D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
111
Pərviz İsmayılov
AMEA Nəsimi adına Dilçilik İnstitutu,
filologiya
üzrə fəlsəfə doktoru, dosent
perviz.ismayilov@gmail.com
Antroponimik sistemin xronoloji ardıcıllıqla
öyrənilməsi
məsələsinə dair
Açar sözlər: antroponim, antropoəsas, antropoformant, yazılı
abidə, model, modelləşdirmə
Ключевой слова: антропоним, антропооснова, антропофор-
мант, письменный памятник, модель,
моделирование
Key words: anthroponym, anthropostem, anthropoformant, written
monument, model, modeling
Tarixi onomastikada həm nəzəri, həm də tətbiqi problemlərin həlli
aktualdır. Müasir dövrdə türk dilləri üçün ümumi və ortaq
olan vahidlərin
toplanması və onların bir toplu kimi araşdırılması son dərəcə vacibdir və
bu baxımdan onomastik vahidlər xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Ümumtürk
səviyyəsində onomastikaının araşdırılmış və tədqiq edilməmiş məsələlərinin
aydınlaşdırılması özü də ayrıca bir problemdir. Təbii ki, tədqiqatların kəmiy-
yəti onların keyfiyyət göstəricisi deyildir. Keyfiyyətcə qiymətləndirmənin
özü müəyyən axtarışlar, araşdırmalar üzrə aparılmalıdır. Ayrı-ayrı türk
dillərində onomastik vahidlərin siyahıları, lüğətləri, məlumat kitablarının
nəşr olunması mühüm əhəmiyyət kəsb edir. Əgər belə toplular varsa, onların
birləşdirilməsi istiqamətində iş görmək zərurəti meydana çıxır. Türk dillə-
rinin ümumi tarixi onomastik mənzərəsi ayrı-ayrı türk dillərinin tarixi
onomastikaları üzrə tədqiqatların müqayisəli şəkildə təhlil və araşdırmaları
prosesində daha aşkar görünənləri, zənnimizcə, heç bir şübhə doğurmur.
Qeyd edilən istiqamətlərdə işlərin aparılması bir çox səbəblərdən çətin və
ağırdı. Məsələnin türk dilləri üçün ortaq planda qoyulmasının vacibliyi
çətinliyi, işin ağırlığını kölgədə qoyur.
Onomasologiyada özünü göstərən cəhətlərdən biri də adların,
nominasiyası prosesinə təsir göstərən amilləri aşkara çıxarmaq, xüsusi
adların təşəkkül və formalaşma prinsiplərini aydınlaşdırmaq üçün müx-
təlif elm sahələrinə dair bilikləri bir yerə toplamaqdır. Onomastik vahid-
lərin hər bir qrupunun verdiyi materialın özünəməxsus xüsusiyyətləri
vardır. Bəzi onomastik materiallar dil tarixinin, o cümlədən bir sıra başqa
sahələrin tarixinin öyrənilməsi üçün daha zəngin faktlar verirsə, başqa
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
112
qrup vahidlərdə belə faktlar az olur. Biz
belə bir qənaətdəyik ki, dil tarixi,
o cümlədən tarixi onomastikanın tədqiqi üçün qədim antroponimlərin və
toponimlərin öyrənilməsi, araşdırılması daha vacib və daha əhəmiy-
yətlidir. Yazıyaqədərki dövrün onomastikası birinci tarixi onomastik qatı
təşkil edir. Sonrakı qatlar dilin yazılı abidləri, xüsusən də fundamental
yazılı abidələri əsasında müəyyənləşdirilməlidir.
Biz bu qata Orxon-Yenisey
abidələrinin dilində işlənmiş onomastik vahidləri daxil etməyi məqsədəuy-
ğun sayırıq. Türk yazılı abidələrindən Orxon-Yenisey abidələri ümumtürk
abidəsi sayılır. Bundan əlavə ayrı-ayrı dillər qruplarına aid abidələr də az
deyildir. Tarixi onomastika üçün həm dil qrupları və ayrı-ayrı dillərə aid
abidələrin onomastikası tədqiqat əhəmiyyət daşıyır. Təbii ki, abidələrin
yazılma tarixlərinə görə xronoloji qaydada tədqiqi məsələyə ardıcıl
yanaşmanı təmin edir. Bu halda müəyyən dövr üçün məqbul sayılan
onomastik vahidlərin bir yerə toplanması imkanı qazanılır. 1303-cü ildə
yazılması ehtimal edilən «Kodeks Kumanikus», Kitabi-məcmu-e tərcüman
türki və əcəmi və möqoli və farsi» (XIII) lüğəti, Əbu Həyyan Əl-Qarnatinin
(və ya əl-Əndəlusi) «Kitabul idrak, lisan-ül ətrak (XII), Cəmaləddin Ət-
Türkinin «kitabi-bulqat əl muştak fil-luğati əttürk və əl kıfçak» (XV),
«Ət-töhfət üz-zəkiyyə, fil-lüğət-it Türkiyyə» (XV), Mahmud Kaşğarinin
«Divani-lüğət-it türk», Yusif Balasaqunlunun «Qutadqu Biliq», «Kitabi-
Dədə Qorqud» dastanları, «Oğuznamə»lər, uyğur abidəsi «Altun-yaruk»
və bir sıra başqa abidələr, həmçinin qazax dilindəki «Alpamış», qırğız
dilindəki «Manas» dastanları, «Koroğlu» dastanı və s. bir yerdə türk
dillərinin tarixi onomastikası ilə bağlı kifayət qədər böyük bir materialın
toplanmasına əsas verəcəkdir. Əldə olan materiallara əsasən deyə bilərik
ki, Əzizxan Tanrıverdinin “Qədim türk mənbələrində yaşayan şəxs
adları” monoqrafiyası məhz qeyd etdiyimiz planda yazılmış olduqca
əhəmiyyətli tədqiqat işidir. Əsərdə Orxon-Yenisey abidələri, "Dədə
Qorqud kitabı", "Manas" dastanı, Mahmud Kaşğarinin "Divanü lüğat-it-
türk" əsəri və bir sıra digər qədim türk mənbələrindəki səxs adları tarixi-
linqvistik müstəvidə tədqiq edilmişdir [1, s. 19]. Onu da qeyd edək ki,
türkologiyada və ayrı-ayrı türk dillərində bu abidələr üzrə irili-xırdalı
müxtəlif aspektli tədqiqatlar aparılmışdır. Məsələn, Ç.Hüseynzadənin
«Orta əsrlər ərəbdilli yazılı abidələrdə türk mənşəli antroponimlər»
monoqrafiyasında, əsasən, türk mənşəli antroponimlərin müəyyən dövrə
aid olanları tədqiq və təqdim olunmuşdur [2, s.18].
Ə.Tanrıverdi Orxon-Yenisey abidələrindəki antroponimləri
quruluşuna görə üç yerə bölür: 1) sadə quruluşlu antroponimlər: Bars,
Buğa, Böri, Kara və s.; 2) düzəltmə quruluşlu antroponimlər: Edçu, Elçi,