103
meşələrini yandırmırlar, əksinə qurub tikirlər, oraya köçüb
yaşayırlar, 7 rayon da daxil olmaqla torpaqdan gəlir alırlar. Daha
danışıqlara da gəlmirlər. Dövlət rəhbərliyi nə Rusiyaya birləşə bilir-
bu halda Qərb və ABŞ mane olur, daxili müxalifət səs-küy salır - ona
təzyiqlər edir, nə də Qərbə(Nato) birləşə bilir- Rusiya öz hərəkəti ilə
qoymur. Dövlət rəhbərliyi də öz xeyri- hakimiyyətdə uzun müddət,
əziyyət çəkmədən asan qalmaq üçün belə orta vəziyyəti seçir. Lakin
bu xalqa böyük ziyandır - torpağın əbədi germəsinə şərait yaradır.
Qərb və Rusiya ölkəni silahlandırır, bununla öz gəlirini artırır, lakin
bu silahların heç bir mənası yoxdur- heç vaxt onlar düşmənə qarşı
atəş açmayacaq. Belə - balanslaşdırılmış siyasət adlanan siyasət
dövlətin kiçilərək cırtdana çevrilməsinə , xalqın vətənsiz qalmasına
ehtimaldır. Bu fəlakət siyasəti yalnız ali dövlət rəhbərliyinə və
məmur sinfinə faydalıdır. Ölkəyə xaricdən – Hindistan, Pakistan və
s. çoxlu işçi qüvvəsi gətirilir və su qiymətinə işlədilir. Yerli işçilər,
hansı ki əsasən qocalar və xəstələr, şikəstlər və qabiliyyəti, biliyi
olmayan adamlardan ibarətdir, əsasən işsiz qalır, aşağı maaşlı işdə
işləmək istəmir və alverlə məşqul olur, məmur varlılara nökərçilik
edirlər. Elm və texnika ölmüşdür, başı olan qaçır, çünki elmə qiymət
verilmir. Konstitusiya, maraqlı qruplar tərəfindən dəyişdirilərək
icazə versə də, eyni adam istədiyi qədər prezident ola bilmir. Buna
harmoniya qanunları, böyük miqdarda əks enerji, yorğunluq
nəzəriyyəsi, zəruri dəyişilklər qanunu, tale yazısı yol vermir. Lakin
yaxşıya doğru deyil, pisləşmə dalğası yenidən gəlir, təsvir edilə
bilməyən, gözlənilməyən hadisələr baş verir. Sanki insanlar, bütün
xalq cəzalandırılır. Lakin hansı günaha görə? Günahın nə sayı, nə
cəzanın həddi var. Süni olaraq elə bir mühit yaranmışdır ki, hər şey
bir adamdan asılı edilmişdir və o bir adam yoxdur! Bu adam
olmadığına görə sistem işləmir və pozulmağa doğru gedir. Həm elmi
nəzəriyyəyə görə, həm ictimai sistemin səhv quruluşuna görə.
Nəzəriyyəyə görə bir adam eqoist və kaprizləri olduğu üçün dövlət
vəzifəsində onun bütün davranışı kollektiv, icma tərəfindən nəzarət
edilməlidir və o yalnız icma, kollektiv qərarlarını elan edə bilər,
qəbul edə bilməz. İslam ədaləti adlı partiya yaranmışdır. Dini
fanatizm və xurufat son hədlərə çatmışdır - buna səbəb dövlətin indi
apardığı dini müdafiə siyasətidir. Dini uydurmalara gülənlər
öldürülür, molla və axundlar görünməyən dini diktatura qurmuşlar,
müxtəlif mərasimlər, rituallar uyduraraq müsəlman olmuş gənclərə
və qadınlara təbliq edirlər. Artıq çox qadınların başına hicab qoymuş,
çadraya bürümüşlər, ailələr qızları orta məktəbdən uzaqlaşdırır, qara
104
çadraya bürünməyi və quran dərslərini öyrənməyə məcbur edirlər,
ölkə İrana oxşamağa başlayır. Dövlət məmurları da ruhanilərdən
qorxur və onların çaldığı hava ilə oynayır. Müxtəlif təriqət və
məzhəblər qarşı-qarşıya durur və bəzən açıq toqquşurlar. Onlar
Quran, din adı ilə başqasını asanlıqla kafir elan edir və öldürürlər;
canlı bombalar – kamikadzelər meydana gəlir, elmi adamlara qarşı,
dinə mane olanlara qarşı dini terrorizm yayılır. Nə qədər islam
gündəlik həyata daxil olursa, o qədər özünə qəbir qazır, insanları bir -
birinə düşmən edir. Hər kəs digərini məhz islamın yaratdığı öz silahı
ilə-kafir adlandırmaqla məhv etməyə, qalib gəlməyə çalışır. Molla,
axund və imamların, məçidlərin gəlirləri hədsizdir və onu
xeyriyyəçiliyə sərf etmirlər. Onlar da cəmiyyəti istismar edən
istismarçılar siyahısına əlavə olunmuşlar. Bunlar: ruhanilər,
tacirlər, sahibkarlar, dövlət məmurlarından ibarətdir. Ruhanilər də
dini xidmət qiymətlərini qaldımışlar, müxtəlif yeni xidmətlər,
rituallar yaratmışlar. TV- dindarların əlinə keçmişdir, elmi fikirləri
demək qadağandır və terror olunmaq qorxusu var. İnsanlar başa
düşməyə başlayırlar ki, islamın təbliğatının məqsədi ruhanilərin
hakimiyyətə gəlməsi və şəxsi biznes imiş. Dövlət hakimiyyəti də
Qərbdən əlini üzüb (çünki çox demokratiya, azadlıq, insan hüquqları
deyirlər), üzünü islam ölkələrinə, dinin köməyinə tutub və onların
vasitəsilə hakimiyyətdə qalır və əvəzində onlara hər imkanı verir.
