126
(dövlətin hüquqları timsalında) qovuşdurur. Vətəndaşlıq
hüququ insan hüquqlarının rasional-normativ əsaslarını
müəyyən etmək üçündür və ümumiləşdirici, yəni, bütün
hüquqlardan istifadəni şərtləndirən universal hüquqdur.
Vətəndaşlıq hüququ insanlar arasında bərabar hüquqluluq
prinsipini özündə əks etdirir. Bərabər hüquqluluq isə nisbidir
və öz tərkibində həm də mütləqliyi əks etdirəndir. Bərabər
hüquqluluq prinsipi əsasən insanlara nəzəri baxımdan
bərabərlik prinsipini tətbiq edir. Reallıqda isə insanlar arasında,
eləcə də vətəndaşlarla dövlət hakimiyyəti arasında olan əlaqələr
daha çox tərəfin potensialı prinsipinə əsaslanır. Yəni ümumi
bərabərlik prinsipi ilə yanaşı, konkret potensial (imkanlar)
prinsipi də mühüm əhəmiyyət kəsb edir. Bu da dövlətin güc
tərəfi kimi obyektiv hüquqa və subyektiv hüquqa malik
olmasının əsaslarını meydana gətirmiş olur.
Vətəndaşa hüquq (şəxsin hüququnu tanıyan və qəbul edən)
verən onun dövləti olur. Burada dövlət tanıyıcı və qəbuledici
tərəf kimi xüsusi statusa malik olur. Dövlətin özünün hüququ
isə vətəndaşın hüququndan meydana gəlir. Deməli, əslində
bütün hüquqlar vətəndaşlıq hüququnu da özündə
cəmləşdirən
insan
hüquqlarınn
tanınmasına,
qəbul
edilməsinə və təmin edilməsinə yönələndir. Mücərrəd anlayış
kimi qəbul etsək, onda, belə qərara gələ bilərik ki, hüququn da
məsuliyyəti yaranır. Yəni məsuliyyətsiz haqq yoxdur. Məsələn,
hüquq məfhumu daha çox normativ, imperativ və məsuliyyəti
özündə əks etdirən bir məfhumdur. Əgər hüquq obyektə
götürəndirsə, deməli, götürdüyü obyekti qorumalıdır. Deməli,
hüquq mühafizəedicidir. Hüququn bu kimi təbiəti onun
maraqları ödəmək üçün vasitə rolunu oynamaq məsuliyyə-
tindən yaranır.
Ümumiyyətlə, siyasi sistemin əsasını hüquq məfhumu
üzərində formalaşan maraqlar təşkil edir. Hüququ siyasi sistem
tanıyır və hüququn təmin olunması üçün siyasi sistem
tərəfindən müvafiq istiqamətlər müəyyən olunur.
127
Seçki bu istiqamətlərin müəyyən olunmasında xüsusi
təminedici vasitə kimi əhəmiyyət kəsb edir. Seçki hüququ
vətəndaşlıq hüququ ilə vəhdətdədir və siyasi hüquqların tərkibi
olmaqla bərabər, həm də siyasi hüquqların təmin olunmasında
vasitəçi və təşkiledici ünsür rolunu oynayır. Seçki hüququ
insan hüquqlarının bölgü ünsürü kimi xüsusi önəmə malikdir
və tamamlama və mərkəzləşdirmə funksiyasını yerinə yetirir.
Yəni, insanların ayrı-ayrı sahələrdə olan hüquqları ümumi
şə
kildə insan hüquqlarının əsasını təşkil edir. Seçki hüququ
həm də insan hüquqlarının tərkibinə aiddir. Azadlıq elə bu
tərkibin əsaslarını meydana gətirir. Seçki hüququ daha çox
mərkəzləşdirici, bölücü və birləşdirici əhəmiyyət daşıyan bir
hüquqdur.
Vətəndaşlıq hüququ şəxslərə ölkənin siyasi həyatında
müəyyən yaşlardan sonra iştirak imkanlarını qazandırır.
Ölkənin siyasi həyatında iştirak imkanları da şəxslərin
qurduqları ölkəni onların önündə məsuliyyətli tərəflərə çevirir.
