D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
370
adından da göründüyü kimi, müəllif bu kitabda isim, feil və əvəzliklərin
homogenliyini faktlarla sübut etmişdir.
“Giriş” hissədə monogenez ideyasının meydana gəlməsi, onun
tərəfdarları və əleyhdarları barədə geniş məlumat verilmişdir. Burada
dünya dillərinin vahidliyi ideyasını tədqiqatları ilə müdafiə edən
mütəxəssislər müxtəlif sferalarada nəzərdən keçirilmişdir. Bu xüsusda
müəllif yazır: “İndiyə qədər nostratik nəzəriyyələrə əsaslanan iki dilçilik
məktəbi formalaşmışdır: Moskva məktəbi və Amerika məktəbi. Moskva
məktəbinin əsas nümayəndələri V.M.İlliç-Svitiç, S.A.Starostin və A.B.Dolqo-
polski, Amerika məktəbinin əsas nümayəndəsi isə A.Bomharddır”. Bundan
başqa müəllif türkologiyada tədqiqatlarını vahid dil nəzəriyyəsinin sübutuna
kökləmiş araşdırıcıları da diqqətdə saxlamış və onlardan E.Z.Kajibəyovu,
R.R.Baytasovu, O.Süleymenovu xüsusi qeyd etmişdir. Müəllif
türkologiyada nostratik ideyanın əleyhdarları (K.M.Musayev, A.M.Şerbak,
B.A.Serebrennikov, N.A.Baskakov) haqqında da məlumat vermiş və bu
qarşıdurmanı bir tərəfdən də “dövrün ideoloji siyasəti” ilə əlaqələndirmişdir.
Baba Məhərrəmli Azərbaycan dilçiliyində nostratik tədqiqatlar aparan
alimləri (A.Məmmədov, Q.Kazımov, B.Xəlilov, Ç.Qaraşarlı, E.İnanc,
F.Əlizadə) də yaddan çıxarmamış və onların araşdırmalarına da münasibət
bildirmişdir.
Bütövlükdə, “Giriş” hissədə dünya dilçiliyində, türkologiyada və
Azərbaycan dilçiliyində nostratik nəzəriyyə tərəfdarları və onların
tədqiqatları təhlil edilmiş və müəllif yeri gəldikcə onlarla müəyyən
məqamlarda opponentlik də etmişdir.
Kitabın birinci fəsli “Dünya dillərində eynimənşəli isimlər”
adlanır. Müəllif bu hissədə “isim köklərinin müxtəlif qohum olmayan və
yaxud qohum hesab edilməyən dillərdəki morfonoloji və semantik
uyğunluqlarını” nəzərdən keçirmişdir. Müəllif bu fəsildə qədim kök
morfemləri – ap, an, at, ar, ka, bod, kur, tam, tek, er və onların derivatlarını
qohum və qohum olmayan dillərin materialları əsasında təhlil etmiş, dünya
dillərində eyni mənşədən boy atdığını sübut etmişdir. Bu araşdırma zamanı
müəllif zəngin dil materialı təqdim edir. Belə ki, ap kök morfeminin kişi və
qadın semantikası üzrə şaxələnməsini çoxsaylı faktlarla sübuta yetirən alim
onun qədim dillərdə də izlərini gözdən qaçırmamışdır. Bundan başqa
müxtəlifsistemli dillərdəki “nəfəs, bədən, can, ruh, tanrı, insan, heyvan”
semantikalı sözlərin əksəriyyətinin an kök morfemindən
əmələ gəldiyi də
bu fəsildə geniş şəkildə izah edilmişdir. Müəllif seçdiyi dil materialını
izah edərkən bu istiqamətdə araşdırmalar aparmış tədqiqatçıların
əsərlərinə müraciət etmiş, heç də onlarla razılaşmamış, yeri gəldikcə
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
371
polemikaya girmiş və tənqidi fikirlər səsləndirmişdir. Bu fəsildə ar kök
morfemi də araşdırmaya cəlb edilmiş və dünya dillərində “su” anlayışı
bildirən sözlərin tərkibində saxlandığı həmin dillərdən gətirilmiş faktlarla
sübut olunmuşdur. Kitabda müəllifin geniş şəkildə yer ayırdığı kök
morfemlərdən biri də ka nostratik sözüdür. Alim ka kökünün semantik
şaxələrini izah etməklə yanaşı, derivatlarını da nəzərdən keçirmişdir. (ka –
kal, kap, kay, kas, kar, kat, kam, kan). Eyni zamanda, ka anlautlu heyvan
adları da tədqiq olunmuş, çox geniş bir etimoloji təhlil aparılmışdır.
Tədqiqatçının su sözünün etimologiyası ilə bağlı apardığı araşdırmalar da
maraq doğurur. Belə ki, onun müxtəlif dillərdən topladığı faktlar və su
sözünün üzə çıxardığı yu//çu//tu//mu//bu//vu//ku allomorfları, onların
semantik inkişafı etimologiya sahəsində aparılan qiymətli araşdırmalar
sirasına daxil edilməlidir.
Kitabın ikinci fəsli “Dünya dillərində eynimənşəli feillər” adlanır.
Bu fəsildə müəllif ən saf nitq hissəsi hesab olunan təkhecalı kök feillərin bir
qismini nəzərdən keçirmişdir. Burada alım ke nostratik kökü, onun
derivatları olan kay//kam//kan//gir//gəl//gəz//kas//get formalarını; ba, ye, öl,
ir, kar, ya, onun derivatları yan//yak//yal//yaş//yar; ke nostratik
feili və onun
kas//ker
//kar//kər//kur//kir//kat//kət//kal//kəl//kıl//kay//key//qıy//kap//qop//kan//
kaz derivatları geniş şəkildə təhlil edilmiş və onların dünya dillərində
homogenliyi tutarlı faktlarla sübut edilmişdir.
Kitabın üçüncü fəsli “Homogen əvəzliklərdə morfonoloji və
semantik dəyişmələr” adlanır. Müəllif əvəzliklərin araşdırma materialları
sırasına daxil etdiyi sözlər cərgəsinə aid etməsini belə izah edir:
“Protodillərin parçalanması, ayrılması dövrünü
təxmini müəyyənləşdirməyə
imkan verən qlottoxronoloji nəzəriyyəyə görə, leksikostatistika dildə
müəyyən qədim və sabit söz qrupunu əhatə edir ki, onlar arasında şəxs və
sual əvəzlikləri də var. Fikrimizcə, şəxs, işarə və sual əvəzliklərini ilkin kök
morfemlərə aid etmək daha düzgündür. Əvəzliyin digər növləri isə sonradan
yaranmışdır”(1, s. 214).
Müəllif
türk dilləri
ilə qeyri-türk dillərindəki əvəzliklərin oxşar-
lığını eyni mənşə ilə əlaqələndirir, təsadüfiliyi qəti şəkildə inkar edir. Əvəz-
likləri ulu dilin ilk sözləri sirasında hesab edən alim qənaətlərini özünəqə-
dərki sanballı tədqiqatlara və seçib qruplaşdırdığı faktlara sözykənərək
qətiləşdirir. Müəllifin gəldiyi yekun qənaət belədir ki, “türk dillərindəki
əvəzlik kökləri ilə digər dillərdəki əvəzlik köklərinin analoji paralelləri
protodilin bütün xalqlar üçün eyni olduğunu təsdiqləyir”(1, s. 216).