütün-bütünə ruhsan, bədənsən, Gözəl torpaq, sənə çox borcluyam, çox! Bu qardaşım ağac, bu dal, bu yarpaq, Hamsını canladan sənin şirəndir. İnsan da, ey qoca, ey köhnə torpaq, Sənin hər addımda dəyindirəndir! Sən və mən bir ruhuq iki qalıbda, Qara torpaq, səni yerdən alıb da Göylərə qaldıran əməllərindir! Sənə qüvvət verən, sənə ruh verən, Çoraq çöllərini çiçəkləndirən Mənim şən əməyim, alın tərimdir! 250 USTAMIZA Burax şeir kürəsini qaplasın məlal, Gözümüzə görünməsin başqa bir xəyal, Qarşımızda yalnız onun xəyalı dursun, Bizdən sovet sənətinin sirrini sorsun Sızıldasın qəlbimizin tarında hər sim. Durdu sənət dühasının ürəyi – Maksim! Nə qalmışdı bu dünyada açılmamış, nə? Əsrlərin şairləri insan qəlbinə Cumub nələr, nə incilər çıxarmadılar?! Gəzdi xəyal iqlimində min bir sənətkar, Sandılar ki, bu dünyanın sözü qartardı; Ancaq hələ açılmamış bir qitə vardı, Bir qitə ki, şanlı adı əmək dünyası. Böyük usta! Əlindəki şeir fırçası Bir zamanlar dumanların altında qalmış, Üzərini ölümlərin kabusu almış Bu qitənin rəeglərindən yapdı bir dəmət, Cilvələndi mənasında insan və zəhmət! N. OSTROVSKİ ÜÇÜN Dağlarda, daşlarda bir tartal kimi Sarpdı yolulmadan qanadın sənin! Tufanda çarpışan bir sandal kimi Keçdi cəbhələrdə həyatın sənin! Min dəfə ölümün yanından keçdin, Qızıl şəfəq kimi qanından keçdin, İnqilab yolunda canından keçdin, Zəkandan kəskindir inadın sənin! Ey böyük sənətkar, ey böyük əsgər! Bu şərəfli həyat dünyaya dəyər! Bağırır ardınca ölkələr, ellər: 251 Bərkimiş, bərkiyir «poladın» sənin! 252 YALNIZ AĞAC Olduqca qayğılı, olduqca qəmli, Sadə mənzərəli, sadə görkəmli Yalnız ağac baxır bir dağ başından. O hansı əyyamın iğtişaşından, Hansı zəlzələdən olmuş müztərib? Düşünür iəklikdə sanki bir qərib. Sarmış çevrəsini inadlı bir çən, Danışır haqqında hər gəlib keçən. Sanki fələklərin fırtınasından, Bir yavru ayrılmış öz anasından. O, yoxsa kimsəsiz bir çobanmıdır? Sürüdən ayrılan bir ceyranmıdır? Sularda, dəhşətli göy dalğalarla, Atəşin zərbəli qasırğalarla Sarsılan çarəsiz bir yelkənmidir? Onun gözlərində həyat şənmidir? Bu yanda səfalı qalın bir orman, Yaz olsun, qış olsun, gülür hər zaman. Quşların nəğməsi, suların səsi, Ətirli güllərin sərin nəfəsi Davasız dərdlərə gizli əlacdır. Məni düşündürən yalnız ağacdır. Zavallı qardaşım! Böylə keçərsə, Ədədiyyət sənə qanad da versə, Səndən qalmayacaq nişan dünyada, Dirilik eşqilə coşan dünyada. Bir tufan qopacaq, saralacaqsan, Bir şimşək vuracaq, qaralacaqsan. Başında oynayıb qəm buludları, Sökəcək bağrını ölüm qurdları. Mən də sənin kimi yalnız ağacdım, Təklikdən usanıb axırda qaçdım. 