Buradan da belə bir nəticəyə gəlmək olur ki, seçki hüququ
ə
slində dövlət hakimiyyəti ilə vətəndaş tərəfi arasında qarşılıqlı
qaydada səlahiyyətləri müəyyənedici hüquqdur. Seçki
hüququ dövlət hakimiyyətini vətəndaşla sıx bağlayır və hər iki
tərəfin qarşılıqlı bağlılığından və vəhdətindən dövlətin ümumi
vəhdəti (vəhdət məzmunu) yaranır. Buradan da belə bir
məntiqi nəticəyə gəlmək olur ki, seçki hüququ əslində
dövlətin bütövlüyünü yaradan, hakimiyyətin vətəndaşa
(geniş mənada xalq üzərində) xidmət məsuliyyətini
meydana gətirən bir hüquqdur.
Maraqlar, ehtiyac və tələbatlar və onların ödənilməsi
zərurətləri tərəflərə vəzifələr, məsuliyyətlər və öhdəliklər verir.
Maraqlar ehtiyac və tələbatlara söykənən kriteriyalar olaraq
ə
həmiyyət kəsb edir və tərəflərin daima hərəkət vəziyyətində
olmalarının əsaslarını təşkil edir. Hərəkətlər və maraqların
ödənilməsi hüquqlardan meydana
gəlir.
Hüquqlar da
128
hərəkətlərin sistemləşməsi zərurətini yaradır. Sistemləşmə də
tərəfləri meydana gətirir və hər bir tərəfin vəzifə və
məsuliyyətinə müvafiq olaraq hüquqları ortaya çıxır. Buradan
da belə bir məntiqi nəticəyə gəlmək olur ki, hüquq siyasi
sistemin əsasını təşkil edir. Siyasi sistem də məhz hüquq (insan
hüquqlarının təmini məqsədilə) üçün təşkil olunur. “Hər şey
hüquqa doğru, hüquq hər şeyə doğru” prinsipi üzrə fəaliyyət
və ixtiyar bir-birini şərtləndirərək inkişaf edə bilir. Bu böyümə
və inkişafda həm də məhdudluq yaranır.
Siyasi sistem onun tərkibi olan ünsürlərin maraqlarını
təsnif etmək, qruplaşdırmaq məqsədilə təşkil olunur. Siyasi
sistem insanların hüquqlarını tanıyan tərəf kimi zəruri
ə
həmiyyət kəsb edir. Siyasi sistem maraqlar arasında tarazlığı
və məxsusluğu yaradan təşkilati funksiyanı yerinə yetirir.
Siyasi sistem özündə hüquq bütövlüyünü və rənagərəngliyi
ehtiva edir. Siyasi sistem hüququ bütövləşdirən (burada tərkib
zənginliyindən yaranan) bir ümumiləşdirici qurum kimi
ə
həmiyyətə malikdir.
Ə
vvəlcə də qeyd olunduğu kimi, hər bir məfhum kimi
hüquq məfhumu da tərkibdən (hüququn məfhum kimi öz
tərkibi) və bölgüdən (ayrı-ayrı şəxslərə malik olan və ayrı-
ayrı sahələrdə mövcud olan hüquqlar –sahə hüquqları)
ibarətdir. Hüquq məfhumunun tərkibi zərurətdən irəli gələn
məfhumlardan formalaşır. Bu məfhumların azad prinsipi həm
də hüququn azad prinsipini meydana gətirir. Deməli, hüquq
özündə
azadlığı
daşıyan
ə
n
böyük
ictimai-siyasi
məfhumdur. Hüquq özündə həm də sərbəst şəkildə iradənin
ifadə olunmasını əks etdirir. Bu baxımdan da azadlığın
ifadəsinin əsasına çevrilir. Seçki azad hərəkətlərdən və iradənin
azad şəkildə ifadə olunmasından ibarətdir. Hüquq azadlıqdır.
Seçki də bu azadlığın ifadə olunmasıdır. Buradan da belə bir
nəticə ortaya çıxır ki, seçki azad hüquqdur və azad şəkildə
yerinə yetirilməlidir. Seçki azad şəkildə yerinə yetirilərkən
Dostları ilə paylaş: |