D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
378
Müəllifin dil və ədəbiyyat tarixinə aid məqalələri (“Qətran Təbrizi
və Naxçıvan”; “Xaqani hünəri”; “Ruzigarın yeganəsi”; “Füzulinin ləqəbi
haqqında bəzi qeydlər”; “К происхождению псевдонима «Хатаи» Шах
Исмаила”; “Русь и тюркский мир в «Искендер-наме» Низами” və
s.)istər dilçilik, istərsə də ədəbiyyatşünaslıq baxımından xüsusilə diqqəti
cəlb edir. Bu məqalələri eyni zamanda qədim və orta əsr Azərbaycan
tarixinə bir nəzər kimi də qiymətləndirmək olar. Məsələn, “Qətran
Təbrizi və Naxçıvan” adlı məqaləsində müəlliffarsdilli
Azərbaycan saray
və divan ədəbiyyatının ilk böyük nümayəndələrindən olan, XI əsrdə
daha çox Rəvvadilərin və Şəddadilərin himayəsində yaşayıb-yaradan
Qətran Təbrizinin Naxçıvanla, xüsusən Naxçıvan hakimi Məlik Müzəffər
Əbudələflə münasibətlərindən söhbət açır. Qeyd edir ki, Qətran
Təbrizinin Naxçıvanda yazdığı və Naxçıvana göndərdiyi şeirlərdən cəmi
dördü dövrmüzə gəlib çatıbvə mədhiyyələr sayca az olsa da, Azərbaycan
tarixi, xüsusən də Azərbaycan mədəniyyət tarixinin öyrənilməsi
baxımından böyük əhəmiyyət daşıyır. Çünki bu mədhiyyələrdə XI əsr
Naxçıvan tarixi, hökmdar Əbudələfin apardığı müharibələr, onun
sərkərdəliiyi və müdrik dövlət başçısı olması geniş işıqlandırılmışdır.
Qüdrət müəllim “Xaqani hünəri” məqaləsində görkəmli
Azərbaycan şairi Xaqani Şirvani yaradıcılığının mükəmməlliyindən,
müəllifin zəhmətsevərliyindən, öz ziddiyyətləri ilə tarixə düşmüş
Şirvanşahlar sarayındakı həyatından, saray çəkişmələrinin müdrik ustada
sahibinə verdiyi iztirablardan bəhs etmişdir. Şairin əsərlərindən verilən
nümunələr XII əsr saray həyatının müsibətlərini dolğun əks etdirir.
“Ruzigarın yeganəsi” məqaləsinin mövsuzu isə,həqiqətən də,
“könüllər fatehi” (Salman Mümtaz) olan Məhəmməd Füzulidir. Məqalə
öz qeyri-adi girişi ilə (ölümündən sonra ustad Füzuliyə verilən ləqəb və
ünvanların incələnməsi ilə) diqqəti çəkir. Bundan sonra Qüdrət müəllim
eşqdən söz açırvə Füzuli zirvəsinin təhlilinə keçir. Füzulinin eşqi nə
qədər ilahi mahiyyətdədirsə, bir o qədər də realdır. Bu eşqə qovuşmağa
nə qədər can atılsa da, ona yetməmək o qədər zövqvericidir. Buna görə
də Füzuli əsərlərindəki qəhrəmanlardan da böyük aşiqdir. Bu aşiqlik şairi
hamıdan fərqləndirir. Müəllif bu fərqlənməni Füzulinin üstünlüyü hesab
edir. Füzuli 1) aşiqlik istedadına; 2) divanəliyin dərəcəsinə; 3) qəminin
artıq olmasına, qəmə, möhnətə dözümlülüyünə və s. görə bütün sələf və
xələflərindən seçilir. Geniş təhlildən sonra Qüdrət müəllim maraqlı bir
nəticəyə gəlir:
“Füzulinin türkcə və farsca divanlarının
mütaliəsindən bizdə qalan
ən davamlı təəssürat bundan ibarətdir ki, Füzulidə eşq real həyatda olan