253 Qəlbimlə, ruhumla qoşuldum elə, Düşüncəm sakitdir o gündən belə. Bax, indi mən hara, yalnızlıq hara? Azad fikirlərə, azad quşlara Qəlbimin hər gözü bir aşiyandır, Bədbəxt bu dünyada tək yaşıyandır! GÖZƏLLİK Gözəllik əzəldən bütün ellərin Həvəslə qoşduğu bir şanlı qayə; Gözəllik ruhudur qızıl güllərin Bülbüllər üstünə saldığı sayə. Xoşdur gözəl görüb bütün elləyi Çalışsaq, yaşamaq, sevmək, sevilmək! Xoşdur xilqətdəki hər gözəlliyi Ürəkdən duyaraq anlaya bilmək! Ey bizim dünyanın ən birincisi, Mehriban gözəli, nadir incisi, Mən sevmişəm səni hər kəsdən əvvəl! Fəqət yabançıdır cohqun ruhuma, Elimə, ölkəmə, təbi-şuxuma Mənasız gözəllik, mənasız gözəl!.. 254 AXŞAMÜSTÜ Günəş solğun. Üfüq də tutulmuş kimi dərdə, Orda sarı buludlar sallanır pərdə-pərdə Və gül rəngli kölgələr çörəmizdə sıxlaşır. Aman! Şu qan gölündə günəşi kimdir boğan?! Sevda yollarımızda nə işıq, nə işılğan, Əzablı ruhlar kimi hava qaranlıqlaşır. Mənim təmiz eşqimi zülmətdə nə dərdi var? Həramilərə qalsın qara, qorxulu yollar, Mənə günəş batınca ulduz verin, ay verin! Sevdamızı işıqlı bir yola çıxarmağa, Yeri-göyü qaplayan zülmətləri yarmağa İliç günəşlərindən mənə bir alay verin. NƏ DEMƏKDİR? Çoxdandır çalınmayır divardan aslı tarın, Tutqun bir ürək kimi telləri paslı tarın, Ey mehriban sevdiyim, gurlayacaq, yoxsa yox?! Mən bilirəm, sənin ki, bir qəlbin var sədəfdən, İçindəki incilər saçılıb hər tərəfdən, Dodağında şərqilər parlayacaq, yoxsa yox?! Sən iclasdan gəlirsən, məni də yormuş kitab, Nə dayanmaq vaxtıdır, iştə tar, iştə mizrab, Nə gözəldir nəğmələr qanadında ucalmaq!.. Həyat işdir, döyüşdür, səadətdir, əməkdir, 255 Bilə-bilə bunları dayanmaq nə deməkdir?! Nə deməkdir dünyada tez qarıyıb qocalmaq?! OXU Oxu, sevdiciyim, öz həvəsinlə! İlzam qanadlanır sənin səsinlə. Nəğməndə oynasın sellərin səsi, Dan yerindən əsən yellərin səsi. Gülləri qoxlayan bir rüzgar kimi, Qumları oxşayan dalğalar kimi Titrəyən, çağlayan nəğmən olaydım, Ürəyindən qopan səs mən olaydım, Oxu! Qüvvət gəlsin şerə, sənətə, Könlümün quşunu gətir heyrətə! Nə qədər bənzəyir, vardım fərqinə, Ömrümün ahəngi sənin şərqinə. Ürək kövrəkləşir sən oxuyanda, Sən də dinləsəydin mən oxuyanda! Oxu, sevdiciyim, öz həvəsinlə! İlham qanadlanır sənin səsinlə! SƏNİN GÖZLƏRİN Nə gözəl süzülür qara gözlərin, Əcəba, onları süzmək vaxtımı? Duruşun mənalı, baxışın dərin, Mən bu dərinlikdə buldum baxtımı. Sənin gözlərinmi gənclik bağında, Yoxsa nərgizlərin sayrışıb oynar? Yoxsa çıxılmayan eşqin dağında Ömrümün dirilik çeşməsi qaynar? Yüklə 0,98 Mb. Dostları ilə paylaş:
|