Microsoft Word Sadi Gulustan doc
Yüklə 4,55 Kb. Pdf görüntüsü
|
166 Kim əzabdan əvvəl anlar var olan xoş ləzzəti? Beyt Qayıt, gəl,vur, öldür, bu ölüm, bilsən Xoşdur mənə, sənsiz ömür sürməkdən. Şükür olsun ki, bir müddətdən sonra geri qayıtdı, çənəsinin al- macçığı heyva kimi zərif tüklərlə örtülmüş, rəngi solmuş, əvvəlki gözəllikdən bir nişan qalmamışdı. Ümid edirdi ki, durub üzündən öpəcəyəm. Oturub üzümü kənara çevirdim və dedim: Şer O gün ki cəmalın xətti gözəldi, Qoymadın bir salam o xəttə nəzər. Bu gün sülh edərək gəlmişsən çünki, Qoyulub o xəttə indi zir-zəbər. Şer Tazə baharım, varağın soldu bax, Qoşa qazan, söndü, bu od, bu ocaq. Bunca çəkib sən özünü dartma gəl, Anla daha indi deyilsən gözəl. Get onu tap kim sənə pabənd ola, Bir kəsə naz et ki, sənə bənd ola. Şer Dedilər ki, bağda göyərti xoşdur, Sözün doğrusunu deyənlər bilər. Yəni gözəl üzdə tər səbzi bitsə, Aşiq məftun olub təmənna dilər. Lakin qanqal bitmiş sənin üzündə, Yolduqca daha çox artıb yüksələr. Şer 167 Səbr etsən, etməsən bunu yaxşı bil, Gözəllik əyyamı keçib gedəcək. Sənin tək canımdan əl çəkməsəydim, Saqqalı qoymazdım çıxa həşrə dək. Şer Yarımdan sual etdim: hanı o hüsnü camal, Qaralmışdır ay üzün batmısan dərdə, ğəmə. Cavab verdi bilmirəm bu üzümə nə oldu Görünür hüsnüm üçün batmış belə matəmə. 11. Hekayət Bağdad bədəvi ərəblərinin birindən soruşdular: – Yeniyetmələr haqqında nə deyə bilərsən? Dedi: – Onlardan xeyir umma, nə qədər ki, gözəl və zərifdirlər kobudluq edərlər, elə ki, çirkinləşib kobudlaşdılar, məhəbbət göstərib dostluq edərlər Nəzm Yeniyetmə nə qədər ki, gözəldir, Dili acı olar, xisləti yaman. Elə ki, üzünün gülşəni soldu, Hamıya dil töküb olar mehriban. 12. Hekayət Bir alimdən soruşdular: – Bir adam gözəl bir nigarla xəlvət otağa çəkilə, qapını daldan baqlaya, rəqiblər yuxlamış, şəhvət coşmuş ola, ərəblər demişkən: «Xurmalar dəymiş, bağban yatmıqa ola», insan öz nəfsini saxlayıb gözəllərin əlindən qurtara bilər, ya yox? Alim dedi: –Gözəllərin əlindən qurtarsa da, söz gəzdirənlərin dilindən qurtara bilməz. 168 Beyt İnsan qurtarsa da pis əməlindən. Qurtarmaz bədxahın tənələrindən. Beyt Bacararsan bir iş görüb salmayasan səsə sən, Bacarmazsan lakin xalqın dillərini kəsəsən. 13. Hekayət Tutuquşu ilə qarğanı bir qəfəsə salmışdılar. Tutuquşu qarğanın çirkin sifətini görməkdən xoşlanmayaraq, öz–özünə deyirdi: –Bunun nə kifir, eybəcər və yöndəmsiz sir–sifəti vardır! Kaş aramızda məğriblə məşriq qədər məsafə olaydı! 169 Şer Hər kəs səhər duranda görsə sənin üzünü, Onun parlaq gündüzü tutqun axşama dönər. Sənin kimi bir nacins sənə həmdəm olmalı, Təəssüf ki, dünyada sənə tay yox bir bəşər Daha qəribəsi orasında idi ki, qarğa da tutuquşu ilə bir yerdə ol- maqdan gədərlənərək təəssüflənir və həyatının gedişindən şikayətlə- nib deyirdi: –Baxtım qara, taleyim dönük, fələk vəfasız imiş! Mən gərək indi bir qarğa ilə bir bağda divar üstə nazlana–nazlana gəzə idim! Beyt Sıxar möminləri sanki bir zindan, Rindlərlə bir yerə düşdüyü zaman. Görəsən nə günah işləmişəm ki, ruzigar məni cəzalandırıb belə xəbis, lovğa və nacins bir axmaqla həmsöhbət etmiş və fəlakətə salmışdır. Şer Şəklini çəksələr divara sənin, O evə heç yaxın gəlməz bir insan. Behiştdə sən olsan əgər, adamlar, Qaçıb cəhənnəmdə salarlar məkan. Bu məsəli ona görə gətirdim başa düşəsən ki, alim adam cahilə nə qədər nifrət edərsə, cahil yüz dəfə, min dəfə artıq ona nifrət bəsləyər. Şer Rindlər məclisində vardı bir zahid, Bəlxli bir cavan ona dedi: «Sus! Narazı olsan da qaşqabaq tökmə; 170 Sən də biz deyən tək deyilsən, əfsus!» Şer Hamı birləşmişdir gül və lalə tək, Sən isə arada quru odunsan. Ey naxələf şeyx, müxalif külək, Qar kimi soyuqsan, buz kimi donsan. 14. Hekayət Bir dostum var idi, onunla çox səfər etmiş, çoxlu duz-çörək yemişdik, aramızda möhkəm bir səmimiyyət yaranmışdı. Bir dəfə cüzi bir mənafe üstündə könlümə toxundu, dostluğumuz pozuldu. Lakin buna baxmayaraq qəlbimizdə olan məhəbbət bağları hələ qırılmamışdı. Eşitdim bir gün məclisdə mənim şerimdən bu iki beyt: Şer Duzluca gülərkən mənim nigarım, Bir az da duz səpər yarama aman. Dərvişin əlinə nola zülfündən Bircə tel düşərək olaydı dərman! oxunarkən dostlarım, bu sözlərin xatirinə yox, bəlkə əxlaqlarının təmizliyinə görə şeri bəyənib afərin demişlər, o cümlədən haman adam da məni tərifləmiş, köhnə dostluğumuzun qırılmasına təəssüf etmiş, təqsirini boynuna almış, günahını etiraf etmişdir. Beləliklə, onun da barışmaq arzusunda olduğu meydana çıxdı, dərhal bu şeri yazıb göndərdim, sülh bərpa oldu. Şer Vəfayə söz verdik, peyman bağladıq, Sən cəfa edərək vəfanı atdın. Dünyada bir sənə könül vermişdim. Tezliklə sən onu vurdun, qanatdın. 171 Barışmaq istəsən gəl şad et məni, Əzəldən daha çox sevərəm səni. Yüklə 4,55 Kb. Dostları ilə paylaş:
|