Qarabağın birdəfəlik getməsi, üstəlik 7 rayonun ona cehiz
verilməsi xalqı yandırır, ürəyindən bir daş olub onu boğur. Kimdir
günahkar sualı tez - tez verilir, dövlət hər vəchlə günahı öz
boynundan atır, Rusiyanı, ABŞ və Qərbi və ya keçmiş rəhbərləri,
Xalq Cəbhəsini günahlandırır. Keçmiş hadisələr, yazılar, döyüş
iştirakçılarının, müstəqillik dövrünün gündəlikləri, məktubları,
qəzetləri, parlament qeydləri araşdırılmağa başlayır.(elə indidən
lazımdır ki, şahidlər bütün bildiklərini, görüb eşitdiklərini dəftərə
yazsınlar) Mümkündür ki, sahibkarlıq nəticəsində varlanmış şəxslər
tərəfindən maliyyələşən qisasçı qruplar yaransın, daxildə günahkar
hesab edilən şəxslərə və həmin dövrdə varlanmış, vəzifədə olmuş
şəxslərə qarşı olsun. Bu hərəkat 19-cu əsrdə olmuş qaçaqlar
hərəkatının yeni forması ola bilər. Lakin psixi sakitlik də ola bilər ki,
dövlət açıq və örtülü formada cəmiyyətin beyninə özünün, məsul
lidelərin, xadimlərin deyil, hamının günahkar olması ideyasını
yeridər. Lakin savadlı adamları belə aldatmaq olarmı? Həqiqəti
görənlər və bilənlər qismən ölüb gedirlər, yeni gələnlər isə bu
105
təbliğata inanır. Təbliğat gipnozu yaxşı işləyir, yavaş-yavaş insanlar
özlərini günahkar saymağa başlayırlar-dövlətə də elə bu lazımdır.
Dövlət idarəsi üçün sadə - 70-80% əhalinin mənafeyi yenə də
sondadır, ona görə ondan yenə müdafiə görmür, seçkilərdə bu əhali
dövlətin namizədlərinə səs vermir, heç müxalifətə də səs vermir,
siyasətlə razı deyil. Dövlət əhalinin mənafeyini güdsə, gərək rüşvət
almaya, diskriminasiyaya, şəxsi kaprizlərinə, xalq malından-
büdcədən şəxsi ehtiyacına istifadə etməyə son qoya, hər insanın
hüquqlarını təmin edə-yaşamağa imkan verə, ümumi milli gəliri
səmərəli istifadə edə və düz bölə, hər insanın və icmaların – kənd,
şəhər - zəruri insani və mədəni yaşamaq ehtiyaclarını ödəyə və s.
Hakimiyyəti başqa yeni qruplar da əlinə ala bilər, hakimiyyət Rusiya
əleyhinə radikal qrupun-bu indiki müxalifət və dini qruplardır- əlinə
keçir və onlar da NATO-ya daxil olmağa müraciət edirlər və burada
baza yaratmasına icazə verirlər. Lakin bu baş tutmur, güclü vətəndaş
müharibəsi başlayır ki, nəticədə Talış – Muğan dövləti və şimalda
Ləzgi dövləti yaranması prosesi gedir. Ermənilər də hücum edir,
Rusiya sülh məramlılarını göndərir. Həmin ərazilərin müstəqilliyinin
tanınması təzyiqi altında NATO-ya daxil olma baş tutmur.
Azərbaycanın ərazisi yalnız Bakıdan və yaxın şoran torpaqlardan
ibarət olur, yeni yaranmış avtonomiyalar və ya dövlətlər Bakıya tabe
olmur – Rusiya onları müdafiə edir. Ölkə rəhbərliyi öz səhvlərini
anlaya bilmir - vəziyyət ta dövlət çevrilişi olana qədər belə davam
edir, nəhayət, çoxlu daxili çevrilişlərdən sonra Rusiya ilə bir hərbi
bloka daxil olan yeni dövlət yaranır - daxilində milli avtonomiyalarla
birlikdə.
Azərbaycanın Arzu Edilən Gələcək Obrazı , Hədəfləri və
Missiyasi.
Azərbaycanın gələcək obrazı aşağıdakı səviyyədə təklif olunur.
1. Hər bir insan, vətəndaş üçün yaşamaq, işləmək, yaratmaq üçün
ən yaxşı ölkə, insan hüquqlarının, dövlət qayğısının, sosial qayğının
ən yüksək təmin olunduğu ölkə.
2. Ən yüksək rasional idarəedici ictimai təşkilata - rasional
dövlətə malik olması. Əhalinin idarəetmədə, qanun yaradıcılığında
birbaşa iştirakına tam şəraitin yaradılması.
3. Təhsil, səhiyyə, elm və texnologiyanın və istehsalın
fəaliyyət sahəsində prioritet olması, adambaşına düşən miqdarına
və keyfiyyətinə görə dünyada ilk beş dövlət sırasında olması.
Dostları ilə paylaş: |