123
insanın rasional fəaliyyətinin (yəni pozitiv normalara uyğun
fəaliyyət) əsaslarını təşkil edir. İnsanların vahid siyasi
sistemlərdə birləşməsi və sistemləri təşkil etməsi onların ali
vahid məzmunlu hüquqlarının formalaşmasının əsaslarını
meydana gətirmiş olur. İnsanların ali siyasi hüquqlarının əsas
təcəssümü kimi dövlət quruluşları (dövlət təsisatları) çıxış
edir. Dövlət hüququnun mövcudluğu onun vətəndaşlarının ali
siyasi hüquqlarının təmin olunmasında mühüm əhəmiyyətə
malik olur. Dövlət formasının mövcudluğu və fəaliyyəti məhz
onun vətəndaşlarının hüquqlarını ali siyasi mərhələyə qaldırır.
Buradan belə bir nəticə ortaya çıxır ki, insanların bölgü
baxımından
hüquqlarının
təsnifatında
dövlət
hüququ
(dövlətlərinə verdikləri hüquq) öndə dayanır. Dövlət hüququ
insanların (vətəndaşların) siyasi hüquqlarının təcəssümü
rolunda çıxış edir. Dövlətin tərəf kimi hüquqlara sahib olması
bir subyekt kimi bu tərəfin azadlıqlarının əsaslarını meydana
gətirmiş olur.
Hüquq məhdudlaşandır. Yəni, məkanını daraldandır.
Məkanını daraldırsa, özünü də məhdudlaşdırır. Çünki
hüququn məkanı elə onun özündədir, subyektindədir və
obyektindədir.
Bunların
məhdudlaşması
elə
hüququn
məhdudlaşmasıdır. Hüququn məhdudlaşmasını maraqları olan
çoxlu sayda tərəflər meydana gətirir. Məsələn, ərazisi kiçik
olan dövlətdə əhalinin həddən artıq çox olması həmin əhalinin
təbii olaraq hüquqlarını məhdudlaşdırmış olur. Maraqların
böyüməsi bir tərəfdən hüquqları böyüdür, digər tərəfdən də
qarşılıqlı məsələlərdə hüquqları meydana gətirir. Bununla
yanaşı, ortaya çıxan real gerçəkliklər də hüququn məhdud-
laşmasının əsaslarını meydana gətirmiş olur. Hüququn
məhdudlaşması
mahiyyətindən
irəli
gələrək,
hüququn
tənizmləmə məsələləri ortaya çıxmış olur. Hüquq tənzimedici
ünsür olduğu üçün məhdudlaşdırıcıdır. Məhdudlaşdırıcılıq isə
hüquq subyektinin həm inkişafına, həm də mühafizəsinə
xidmət edir.
124
Dövlət azadlığı da məhdudlaşan azadlıqdır. Dövlət azadlığı
onun hüququndan irəli gələrək, məsuliyyət və öhdəlik
prizmasına görə məhdudlaşandır. Bu azadlıq həm daxildə -
vətəndaşlara münasibətdə, həm də beynəlxalq əlaqələrdə-digər
dövlətlərlə
münasibətlərdə
və
ə
laqələrdə
məhdudlaşır.
Məhdudlaşma maraqların bölgüsü prinsipindən irəli gəlir və
məkanın
elementlərlə
zənginləşməsindən
ortaya
çıxır.
Buradan belə bir məntiqi nəticə hasil olur ki, dövlət
hüququ normalarla ifadə olunan və həm də məhdudlaşan
bir hüquqdur. Ümumiyyətlə isə hüquq
tərəflərinin
hamısının
hüquqları
qarşılıqlı
ə
laqələrdə
məhdudlaşır.
Buradan da belə bir nəticə hasil olur ki, hüquq norması
ə
slində tənzimedici funksiyasını məhz məhdudlaşdırma
(məchulluq forması olaraq məhdudlaşdırılma) proses-
lərində görür. Bu məhdudlaşdırıcı tənzimləmə proseslərində
isə həm də tarazlaşdırma (hər bir hüquq subyektinin
potensialına uyğun hərəkətdən meydana gələn tarazlıq-razılıq
formasında hərəkət) meydana gəlmiş olur. Tarazlaşdırma
özündə sabitliyin yaranmasının əsaslarını ortaya çıxarmış olur.
Buradan bir daha belə bir məntiqi nəticə hasil olur ki,
hüquq norması əslində münasibətləri və əlaqələri tənzim
edən əsas kriteriyadır. Hüquq norması sabitləşdiricidir,
imkanları artırandır, hüquq sahələrini genişləndirəndir və
məhdudlaşdırıcılıq baxımından isə tarazlaşdırandır. Çox
genişlik isə, tarazlaşdırmanı yarada bilməz. Hüququn
məhdudlaşdırıcılıq
funksiyası
ə
slində
tənzimedici
funksiyasından
doğur.
Hüququn
tənzimediciliyi
həm
ş
axələnməni yaradır, həm də digər subyektlərin hüquqları
çərçivəsində bütövlüyü meydana gətirir. Buradan da belə bir
məntiqi nəticə ortaya çıxır ki, dövlət hüququ əslində bütün
hüquqları bütövləşdirərək, həm onları təmin edən, həm də bir
çərçivəyə
salan
hüquqdur.
(Qeyd:
ümumiyyətlə,
bu
analizlərdən meydana gələn mətn həm tezisləri yaradır, həm
125
tərkibi, yəni sintezi formalaşdırır, həm də analizləri
(nəticələri) ortaya çıxarır).
Hüquq norması cəmiyyətdə və dövlətdə fərdi olaraq -aşağı,
universal olaraq isə yuxarı (ali) əhəmiyyətə malikdir.
Dövlət hüququ vətəndaşların birləşmiş universal məna
kəsb edən siyasi hüquqlarıdır. Hər bir şəxs dövlət hüququnu
özünün fərdi hüququnun təminedicisi rolunu oynayan əsas
vasitəsi kimi görür. Dövlət daxilində yaşayan insanların
hüquqlarının əsası azadlıqlarla, geniş iradə sərbəstlikləri ilə
bağlıdır. İnsan hüquqlarının əsas bazası, fundamental dəyəri isə
sosial hüquqlarla əlaqəlidir. Sosial hüquqlar daha çox mənəvi-
maddi amillərlə asılı olduğundan, yəni sosial-mənəvi
tələbatlara bağlı olduğundan ilk növbədə baza əhəmiyyəti kəsb
edir. İnsan hüquqlarının bazası onun mənəviyyat tərkibi ilə
(burada ləyaqət, namus, vicdan; nüfuz, hörmət; şəxsiyyət və s.)
sosial tələbat və dəyərlər tərkibi arasındakı vəhdətdə özünü
göstərir.
Hüquq status müəyyən edən bir dəyər, etalon və
kriteriyadır. Bu baxımdan hüquq bir tərəfdən siyasi sistemlərin
təşkil olunmasını zəruri edir, digər tərəfdən də tərəflərə
(şəxslərə) vətəndaşlıq verir, onların statuslarını tanıyır (tanımaq
yolu ilə status verir) qəbul edir. Dövlət daxilində yaşayan bütün
şə
xslər (anadan gələnlər) vətəndaşlıq hüququnu qazanırlar.
Şə
xslərə vətəndaşlıq hüququnu isə onların seçdikləri
hakimiyyət (burada dövlət) verir. Vətəndaşlıq hüququ ilk
növbədə rasional məzmunlu (burada normativlik rasionallığı
şə
rtləndirir) hüquq kimi qəbul olunmalıdır və hüququn ali
siyasi və rəsmi əsaslarını daha çox özündə cəmləşdirməlidir.
Vətəndaşlıq hüququ həm də şəxslərə siyasi status verən
hüquqdur və insanların ictimai-siyasi subyekt kimi mənasını
aşkarlayır. Vətəndaşlığın əldə edilməsi ilə şəxs özünü dövlətin
bütün aidiyyatı siyasətinin tərkibinə qatmış olur. Dövlət
hüququ üçün vətəndaşın hüququ əsas obyekt rolunu oynayır.
Vətəndaşın hüququ olmadan dövlət hüququ da mövcud ola
bilməz. Vətəndaşlıq hüququ insanı ali siyasi hüquqlarına
Dostları ilə paylaş: |